Του Σάκη Μουμτζή
Ξαφνικά κάποιοι ανακάλυψαν τα χαρίσματα του Αλέξη, τώρα που το άστρο του δύει. Λίγο περίεργο δεν είναι; Θα είχε νόημα αν αυτός ο θαυμασμός εκδηλωνόταν από το 2012 μέχρι και τις αρχές του 2016, τότε που Α. Τσίπρας κλωτσούσε την μπάλα στα τυφλά και αυτή κολλούσε στο «πλεκτό». Τότε που ό,τι έπιανε γινόταν χρυσάφι.
Όλα τα μαγικά όμως τελειώνουν κάποτε. Ιδίως δε στην πολιτική που αυτό που την χαρακτηρίζει είναι η αντοχή και η διάρκεια. Ο πρωθυπουργός δεν άντεξε σε αυτόν τον αγώνα μεγάλων αποστάσεων. Από τα μέσα του 2016 βλέπει συνεχώς την πλάτη του βασικού του αντιπάλου και την μεταξύ τους απόσταση συνεχώς να διευρύνεται.
Μετά βεβαιότητος θα είναι ο ηττημένος των προσεχών εκλογών. Έτσι, η διακύβευση της αναμέτρησης αφορά αν θα ηττηθεί αξιοπρεπώς ή αν θα διασυρθεί.
Αρωγοί στην προσπάθεια του Α. Τσίπρα να διασωθεί πολιτικά προστρέχουν διάφορες προσωπικότητες που στο παρελθόν είχαν μιαν εντελώς αρνητική στάση απέναντι στο πρόσωπο του. Και σήμερα, με το πέρας της αποτυχημένης διακυβέρνησης του, του δίνουν χείρα βοηθείας.
Μάλιστα, ο Γ.Α.Παπανδρέου έκανε τις γνωστές δηλώσεις για τα χαρίσματα του Τσίπρα, λησμονώντας πως αυτός είχε πει το 2011, πως «ο Παπανδρέου είναι χειρότερος ακόμα και από τον Πινοσέτ». Πολύ βαριές κουβέντες για έναν πολιτικό που, παρ΄όλα τα λάθη του, προσπάθησε και μάτωσε.
Γιατί λοιπόν σήμερα ανακάλυψαν τα κρυφά χαρίσματα του Αλέξη; Τι άλλαξε;
Απαντήσεις σαφείς δεν μπορώ να δώσω. Μπορώ όμως να θέσω ερωτηματικά.
Είναι γνωστόν πως ο πρωθυπουργός είναι το αγαπημένο παιδί του διεθνούς παράγοντα. Το παιδί για όλες τις δουλειές. Είναι λογικό να ενδιαφέρονται για την τύχη του και πολύ φοβούμαι, πως το ενδιαφέρον τους αυτό αφορά και το κλείσιμο άλλων ανοικτών εθνικών ζητημάτων.
Τώρα που βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντε-έξι.
Μήπως λοιπόν αυτή η όψιμη στήριξη από το εσωτερικό έχει σχέση με την υπόθεση των Ελληνοτουρκικών διαφορών και ειδικότερα για το Αιγαίο; Μήπως προσπαθούν να αναδιατάξουν το πολιτικό σκηνικό, προεκλογικά, με την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου;
Μήπως τελικά ο Ν.Κοτζιάς με τις γνωστές δηλώσεις του για την συνεκμετάλλευση είναι ένας καλός λαγός; Αν μάλιστα συνδέσουμε κάποια πρόσωπα, ίσως να βγάλουμε κάποια άκρη. Ίσως.
Όπως με την επίλυση του Σκοπιανού προβλήματος απελευθερώθηκαν οι δυνάμεις των «προθύμων», μήπως και με την απόπειρα επίλυσης των Ελληνοτουρκικών διαφορών επιδιώκεται η σύγκλιση των «Ανανάδων;» Όλων αυτών που, για τους δικούς τους λόγους, επιθυμούν να είναι αρεστοί στον διεθνή παράγοντα;
Θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης: «μα είναι δυνατόν μια κυβέρνηση που καταρρέει, να προχωρήσει σε τόσο σημαντικές, για τα εθνικά μας συμφέροντα, συμφωνίες;» Mα, θα το κάνει επειδή ακριβώς καταρρέει. Καταρρέει ένα πολύ συγκεκριμένο πολιτικό σκηνικό στο οποίο πρωταγωνιστής ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκεται υπό διαμόρφωση ένα καινούργιο στο οποίο θα συμμετέχουν και οι δυνάμεις των «προθύμων» και των Ανανάδων.
Προφανώς, όλα τα ανωτέρω είναι εικασίες, στην προσπάθεια μου να εξηγήσω το ανεξήγητο. Γιατί σημαντικές προσωπικότητες ρίχνουν σωσίβιο στον Τσίπρα την ώρα που πνίγεται;
Γιατί δεν τον αφήνουν στην τύχη του; Ποια τα κίνητρα τους;
