Ακόμα μια «νέα μέρα» ξημέρωσε για τον πολύπαθο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η πολλοστή «νέα μέρα» από τη στιγμή που φάνηκε να απομακρύνεται οριστικά η προοπτική μιας «Δεύτερη φορά Αριστερά». Η συντριβή στις εθνικές εκλογές του Μαΐου του ‘23 είχε σημάνει την ανάγκη για ριζική ανασυγκρότηση χωρίς, όμως, να τεθεί θέμα αρχηγού.
Η νέα συρρίκνωση του Ιουνίου του ‘23 είχε σηματοδοτήσει το τέλος της ασυλίας του Αλέξη Τσίπρα που οδηγήθηκε σε παραίτηση, ενώ η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον Σεπτέμβριο του ιδίου χρόνου, είχε αποτυπώσει την απεγνωσμένη προσπάθεια των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να γυρίσουν σελίδα. Η αποχώρηση όσων έφτιαξαν τη «Νέα Αριστερά» αποδείχτηκε μια ατελέσφορη προσπάθεια επιστροφής στις ρίζες του Συνασπισμού.
Η ανάδειξη του Σωτήρη Φάμελλου στην ηγεσία του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ γυρίζει μια ακόμα «νέα σελίδα» στην πολυκύμαντη περιπέτεια της Ριζοσπαστικής Αριστεράς τα τελευταία χρόνια, και όχι μόνο. Για να γυρίσει η σελίδα αυτή χρειάστηκε πάντως να αποκλειστεί ο εκλεγμένος αρχηγός και σίγουρος νικητής - σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις - Στέφανος Κασσελάκης από τη «νέα πλειοψηφία» της ΚΕ. Πόσο θα διαρκέσει η τελευταία αυτή «νέα σελίδα»;
Δύσκολο να προβλέψει κανείς, ιδίως αν αναλογιστεί ότι το νούμερο δύο του Φάμελλου θα είναι - λόγω του μισού ΣΥΡΙΖΑ που τον ψήφισε - ο Παύλος Πολάκης που ήταν το νούμερο δύο και επί Κασσελάκη - ώσπου τον «πούλησε» - όπως ήταν το νούμερο δύο και επί Τσίπρα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ είχε προσπαθήσει επανειλημμένως και ανεπιτυχώς να απαλλαγεί από τον «αψύ Κρητικό» που τελικά αποδείχτηκε πολύ ανθεκτικότερός του.
Ο πρώην πρωθυπουργός της «Πρώτη φορά Αριστερά» δεν φαίνεται διατεθειμένος να αναστείλει τις φιλοδοξίες για την επιστροφή του. Αυτό δείχνουν οι ολοένα και πιο πυκνές πολιτικές και επικοινωνιακές παρεμβάσεις του στη δημόσια σκηνή είτε μέσω του Ινστιτούτου του είτε με αφορμή διάφορες εκδηλώσεις από τις οποίες επιλέγει για να στείλει τα μηνύματά του.
Η συμμετοχή του στην εκλογική διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε το δικό του «παρών» στις εσωκομματικές εξελίξεις, έστω και αν απέφυγε να κάνει την οποιαδήποτε δήλωση. Στάση πολύ σοφότερη από εκείνη που είχε επιλέξει με την παρέμβαση-επιστολή του στο τελευταίο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποδοκιμάστηκε έντονα και μαζικά.
Δεν γνωρίζει κανείς αν όλες αυτές οι κινήσεις αποτελούν μέρος του rebranding project του πρώην πρωθυπουργού, το σίγουρο πάντως είναι ότι, όπως είπε και ο ίδιος παρουσιάζοντας το βιβλίο των Κοτσακά-Τσιόκα, «δεν είμαι θιασώτης της απογοήτευσης και του αναχωρητισμού»
Από το σημείο αυτό, βέβαια, μέχρι του σημείου να μετατραπεί η απογοήτευση σε ενθουσιασμό και ο αναχωρητισμός σε θριαμβευτική επιστροφή υπάρχει αρκετή απόσταση. Πολύ περισσότερο που ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ, από την ηγεσία του οποίου παραιτήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, έχει χωριστεί πλέον στα τρία και, όπως γνωρίζουμε πολύ καλά, οι διασπάσεις στην Αριστερά σπάνια είναι «αναίμακτες».
Ωστόσο, ακόμα κι αν η ανάγκη της πολιτικής επιβίωσης των διαμοιρασθέντων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ εκπέμψει ακόμα ένα «Ωσαννά» στον πρώην αρχηγό του, ο ίδιος γνωρίζει τόσο ότι στο τελευταίο γραφείο που καθόταν στη Βουλή, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχει πλέον εγκατασταθεί ο Νίκος Ανδρουλάκης όσο και ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι ένα από τα κομμάτια που υπολόγιζε από καιρό να ταιριάξει στο κεντροαριστερό του παζλ. Η «νέα μέρα» του ΣΥΡΙΖΑ δύσκολα θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες του ιστορικού του ηγέτη.
