Οι ακρότητες των σωστών αρχικά κινημάτων της woke κουλτούρας και του Black lives matter, έφεραν αντισυσπείρωση και μας προέκυψε ο Τραμπ.
Στα καθ’ ημάς, η διαστρέβλωση και η μονοθεματικότητα των Τεμπών, ο ορισμός ενόχων μετά τον χρόνο της σύγκρουσης, της οποίας οι αιτίες δεν απασχολούν τον δημόσιο λόγο, στέλνει κόσμο στη λεγόμενη αντισυστημική πτέρυγα.
Εκεί ακούγονται και φωνές αυτοδικίας έναντι του… μοναδικού ενόχου που είναι ο Μητσοτάκης, όπως έλεγε δάσκαλος καταχειροκροτούμενος από τους παρευρισκομένους, σε μάζωξη ενώπιον της κας Καρυστιανού.
Και επειδή μέντοράς της είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου, θα ακουστεί ως υπερβολή η γνώμη μας ότι το κλίμα της πολιτικής ζωής, μέσω του «κινήματος Τεμπών» το διαμορφώνει η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας!
Εκόντες άκοντες αφομοιώνονται στο κλίμα αυτό οι πολιτικοί αρχηγοί της αντιπολίτευσης, στην αγωνία τους να κρατήσουν διαφεύγοντες προς τα άκρα οπαδούς. Φευ, ο αντισυστημισμός που υποθάλπουν γίνεται αυτεπίστροφο. Και χάνουν οπαδούς και απογοητεύουν τους ορθολογικούς εντός των κομμάτων τους.
Ο Ν. Ανδρουλάκης, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έστω και αν βρίσκεται στη θέση για «τεχνικούς» λόγους που ανάγονται στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, εκτόξευσε τη βαριά κουβέντα ότι έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη του στην ελληνική δικαιοσύνη.
Όχι δηλαδή σε συγκεκριμένους δικαστές και για συγκεκριμένες υποθέσεις, όπως ας πούμε για τις υποκλοπές που τον αφορούν, αλλά στον θεσμό της Δικαιοσύνης που αποτελεί ένα από τα βάθρα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Με τον κατεδαφιστικό του τρόπο συνδαυλίζει την «έκρηξη αντισυστημικότητας» στην οποία αναφέρθηκε:
Είπε «αυτή η έκρηξη αντισυστημικότητας είναι ότι έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη εκατομμυρίων Ελλήνων απέναντι στους θεσμούς» (θεσμός είναι και το κόμμα του βέβαια όπως και ο ίδιος ως αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης.).
Ο Ανδρουλάκης εξακολουθεί να αιμοδοτεί τον αντισυστημισμό, μιλώντας εκ των προτέρων για συγκάλυψη, πριν καν δει τα αναμενόμενα πορίσματα, ενώ καταγγέλλει ότι στην πρωθυπουργική αυλή «σιτίζονται διαδικτυακές συμμορίες».
Η δήλωσή του για τη δικαιοσύνη προκάλεσε αναταραχή στο εσωτερικό του κόμματος, καθώς υπάρχουν και νουνεχείς που δεν μπορούν να ακούν τον πρόεδρό τους να μιλάει σαν… πρόεδρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για να καταλαγιάσει την αμφισβήτηση έβαλε τα μέλη της Κ.Ο. να υπογράψουν ανακοίνωση συμπαράστασης (πρωτοφανές. Στον καιρό των μνημονίων είχε επιχειρήσει κάτι παρόμοιο και ο ΓΑΠ αλλά το απέσυρε).
Με τη σειρά του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει στα ίδια υπονομευτικά του κοινοβουλευτισμού μονοπάτια. Τουλάχιστον αυτός δεν έχει εσωτερικές αντιδράσεις για τις καταγγελίες του, αφού η μαγιά του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει εχθροπαθής. Αλλά δεν είναι οι εκτός κόμματος συμπαθούντες πολίτες τόσο αφιονισμένοι ώστε να αποδέχονται τον παραλογισμό.
Χαρακτήρισε φερειπείν τον Μητσοτάκη «απονομιμοποιημένο πρωθυπουργό». Από πότε; Υπάρχουν συγκεκριμένοι όροι απονομιμοποίησης ενός πρωθυπουργού. Όταν υπερψηφιστεί μια πρόταση δυσπιστίας ή όταν η Βουλή ψηφίσει υπέρ της αποπομπής του. Επίσης, αν χάσει μια σημαντική ψηφοφορία (και στην Ελλάδα ως τέτοια έχει ορισθεί εθιμικά και ουσιαστικά η μη ψήφιση του προϋπολογισμού). Η εάν τον αποπέμψει το κόμμα του όπως έγινε με τη Βρετανίδα συντηρητική Λιζα Τρας.
Τα ανωτέρω είναι η θεσμική απονομιμοποίηση. Υπάρχει και η πολιτική της οποίας τα όρια είναι ολίγον θολά, απροσδιόριστα και υποκειμενικά. Όπως όταν χάσει τη λαϊκή εμπιστοσύνη, παρότι δεν υπάρχουν αδιάβλητα μέτρα ως προς αυτό.
Ένα ανεπίσημο αλλά ενδεικτικό στοιχείο είναι οι δημοσκοπήσεις. Όμως προς το παρόν, με βάση την τελευταία σοδειά, η ΝΔ εξακολουθεί να προηγείται στην πρόθεση ψήφου και ο Μητσοτάκης απέχει μακράν πρώτος ως προς την πρωθυπουργική καταλληλότητα. Πόθεν τεκμαίρεται η απονομιμοποίηση;
Το πρόβλημα και για τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι ότι οι δημοσκοπήσεις είναι απογοητευτικές . Χάνουν ψηφοφόρους, και στην προσπάθειά τους να τους συγκρατήσουν επιδίδονται σε έναν ακραίο λαϊκισμό που οδηγεί στα τρόπος του λέγειν, αντισυστημικά σχήματα.
Που στην ουσία δεν είναι αντισυστημικά, είναι λαϊκιστικό περιθώριο. Δε σκοπεύουν ούτε η Ζωή, ούτε η Αφροδίτη, ούτε ο Βελόπουλος, ούτε ο Νατσιός να καταργήσουν «το σύστημα». Αυτό έχουν προγραμματική στόχευση να το κάνουν η Χρυσή Αυγή, ο… Ρουβίκωνας, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κάτι ολιγομελή αντιεξουσιαστικά γκρουπούσκουλα, και θεωρητικά το ΚΚΕ.
