Εννοείται πως η Αριστερά είτε εμφανώς είτε ενδομύχως είναι αλληλέγγυα στον αντι-ιμπεριαλιστικό αγώνα των συντρόφων Χούθι. Μπορεί εκεί τους γκέι και τις φεμινίστριες να τους εξοντώνουν και μάλιστα με βάρβαρο τρόπο, όμως αυτό που προέχει είναι ότι πλήττουν πρωτίστως το εφοπλιστικό κεφάλαιο και συγχρόνως επιχειρούν να κτυπήσουν και το Ισραήλ. Κάποιοι λιγότερο φανατισμένοι, αλλά εξίσου στενόμυαλοι, δικαιολογούν τις επιθέσεις των Χούθι - που είναι πληρεξούσιοι του Ιράν - ισχυριζόμενοι πως αποτελούν μέρος του μετώπου της Γάζας.
Αυτή είναι η εκδοχή των «ανεξάρτητων» αναλυτών βρετανικών μέσων ενημέρωσης. Μάλλον, με αυτή την ερμηνεία δικαιώνουν τον Νετανιάχου ο οποίος δηλώνει συνεχώς πως το Ισραήλ πολεμά για τον πολιτισμένο κόσμο.
Τελευταία διάβασα ρεπορτάζ για το πόσο καλά εξοπλισμένοι και εκπαιδευμένοι είναι αυτοί οι κατσαπλιάδες και μου ήρθαν στο μυαλό τα βαθυστόχαστα άρθρα του «προοδευτικού» Τύπου στην Ελλάδα, το 2003, για την ισχύ της προεδρικής φρουράς του Σαντάμ Χουσεϊν, που θα έτρεπε σε φυγή τις συμμαχικές δυνάμεις στον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου. Ως γνωστόν η προεδρική φρουρά ουδέποτε εμφανίστηκε στα πεδία των μαχών και διαλύθηκε χωρίς να ρίξει μια τουφεκιά, σε σημείο να διερωτώνται όλοι αυτοί πού πήγε, γιατί δεν πολέμησε.
Το ίδιο ακριβώς σκηνικό παρουσιάστηκε και για τις επιχειρησιακές ικανότητες της Χαμάς. Μας την παρουσίαζαν σαν μια στρατιωτική δύναμη 30 - 40.000 πολεμιστών, με εξελιγμένο οπλισμό και με τούνελ συνολικά 500 χιλιομέτρων. Μέσα σε δύο μήνες έχουν σκοτωθεί τα 2/3 των διοικητών της και έχουν εκκαθαριστεί σχεδόν όλοι οι θύλακες στη βόρεια Γάζα, ενώ ο περίφημος οπλισμός ήταν ερασιτεχνικές ρουκέτες πολλές εκ των οποίων έπεφταν μέσα τη Γάζα. Το δε μεγαλύτερο τούνελ που βρέθηκε δεν ήταν πάνω από 400 μέτρα.
Και οι Χούθι θα έχουν την ίδια τύχη με αυτόν της προεδρικής φρουράς και της Χαμάς. Το δίδαγμα είναι ένα: μπροστά σε τέτοια αεροπορική δύναμη πυρός, με τόσο σύγχρονους πυραύλους, σήμερα, καμιά ένοπλη οργάνωση δε μπορεί να επιβιώσει. Και η Χεζμπολά αν αποτολμήσει γενικευμένη σύγκρουση με το Ισραήλ - μπορεί να επιφέρει σημαντικές απώλειες στον ισραηλινό στρατό-- στο τέλος όμως θα συντριβεί και για αυτό δεν τολμά να επέμβει υπέρ της Χαμάς. Οι ηγέτες της το γνωρίζουν και κινούνται συντηρητικά. Δε θέλουν να χάσουν ό,τι κέρδισαν σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο στο Λίβανο επί τόσα χρόνια.
Για να επανέλθω από εκεί που ξεκίνησα αυτό το άρθρο. Υπάρχει και ένας άλλος λόγος που η Αριστερά - ότι τέλος πάντων υπάρχει στην Ευρώπη και λέγεται «Αριστερά»- καλοβλέπει τη δράση των Χούθι. Ανεβαίνουν οι τιμές των τροφίμων με τα κτυπήματά τους σε πλοία που μεταφέρουν προϊόντα από την Άπω Ανατολή, η λαϊκή δυσαρέσκεια αυξάνεται στα κράτη της Δύσης και ο καπιταλισμός γνωρίζει μια ακόμα κρίση. Άρα το «όσο χειρότερα τόσο καλύτερα» βρίσκεται αγέρωχο και πάλι μπροστά μας.
Η σκέψη της Αριστεράς επί 150 χρόνια κινείται γύρω από την επικείμενη κατάρρευση του καπιταλισμού. Σήμερα μπορεί να μην το φωνάζουν γιατί θα τους περάσουν για τρελούς, όμως το σκέφτονται και περιμένουν σαν τους χιλιαστές κάποιον ηγέτη, όπως ο Πούτιν ή ο Κιμ, που θα δώσει ελπίδες στα όνειρά τους. Και με τη Χαμάς λοιπόν και με τους Χούθι και με κάθε κατσαπλιά που μισεί τον τρόπο ζωής μας.
