Ο Αλ. Τσίπρας μπορεί να έχει πολλά μειονεκτήματα, γνωρίζει όμως άριστα το παιχνίδι της τακτικής και της προπαγάνδας. Μπορεί να υστερεί στη στρατηγική σύνθεση, όμως δεν περπατά στα σύννεφα. Γνωρίζει πλέον τους διαμορφωμένους συσχετισμούς δυνάμεων. Έτσι:
1. Γνωρίζει πως η στρατηγική της «προοδευτικής» κυβέρνησης είναι μια μπούρδα για εσωκομματική κατανάλωση. Γνωρίζει πως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει δεύτερο κόμμα στις εκλογές με απλή αναλογική, τα κουκιά δε βγαίνουν, ακόμα και αν συμπράξουν ΚΚΕ και ΜέΡΑ 25, μαζί με το ΚΙΝΑΛ. Με τα ευρήματα όλων των δημοσκοπήσεων, με αναγωγή, οι έδρες υπολογίζονται αθροιστικά στις 145-148. Ως γνωστόν τόσο το ΚΚΕ, όσο και ο Βαρουφάκης δεν συζητούν καν τέτοια προοπτική. Πάμε παρακάτω.
2. Γνωρίζει πολύ καλά ο Α. Τσίπρας ότι αν και στις δεύτερες εκλογές η Νέα Δημοκρατία δεν αποκτήσει αυτοδυναμία το ΚΙΝΑΛ με οποιονδήποτε αρχηγό θα συμπράξει, γιατί η χώρα δεν θα αντέξει τρίτες εκλογές, ούτε βέβαια και το ΚΙΝΑΛ. Θα συντριβεί.
3. Γνωρίζει ο Α. Τσίπρας πως οι εκλογές στο ΚΙΝΑΛ με τους υπάρχοντες υποψήφιους αποκτούν μια δυναμική που μπορεί να του στοιχίσει πολιτικά και εκλογικά. Οι δίαυλοι επικοινωνίας των πρώην βουλευτών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ που προσεχώρησαν στο κόμμα του, είναι ανοικτοί με κάποιους εκ των βασικών υποψηφίων. Αυτό σημαίνει πως υπό προϋποθέσεις μπορεί να παρατηρηθεί μια αντίστροφη μετακίνηση. Από το ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΙΝΑΛ, κάτι προβληματικό για το κόμμα του που έχει καλομάθει σε προσχωρήσεις και όχι σε αποχωρήσεις.
4.Στρατηγική του Α. Τσίπρα είναι το ΚΙΝΑΛ να συρθεί σε διάλογο και σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ κάτω υπό ένα δυσμενή για το ΚΙΝΑΛ συσχετισμό δυνάμεων. Αν μετά τις εσωκομματικές εκλογές υπάρξει μια δυναμική κλεισίματος της ψαλίδας μεταξύ των δύο χώρων, ανατρέπεται ένας ολόκληρος σχεδιασμός.
5. Γνωρίζει καλά ο Α. Τσίπρας πως η εκλογή είτε του Γιώργου Παπανδρέου είτε του Α. Λοβέρδου θα λειτουργήσει προς όφελος εξ αντικειμένου της Νέας Δημοκρατίας. Αν εκλεγεί ο Παπανδρέου το άνοιγμα του προς το ΣΥΡΙΖΑ θα στείλει κόσμο της Κεντροαριστεράς στη Νέα Δημοκρατία, αν εκλεγεί ο Λοβέρδος τότε κάθε συζήτηση για συνεργασία των «προοδευτικών» δυνάμεων πηγαίνει στο καλάθι των αχρήστων. Επιπροσθέτως, στη δεύτερη περίπτωση, η Νέα Δημοκρατία θα έχει ένα υπολογίσιμο μαξιλάρι για ώρα ανάγκης.
Όλα αυτά τα γνωρίζει ο Α. Τσίπρας και οι συνεργάτες του και ανησυχούν. Γι' αυτό αν διαπιστώσουν πως οι εσωκομματικές εκλογές αρχίσουν να λειτουργούν όχι απλώς συσπειρωτικά, αλλά αναπτύσσουν τη δική τους δυναμική, τότε θα αρχίσουν οι επιθέσεις κατά συγκεκριμένων υποψηφίων.
Επ' αυτού είναι λάθος να νομίζουν κάποιοι πως ο Γιώργος ή ο Ανδρέας θα ρίξουν το ΚΙΝΑΛ στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ ή της Νέας Δημοκρατίας. Και οι δύο δε θέλουν να αυτοκτονήσουν πολιτικά. Το ζητούμενο του χώρου της Κεντροαριστεράς είναι να δυναμώσει εκλογικά ώστε στη συνέχεια να διαπραγματευθεί από καλύτερες θέσεις. Η πολιτική γεωγραφία αυτού του χώρου καθιστά μονόδρομο τη συνεργασία. Το κυρίαρχο δεν είναι με ποιον, αλλά πώς.
Αν κάποιος φοβάται από τις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ, που όλα δείχνουν ότι θα είναι μαζικές, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
