Η υπόθεση «Γεωργίου» της ΕΛΣΤΑΤ εξακολουθεί να σέρνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στα δικαστήρια, να υποδαυλίζει τις διαφωνίες για το πώς μπήκε η Ελλάδα στο μνημόνιο «ξεπλένοντας» πολιτικά αμαρτωλές επιλογές προηγούμενων κυβερνήσεων, και εν πολλοίς να καθορίζει την πολιτική ατζέντα αλλά και τις σχέσεις της Ελλάδας με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Η σημερινή εισήγηση του εισαγγελέα της έδρας του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων να κριθεί ένοχος ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος κατ' εξακολούθηση και για την διπλή του απασχόληση ως επικεφαλής της Αρχής και υπάλληλος του ΔΝΤ από τον Αύγουστο ως το Νοέμβριο του 2010, μπορεί να μην σχετίζεται ευθέως με την βασική κατηγορία εναντίον του Ανδρέα Γεωργίου ότι «αλλοίωσε» τα στοιχεία για το έλλειμμα του 2009 επί κυβέρνησης Καραμανλή, είναι όμως ένας ακόμη κρίκος στη ατέρμονη δικαστική περιπέτεια του άλλοτε ισχυρού άνδρα της στατιστικής Αρχής που εν τέλει συνδέει την ίδια αλυσίδα: αυτή που θέλει το μνημόνιο να επιβλήθηκε στη χώρα όχι επειδή η οικονομία μας κατέστη βαθιά ελλειμματική και αναξιόχρεη λόγω πολιτικών επιλογών, αλλά επειδή υπήρξε κρυφή συμπαιγνία και συμφωνία με τους δανειστές κάτω από το τραπέζι με τους ευρωπαίους για να αλυσοδεθεί η χώρα μας από το 2010 μέχρι σήμερα σε αλλεπάλληλα μνημόνια.
Η απόφαση αυτή πιθανόν θα επιβαρύνει περαιτέρω τις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία εκ των πραγμάτων θεωρεί την ΕΛΣΤΑΤ αναπόσπαστο τμήμα των υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας και να πιστεύει ότι κάθε δίωξη εναντίον της Αρχής ισοδυναμεί με κατηγορία για την αξιοπιστία των στοιχείων της Eurostat.
Ο Ανδρέας Γεωργίου σαφώς πρέπει να κριθεί για τις πράξεις ή τις παραλείψεις του και να αντιμετωπιστεί με καθαρό βλέμμα από την ανεξάρτητη δικαιοσύνη εφόσον υπάρχουν καταγγελίες και στοιχεία που να στοιχειοθετούν καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον του. Αυτή είναι η βάσανος κάθε υπεύθυνης θέσης στο Δημόσιο βίο. Ανεξάρτητα αν ο ίδιος έχει διασφαλίσει τα δικαστικά του έξοδα δημοσία δαπάνη μέχρι να τελεσιδικήσουν οι υποθέσεις του, πρέπει να μπει ένα τέλος στον διασυρμό και την πολιτική εκμετάλλευση. Πρέπει παράλληλα να μην επιτραπεί στις δυνάμεις που έχουν συμφέροντα, να φορτώσουν σε έναν μόνο άνθρωπο και σε έναν θεσμό που υπερβαίνει τα ελληνικά σύνορα και οδεύει παράλληλα με τα ευρωπαϊκά (ΕΛΣΤΑΤ) τις ευθύνες για τις επιλογές κυβερνήσεων, πρωθυπουργών και υπουργών, και επιπλέον να σταματήσει η συγκεκριμένη υπόθεση να προσφέρει θαλπωρή σε «ψεκασμένες» ιδέες πολιτικών, κινηματιών ή καθημερινών πολιτών που θεωρούν ότι τα μνημόνια είναι που αποκλειστικά οδήγησαν την Ελλάδα στην κρίση.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η αίθουσα του δικαστηρίου όπου διεξάγεται η δίκη Γεωργίου για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος κατ'' εξακολούθηση μετά από έφεση που άσκησε η Εισαγγελία κατά αθωωτικής απόφασης του Πλημμελειοδικείου, θύμιζε σήμερα μια μικρογραφία καφενειακών συμπεριφορών, με τους παριστάμενους να χειροκροτούν τον Εισαγγελέα και να φωνάζουν το σύνθημα «ζήτω η Ελλάς».
Έχει επίσης νόημα να τεθεί το ερώτημα αν η εισαγγελική πρόταση για καταδίκη του Γεωργίου, εμπεριέχει κίνητρα ικανοποίησης του «πλήθους» ή εμμέσως οδηγεί τελικά στην εξυπηρέτηση άλλων πολιτικών σκοπιμοτήτων. Κατά τον Εισαγγελέα ο κατηγορούμενος Α. Γεωργίου ενώ όφειλε να ακούσει τις απόψεις όλων των μελών του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ, δεν το έκανε, επιδεικνύοντας ασέβεια στον νόμο αλλά και στη συλλογικότητα. «Υπήρχε έντονη ανάγκη εκείνη την περίοδο να σταθεί στο ύψος της η ΕΛΣΤΑΤ. Ο Ανδρέας Γεωργίου όφειλε να δώσει βήμα στα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ και να ακούει τις απόψεις τους. Παρέβη τον σεβασμό στον νόμο και στην ομάδα, στην συλλογικότητα» είπε χαρακτηριστικά ο εισαγγελέας, δίνοντας τροφή σε όσους ισχυρίζονται πως ο ίδιος κινήθηκε εν τέλει αυτόνομα αναφορικά με την αποτίμηση των αναθεωρημένων στοιχείων του ελλείμματος του 2009, και δεν έλαβε υπόψη του άλλες φωνές εντός της ΕΛΣΤΑΤ που είχαν διαφορετική γνώμη.
Εμμέσως πλην σαφώς δηλαδή, το κουβάρι καταλήγει και πάλι στην βασική κατηγορία που συνοδεύει τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ ότι η Ελλάδα μπήκε σε μνημόνιο εξαιτίας του…
Βασίλης Γεώργας
