Χρειάζεται ειδική μαεστρία ώστε να αποκαλύψεις τη βαθύτερη απέχθεια σου απέναντι στο κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης και ο κ. Τσίπρας με τους συν αυτώ, φαίνεται πως δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να το κάνουν.
Παρά τις κορώνες τους εντός και εκτός του κοινοβουλίου, με τις οποίες αυτάρεσκα κατακεραύνωναν τους αντιπάλους τους, ισχυριζόμενοι πως η χώρα κυβερνάται από ένα καθεστώς νεοαυταρχικό στα πρότυπα του Όρμπαν και του Ερντογάν, τελικά, με μία κίνησή τους, αποκάλυψαν τα μύχια των σκέψεών τους.
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι καλή, μόνο όταν τους συμφέρει και, σε καμία περίπτωση, όταν χάνουν. Ενέχει αυτή η κίνηση, την πιθανότητα αμφισβήτησης του αποτελέσματος των επερχόμενων εκλογών; Θα το μάθουμε σε λίγους μήνες, αν και η γενικότερη επικοινωνιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ τους τελευταίους μήνες, επικεντρώνεται στην αμφισβήτηση της αποτελεσματικότητας των κορυφαίων θεσμών του πολιτεύματος, έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε τον τελευταίο μισό αιώνα.
Συνεπώς, δεν θα ήταν έκπληξη, αν το βράδυ των εκλογών, μιλήσουν περί νοθείας της λαϊκής ψήφου, κατά τα πρότυπα τους στη σύγχρονη εποχή, τους Τραμπ και Μπολσονάρου. Γιατί πώς αλλιώς ερμηνεύεται η πρόταση για διορισμό υπηρεσιακών υπουργών, τη στιγμή που η χώρα έχει δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, με πρόσφατη μάλιστα την καταψήφιση της πρότασης μομφής εναντίον της;
Τις τελευταίες ημέρες, αν δεν κάνω λάθος, ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε στο κοινοβούλιο, όταν η πρόταση μομφής που κατέθεσε, καταψηφίστηκε. Είχε προηγηθεί μία άνευ προηγουμένου αντιθεσμική αντιμετώπιση των Ανεξάρτητων Αρχών, μια επικοινωνιακή καταιγίδα με στόχο την ανάδειξη του «νεοαυταρχικού καθεστώτος», αλλά και δυσφήμισης της χώρας στη διεθνή σκηνή, προκειμένου να ακυρωθούν νέες, ξένες άμεσες επενδύσεις, οι οποίες θα συμβάλλουν ακόμη περισσότερο στη βελτίωση του οικονομικού κλίματος.
Οπαδοί της άποψης «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», δεν έχασαν καμία ευκαιρία - κατά τη γνώμη τους - ώστε να προκαλέσουν νέες διαιρέσεις στην κοινωνία, κατά τα πρότυπα της περιόδου 2010 - 2014. Είναι προφανές που δεν πέτυχαν και πως το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας τους έχει γυρίσει την πλάτη.
Τότε γιατί αυτή η κίνηση ευθείας αμφισβήτησης του κοινοβουλευτισμού;
Το εκλογικό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ γοητεύεται από την «αμεσοδημοκρατική φενάκη». Γεύτηκε την εξουσία του όχλου στις «πλατείες της αγανάκτησης» το 2010-2012, συναγελαζόμενο με τους πιο αυθεντικούς εκπροσώπους του αντικοινοβουλευτισμού, τον μαύρο οχετό μιας - με τη δικαστική βούλα - εγκληματικής οργάνωσης. Η γεύση αυτή, παραμένει ισχυρή σε μια μερίδα οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, γνήσιων απογόνων του Αυριανισμού, με τον οποίο γαλουχήθηκαν, σε μια τυχοδιωκτική περιπέτεια διαιώνισης του «αμεσοδημοκρατικού» φεουδαρχισμού των πάσης φύσεως συντεχνιών που ρήμαξαν τη χώρα.
Επιπλέον, η δημοσκοπική αποτύπωση της αποτελεσματικότητας τόσο της πολιτικής πρότασης (την οποία ακόμη δεν είδαμε πουθενά διατυπωμένη), όσο και της επικοινωνιακής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, καθιστά υπαρξιακή ανάγκη την περιχαράκωση της εκλογικής πελατείας στο κομματικό μαντρί, προκειμένου να περιορίσει τις διαρροές προς διάφορες κατευθύνσεις.
Έτσι, τους επόμενους λίγους μήνες που απομένουν μέχρι τις εκλογές, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, τα φιλικά προς αυτή ΜΜΕ και το διαδικτυακό παρακράτος που έχει στηθεί πριν από το 2015, θα δώσουν την «μητέρα όλων των μαχών», προκειμένου η κυβέρνηση που θα προκύψει να είναι αποδυναμωμένη και να βρεθεί σε δύσκολη θέση ως προς τη διαχείριση των μεγάλων θεμάτων στην οικονομία, την εξωτερική πολιτική αλλά και στην άμυνα.
Αυτοεγκλωβισμένη στο ναρκισσιστικό της είδωλο, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατεί να συνομιλήσει τόσο με το παρόν, όσο και με το μέλλον. Προτιμάει μια επιστροφή στο παρελθόν, αγνοώντας πόσο πολύ άλλαξε η ελληνική κοινωνία τα τελευταία δώδεκα χρόνια και, κυρίως, πόσο πικρό ήταν το μάθημα της διακυβέρνησης από την «πρώτη φορά αριστερά». Τα λάθη, όμως, στην πολιτική, όπως και στη ζωή, έχουν μεγάλο τίμημα. Και το τίμημα αυτό, η ηγεσία θα το καταβάλει στο ακέραιο τη βραδιά των εκλογών.
