Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των κυβερνήσεων, στη δεύτερη θητεία τους να παρατηρούνται φαινόμενα υπουργών και στελεχών τους που προκαλούν την κοινή γνώμη.
Προφανώς, αποκτούν μια ιδιοκτησιακή σχέση με την εξουσία, που τους οδηγεί σε συμπεριφορές αλαζονικές. Ξεχνούν πως είναι δημόσια πρόσωπα και πως η ιδιωτική τους ζωή μπαίνει και αυτή στο μικροσκόπιο των κάθε λογής παρατηρητών. Στις ημέρες μας δε χρειάζονται οι παπαράτσι. Ένα απλό κινητό κάνει τη δουλειά του και ο εικονιζόμενος μετά τρέχει και δε φτάνει. Μάλιστα, μερικές φορές οι συγγνώμες δεν αρκούν, αν το ατόπημα είναι βαρύ.
Προχθές τόσο ο κ. Μηταράκης όσο και ο κ. Πατούλης προκάλεσαν με τη συμπεριφορά τους. Υπό φυσιολογικές συνθήκες ουδείς θα ασχολείτο με τις διακοπές του ενός και τη ζεμπεκιά του άλλου. Άλλωστε και η ξεκούραση είναι ανθρώπινη ανάγκη και το ζεϊμπέκικο μέρος των υποχρεώσεων των πολιτικών, όχι όλων. Όμως, όταν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, συναισθανόμενη την κρισιμότητα των καταστάσεων και το δράμα που περνούν δεκάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας, ακύρωσε τη δεξίωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, είναι αδιανόητο δύο ανώτατοι δημόσιοι λειτουργοί να δείχνουν πως αγνοούν τις διαστάσεις του προβλήματος.
«Μα ο Μηταράκης και ο Πατούλης θα σβήσουν τις φωτιές;» θα ρωτήσει ο νεοδημοκράτης ψηφοφόρος. Όχι, βέβαια. Το θέμα είναι συμβολικό. Τι μήνυμα στέλνει η πολιτική ηγεσία προς την κοινωνία. Με απλά λόγια αυτό που προκάλεσε ήταν η συγκυρία. Δε μπορεί όλη η Ελλάδα να φλέγεται και ένας υπουργός και ένας περιφερειάρχης να ζουν στον κόσμο τους. Τι διαφορετικό έκανε ο Α. Τσίπρας που βρέθηκε σε θαλαμηγό εφοπλιστή λίγες ημέρες μετά το Μάτι; Όσοι καυτηριάσαμε τη συμπεριφορά του τότε, δεν μπορεί να σιωπήσουμε στη συμπεριφορά Μηταράκη και Πατούλη. Και εννοείται δε θα σιωπούμε σε ανάλογες συμπεριφορές κυβερνητικών στελεχών, αν προκύψουν.
Το επιχείρημα «εντάξει μη τους βαράτε, γιατί μπορεί να ξανασηκώσει κεφάλι ο ΣΥΡΙΖΑ», προσωπικά δε με αγγίζει. Ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά είναι τελειωμένη υπόθεση και αν επανακάμψει αυτό δε θα οφείλεται στις θαυματουργικές ιδιότητες του νέου ηγέτη, αλλά στα τραγικά λάθη της Νέας Δημοκρατίας. Και αυτό που προκαλεί και εξοργίζει πιο πολύ τους πολίτες είναι η προκλητική συμπεριφορά. Όταν αυτοί πάσχουν, ο άλλος επειδή, κατέχει εξουσία, να γλεντά.
Έχω γράψει πολλές φορές ότι το «σεμνά και ταπεινά» όσο εύκολα λέγεται, άλλο τόσο δύσκολα εφαρμόζεται.
Για αυτό ο πρωθυπουργός θα πρέπει αμέσως να σταθεί αποφασιστικός απέναντι σε παρόμοιες συμπεριφορές, από τώρα, από το ξεκίνημα της δεύτερης τετραετίας. Αν δεν το πράξει - μέχρι στιγμής νομίζω πως έλαβε τις σωστές αποφάσεις - σε λίγο θα «χαθεί η μπάλα».
ΥΓ. Για την περιφέρεια Αττικής ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα εκτιμήσει το ρίσκο της όποιας απόφασής του. Αν χαθεί η περιφέρεια, το πολιτικό κόστος θα είναι σημαντικό και οι αντίπαλοι θα καταγάγουν μια ανέλπιστη νίκη.
