Ακούω και διαβάζω σχόλια φίλων των τριών βασικών υποψηφίων - σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις - στα οποία περιγράφονται οι φιλοδοξίες και οι στόχοι του καθενός, καθώς και οι ευοίωνες προοπτικές του ΚΙΝΑΛ, αν εκλεγεί ο υποψήφιος που προτιμούν.
Όλα αυτά είναι όμορφα και θεμιτά, όμως έχουν ως βασική προϋπόθεση η παράταξη τους να παραμείνει ενωμένη και μετά τις εκλογές. Το επισημαίνω αυτό γιατί αυτός ο χώρος είναι πολύπαθος στο ζήτημα της ενότητας. Διαγραφές, αποχωρήσεις, διασπάσεις, εσωκομματικές ίντριγκες, έχουν καθηλώσει το ΚΙΝΑΛ σε μονοψήφιο ποσοστό. Συνεπώς, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνει ο νέος αρχηγός είναι να συμφιλιώσει το χώρο.
Πώς θα γίνει αυτό;
1.Εσωκομματικά, έχει δύο επιλογές. Ή θα μοιράσει ρόλους και στους άλλους συνυποψηφίους του ή θα διοικήσει την παράταξη μόνο με τους πολιτικούς φίλους του. Εννοείται πως στη δεύτερη περίπτωση, πολύ σύντομα θα αρχίσουν να ακούγονται κριτικές φωνές, αν οι επιδόσεις του ΚΙΝΑΛ δεν θα είναι οι αναμενόμενες. Μάλιστα, και οι τρείς βασικοί υποψήφιοι έθεσαν τον πήχη πολύ ψηλά. Για να μην περάσει ο νικητής από κάτω θα πρέπει να επιδείξει πολιτική γενναιοδωρία προς τους συνυποψηφίους του, ώστε το αίσθημα της ήττας αν δεν μπορεί να εξαλειφθεί, τουλάχιστον να περιορισθεί.
Την πρωτοβουλία των κινήσεων την έχει πάντα ο νικητής.
2. Εκτός του ΚΙΝΑΛ βρίσκονται ηγετικά στελέχη του χώρου που άφησαν έντονο το αποτύπωμα τους τόσο στη διακυβέρνηση Σημίτη όσο και στα δύσκολα χρόνια του μνημονίου. Αυτά τα στελέχη, το καθένα για τους δικούς του λόγους, έχουν αποστασιοποιηθεί από το ΚΙΝΑΛ.
Συνεπώς, ο νέος αρχηγός θα πρέπει να κάνει τα πάντα για να εντάξει και πάλι αυτά τα στελέχη στην παράταξη. Β. Βενιζέλος, Α. Διαμαντοπούλου, Γ. Φλωρίδης, Γ. Μανιάτης και άλλοι, δεν είναι νοητό να βρίσκονται εκτός ΚΙΝΑΛ. Ούτε είναι νοητό ένας πρώην πρωθυπουργός να είναι περιθωριοποιημένος. Αναφέρομαι βεβαίως στον Κώστα Σημίτη.
Ας δουν στο ΚΙΝΑΛ πώς η Νέα Δημοκρατία τιμά και προστατεύει τους πρώην πρωθυπουργούς της και ας πράξουν παρόμοια. Δε νομίζω ούτε ο Ν. Ανδρουλάκης ούτε ο Α. Λοβέρδος ούτε ο Γ. Παπανδρέου να πιστεύουν πως όλα αυτά τα στελέχη και ο Κ. Σημίτης περισσεύουν. Ο νέος αρχηγός, αν βέβαια θέλει να ξαναφτιάξει ένα μεγάλο ΠΑΣΟΚ, τότε οφείλει να τους κτυπήσει την πόρτα. Εκτός αν έχει κάτι άλλο στο μυαλό του.
Δε γνωρίζω αν έχει γίνει αντιληπτό πως η πατρίδα μας χρειάζεται μια ισχυρή, ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, μακριά από λαϊκισμούς και τυχοδιωκτικές συμπεριφορές. Μια μεγάλη παράταξη εξουσίας που δε θα κλείνει το μάτι στους αντισυστημικούς, στους μπαχαλάκηδες και στους εθνολαϊκιστές. Ούτε είναι νοητό να έχουμε δημοκρατικό πολίτευμα με ένα μόνο κόμμα κυρίαρχο.
Αν οι τρείς υποψήφιοι αρχηγοί του ΚΙΝΑΛ έχουν συνειδητοποιήσει την ιστορική διακύβευση αυτής της εκλογικής διαδικασίας, θα έχουν αντιληφθεί πως η αύξηση της επιρροής του ΚΙΝΑΛ περνά μέσα από τη συστράτευση όλων αυτών που βρίσκονται εκτός και από μια διαχείριση των εσωκομματικών ζητημάτων κατά τρόπο ισορροπημένο και δημοκρατικό, μακριά από αυταρχικές συμπεριφορές και αποκλεισμούς.
