Του Γιάννη Σιδέρη
Μετέτρεψαν σε εργαλείο προπαγάνδας τους μετανάστες – την εποχή που όποιος αυτοκτονούσε το έκανε λόγω των σκληρών επιπτώσεων του μνημονίου, ενώ τα παιδιά λιποθυμούσαν στα σχολεία. Στα social media αλυχτούσαν για τους απάνθρωπους της κυβέρνησης Σαμαρά που «έπνιγαν» ανθρώπους στο Αιγαίο, ενώ αγανακτούσαν γιατί στην Καλογρέζα οι μετανάστες υπέφεραν όταν είχε χαλάσει κάποιο κλιματιστικό
Μετά το BBC και τις 19 ΜΚΟ, χθες ο Guardian μας ευτελίζει επίσης στο διεθνές κοινό για τις συνθήκες της Μόρια, αλλά και επισημαίνει κάτι που θα πρέπει να απασχολήσει οπωσδήποτε την επόμενη κυβέρνηση, καθώς πολλά ευρωπαϊκά λεφτά χάθηκαν στη χοάνη του μεταναστευτικού. «150 εκατομμύρια έκτακτης χρηματοδότησης, αλλά οι μετανάστες δεν έχουν σκηνές», γράφει!
Προχθές, όταν ήδη η περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου Χριστιάνα Καλογήρου, χαρακτήρισε υγειονομική βόμβα το hot spot της Μόρια (μετά από αιτιολογημένη έκθεση του Τμήματος Περιβαλλοντικής Υγιεινής της ΠΕ Λέσβου) 57 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εκδήλωσαν την… ευαισθησία τους για τους μετανάστες και κατέθεσαν ερώτηση στη Βουλή.
Μόνο που φευ, ήταν μια αδιάντροπη ερώτηση, εντελώς για ξεκάρφωμα. Αφορούσε τις – υπαρκτές μεν αλλά διαχρονικές – επιθέσεις κατά μεταναστών στη χώρα μας, που σαφώς πρέπει να ευαισθητοποιούν κάθε βουλευτή και κάθε πολίτη, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας (εξαιρούνται φυσικά οι ΧΑτες).
Καλά έκαναν, όμως έκαναν «γαργάρα» την ατέλειωτη απελπισία των απόκληρων της Μόρια. Εκεί που 10χρονα παιδιά επιχειρούν να αυτοκτονήσουν. Και επειδή τα 10χρονα σπάνια αυτοκτονούν από απελπισία, τολμάμε να υποθέσουμε και από τρόμο, με τόσα που υφίστανται. Εκεί που τα παιδιά αυτά γίνονται αντικείμενο σεξουαλικής ικανοποίησης, εκεί που οι γυναίκες κοιμούνται με πάνες, και δεν τολμούν να βγουν έξω από τη σκηνή τη νύχτα γιατί καραδοκεί ο βιασμός. Εκεί που η αγοραπωλησία ανθρώπων και ναρκωτικών, οι καυγάδες εθνοτικού μίσους και τα μαχαιρώματα, η εξαθλίωση, η βρώμα, τα λύματα, οι ασθένειες και ο τρόμος είναι η μόνη πραγματικότητα.
Εκεί που γιατροί του κόσμου, βετεράνοι στα αδυσώπητα πολεμικά μέτωπα του πλανήτη, χαρακτηρίζουν τη Μόρια ως το χειρότερο στρατόπεδο προσφύγων του κόσμου!
Είναι πολλοί για τη Μόρια, πάνω από οχτώ χιλιάδες, σε δομή που αντέχει δυο χιλιάδες, αλλά δεν είναι πολλοί για τη χώρα μας. Ο πληγωμένος από τον πόλεμο Λίβανος είναι μια χώρα τεσσάρων εκατομμυρίων και μπορεί να φιλοξενεί δύο εκατομμύρια πρόσφυγες. Και αυτός ο τεράστιος αριθμός ζει σε καλύτερες συνθήκες από τους εφτά χιλιάδες της Μόρια.
Δυστυχώς οι του ΣΥΡΙΖΑ (από τους ΑΝΕΛ δεν περίμενε κανείς τίποτα σε αυτό, δεν είναι στα προτάγματά τους), πολιτεύονται πάντα με την αγωνία του φαίνεσθαι, και στην πράξη με απανθρωπιά και αδιαφορία, κονιορτοποιώντας τις κατά καιρούς διακηρύξεις περί αριστερών αρχών. Το έδειξαν και πρόσφατα στο Μάτι, την αποτρόπαια βραδιά του αδιανόητου τηλεοπτικού σόου.
Δεν έγινε η στήλη ξαφνικά φιλομεταναστευτική. Πέραν των τεκμηριωμένα προσφύγων πολέμου, ο αριθμός των παράνομων μεταναστών δεν μπορεί να είναι απεριόριστος. Και την κοινωνική συνύπαρξη θα διαταράξουν και αυτοί θα ζήσουν δυστυχέστερα από ό, τι ζούσαν στις χώρες τους. Ξεκινούν με το όνειρο, περνούν οδύσσεια μέχρι να φτάσουν, επειδή τους θαμπώνουν οι τηλεοπτικές εικόνες με τη ζωή της Δύσης, και επειδή οι κοντραμπαζήδες ανθρώπων τους υπόσχονται ότι θα τη ζήσουν και οι ίδιοι.
Μια αριστερή κυβέρνηση δεν θα αρκείτο για λόγους εύκολων εντυπώσεων να καταγγέλλει τους άπονους Ορμπαν γιατί δεν δέχονται μετανάστες στις χώρες τους, και προσβάλουν δήθεν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και όσα η φιλολογική φαντασία των λογογράφων του κ. Τσίπρα, εφευρίσκει. Μακάρι να τους δέχονταν, αλλά η άρνηση είναι δικαίωμά τους και η όποια τιμωρία του άρθρου 7 του ηρωοποιεί.
Μια αριστερή κυβέρνηση θα φρόντιζε πρωτίστως να ζουν σε στοιχειωδώς ανθρώπινη ζωή οι μετανάστες, ενώ σε δεύτερο πλάνο θα ξεκινούσε εκστρατεία σε Ευρωπαϊκή Ένωση και Διεθνείς Οργανισμούς, για οικονομική τόνωση των χωρών προέλευσης μέσω επενδύσεων, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και τη δημιουργία δομών Υγείας. Δεν έχει σημασία αν θα εισακουγόταν. Τουλάχιστον θα επεδείκνυε ότι η αριστερή ορθοφοροσύνη της και ο ανθρωπισμός της φτάνουν πέρα από το «λιάζονται» και το «εξαφανίζονται».
Γιατί δυστυχώς ούτε λιάζονται ούτε εξαφανίζονται. Μόνο δυστυχούν!
Φωτογραφία αρχείου: Eurokinissi
