Η προεδρική εκλογή, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα δώσει στο ΠΑΣΟΚ τους πόντους που εξακολουθεί να χρειάζεται προκειμένου να εδραιωθεί ως ο κυρίαρχος πόλος απέναντι στην κυβερνητική Νέα Δημοκρατία. Αν ο πρωθυπουργός επιλέξει υποψήφιο από την εκσυγχρονιστική κεντροαριστερά, θα έχει προσφέρει στη Χαριλάου Τρικούπη το άλλοθι της πολιτικής παράδοσης και θα επιτρέψει στον κ. Ανδρουλάκη να υποστηρίξει ότι το δυνάμωμα του κόμματός του, υποχρέωσε τον πρωθυπουργό να επιδιώξει συναίνεση.
Εάν πάλι ο Κ. Μητσοτάκης διαλέξει υποψήφιο με παραταξιακό πρόσημο, το ΠΑΣΟΚ – και μάλιστα χωρίς μεγάλο πολιτικό κόστος – έχει την ευχέρεια της άρνησης ψήφου και συναίνεσης.
Η Χαριλάου Τρικούπη με αμφίσημα συναινετικά σήματα, προσπαθεί να θέσει, ή καλύτερα να εμφανίσει τον πρωθυπουργό μπροστά σε έναν μονόδρομο. «…θεωρώ δεδομένη την επιλογή από τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς για να υπάρξει συναίνεση. Δεν μπορεί αλλιώς να υπάρξει συναίνεση. Επομένως, νομίζω ότι πρέπει να ακολουθηθεί το πολιτικό έθιμο από τη μεταπολίτευση και μετά, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να είναι από την άλλη παράταξη», ανέφερε η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου ως υπεύθυνη Πολιτικού Σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ.
Η επίκληση της παράδοσης και του εθίμου παραγνωρίζει την πραγματικότητα που τα επέβαλε: Αδυναμία εκλογής ΠτΔ με αυξημένη πλειοψηφία σήμαινε πρόωρες εκλογές.
Το πολιτικό σύστημα είχε κάνει την ανάγκη φιλοτιμία. Επίσης, το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, έσπασε την παράδοση προτείνοντας τον Χρήστο Σαρτζετάκη και όχι κάποιο πολιτικό στέλεχος της ΝΔ ως διάδοχο του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου φέρεται να αθέτησε και προσωπική διαβεβαίωση και υπόσχεση στον ιδρυτή της ΝΔ.
Με δεδομένη την αλλαγή που επήλθε στη διαδικασία της προεδρικής εκλογής κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2019, καμία πολιτική δύναμη, ανίερος σκοπός ή συμμαχία δεν μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές με όχημα την προεδρική εκλογή.
Το δεδομένο αυτό, εκ των πραγμάτων, περιορίζει τη δυναμική της απαίτησης του ΠΑΣΟΚ για κεντροαριστερό υποψήφιο αλλιώς συναίνεση γιοκ και χαλαρώνει εντελώς την «ομηρία» της κυβερνητικής πλειοψηφίας μπροστά σε έναν εικονικό μονόδρομο. Για τους ίδιους και επιπρόσθετους λόγους, ναυάγησε από την καθέλκυση της, η πρόταση – παγίδα προς το ΠΑΣΟΚ για κοινό υποψήφιο των αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών δυνάμεων, την οποία επαναλαμβάνει χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης πέρασε πάνω από το «λάκκο» της δελεαστικής για εκείνον υποψηφιότητας Ράμμου που είχε αποκλειστικό στόχο να τον εγκλωβίσει σε ένα αντιπολιτευτικό μέτωπο με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα θραύσματα του. Ο Σωκράτης Φάμελλος, ο οποίος επανέρχεται στα περί κοινού υποψηφίου των προοδευτικών, δεν έχει ακόμη απαντήσει στην επιστολή Χαρίτση που βιαστικά και άτσαλα είχε σπεύσει να προτείνει τον Χρήστο Ράμμο…!
Η ουσιαστική πρόκληση για τον πρωθυπουργό ως προς την επιλογή της επόμενης ή του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι να διαλέξει έναν καταρτισμένο, άξιο και καταξιωμένο Έλληνα. Όπως έκανε με την κ. Σακελλαροπούλου.
Παρακάμπτοντας την ανούσια πολιτική «εθιμοτυπία» και τους κομψούς εκβιασμούς υπό το πρόσχημα της συναίνεσης.
Κοιτώντας την Ελλάδα από έξω προς τα μέσα.
