Του Γιάννη Σιδέρη
Εν αρχή ήν η θετική, κατά τη γνώμη μας, διάσταση του δημοψηφίσματος της γείτονος. Η λαϊκή ανυπακοή που υψώθηκε απρόσμενα απέναντι στην καταιγιστική και ευτελιστική επίθεση χειραγώγησης που υπέστη από τους ηγέτες της Δύσης ο λαός των Σκοπίων. Η περατζάδα ηγετών όπως π.χ. Μέρκελ και Μακρόν, του υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ Τζιμ Μάτις ή του γ.γ. ΝΑΤΟ Γ, Στόλτενμπεργκ, για να νουθετήσουν τον προφανώς ανώριμο λαό, απέβη παταγωδώς άκαρπη. Και δεν ήταν μόνο οι εν ενεργεία. Μέχρι και ο Τζορτζ Μπους ανεσύρθη από τη λήθη και απέστειλε «ευγενή» επιστολή - τελεσίγραφο στους απολίτιστους Βαλκάνιους, για να τους υποδείξει το συμφέρον τους!
Ευμενή πάντως αποδοχή αυτής της λογικής επιδεικνύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Δημήτρης Παπαδημούλης, διερωτήθηκε στο twitter απευθυνόμενος σε Μητσοτάκη και Γεννηματά, να του αναφέρουν ένα κόμμα-μέλος του ΕΛΚ ή του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που να συμφωνούν με την στάση τους στην συμφωνία των Πρεσπών – λες και για θέματα εθνικής ευαισθησίας, αξιοπρέπειας και συμφέροντος, θα έπρεπε τα κόμματα να πάρουν τη άδεια των Ευρωπαίων. Εννοεί ότι έτσι κάνει το κόμμα του;
Δεν κρίνεται εδώ το σωστό ή όχι της συμπεριφοράς του λαού των Σκοπίων. Κρίνεται η θετική ανυπακοή, που ήρθε μετά την - έστω ψεκασμένη - ανυπακοή του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα. Οι δύο αυτές ανυπακοές ακολούθησαν εκείνες του κυπριακού, του Γαλλικού, του Ολλανδικού ή του Ιρλανδικού λαού. Αρα γεννώνται ευρύτερα ζητήματα για τη δυνατότητα των ελίτ να επηρεάζουν τις αποφάσεις των λαών. Και όσο πιο ξεδιάντροπα και αποικιοκρατικά το επιχειρούν, τόσο πιο αποτυχημένο είναι το αποτέλεσμα.
Αλλωστε αν οι παρεμβάσεις μπορούσαν να χειραγωγήσουν και να κατευθύνουν τους λαούς, αν μπορούσαν να καταστείλουν και να εξαλείψουν τους εθνικούς μύθους και αυτό που θεωρούν ως εθνικό τους δίκαιο, το κυπριακό θα είχε λυθεί από χρόνια.
Προφανώς ενταγμένη στο πλαίσιο της χειραγώγησης ήταν και η εικόνα που μεταδιδόταν ότι το «ναι» θα είχε συντριπτική επικράτηση. Η εκκωφαντική αποχή το διέψευσε .Φυσικά υπάρχουν και οι παράγοντες της Ρωσίας και της Τουρκίας που έχουν τους δικούς τους διαύλους και επηρέασαν υπογείως το αποτέλεσμα, αλλά αυτό δε αναιρεί την αντίθεση στην εξουσιαστική χειραγώγηση της Δύσης.
Στα εδώ, ο μόνος που εξέπεμψε στεναγμό ανακούφισης προς το παρόν ήταν ο Πάνος Καμμένος, που ήδη έσπευσε να θριαμβολογήσει το twitter: «Όταν μίλησα για αποτυχία του δημοψηφίσματος με λοιδόρησαν» έγραψε. Φυσικά η θριαμβολογία του αφορά στην επιτυχή πρόβλεψη, έστω και αν αυτή ήταν έκφραση επιθυμίας. Ομως το πρόβλημά του παραμένει. Κατ' αρχάς είναι διασκεδαστική η τόση προσήλωση στα αποτελέσματα του σκοπιανού δημοψηφίσματος, από αρχηγό κόμματος και συγκυβερνήτη που ευτέλισε το ελληνικό δημοψήφισμα και την εντολή που έδωσε το 62% του λαού. Αφετέρου δεν αναιρεί το γεγονός ότι η συμφωνία είναι βλαπτική για τα εθνικά μας συμφέροντα, οπότε ο κ. Καμμένος δεν θα αποφύγει να τεθεί προ των εθνικών του ευθυνών, με την στήριξη που παρέχει στην κυβέρνηση.
Από την πλευρά της η κυβέρνηση παρακολουθεί αμήχανη τις εξελίξεις, και καθώς είναι νωρίς ακόμη, δεν έχει διαμορφώσει στρατηγική (φάνηκε και από τη διαφορετική ανάγνωση του μηνύματος που έκαναν οι Καμμένος και Κοτζιάς). Το μόνο που εξακολουθεί να ψελλίζει είναι - δια της εις άτοπον απαγωγής - ότι αν η συμφωνία ήταν καλή για τους Σκοπιανούς, όπως κατηγορεί η αντιπολίτευση, δεν θα υπήρχε τέτοια αποχή.
Ασθενές επιχείρημα. Οι Σκοπιανοί δεν δέχονται τίποτε άλλο για τη χώρα τους από την ονομασία Μακεδονία, χωρίς προσδιορισμούς. Το πλέον πιθανό είναι να αναγκαστεί ο Ζάεφ να πάει σε εκλογές. Αυτές θα γίνουν στις αρχές του 2019, ενώ στην συνέχεια θα ακολουθήσει ένα τρίμηνο για την συνταγματική αναθεώρηση. Αισίως οδεύουμε στις εκλογές του Μαΐου.
Ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό να διεξαγάγει νωρίτερα εκλογές και να εναποθέσει την «καυτή πατάτα στον Μητσοτάκη. Το ερώτημα είναι αν θα τον άφηναν οι Αμερικανοί, δεδομένου ότι ο αρχηγός της ΝΔ έχει εκπεφρασμένη αρνητική στάση. Αν αντιθέτως ο Ζάεφ κατορθώσει να την περάσει τώρα από τη Βουλή (ως υπόθεση εργασίας) η κυβέρνηση παραμένει τρωτή όπως και προ δημοψηφίσματος, ενώ στον κ. Καμμένο πέραν της θριαμβολογίας, θα μείνει και το πρόβλημα καθώς η σημερινή αποχή δεν τον απήλλαξε ευθυνών.
