Του Γιάννη Σιδέρη
Η φράση κλισέ του Εντουάρντο Γκαλεάνο, ότι η εξουσία είναι σαν το βιολί που το πιάνεις με το αριστερό χέρι και το παίζεις με το δεξί, έχει βρει τη απόλυτη δικαίωσή της στην κυβερνητική πολιτεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Χθες βρήκε τη δυσάρεστη δικαίωσή της και στο πρόσωπο του υπουργού μεταναστευτικής Πολιτικής Δ. Βίτσα, ο οποίος απέπεμψε τον διευθυντή της Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης Ανδρέα Ηλιόπουλου, επειδή με συνέντευξη στον Φιλελεύθερο ζήτησε να παρέμβουν εισαγγελείς γιατί έχει χαθεί ο έλεγχος στη διαχείριση μεταναστευτικών κονδυλίων. Δυσάρεστη γιατί ο κ Βίτσας είναι εκ των σοβαρών εναπομεινάντων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, και ως εκ τούτου, αλλά και ως αριστερός, τη μόνη κίνηση που θα έπρεπε να κάνει είναι να πάει μαζί με τον κ. Ηλιόπουλο στον εισαγγελέα, και να του ζητήσει να ερευνήσει πάραυτα όσα ο τελευταίος καταγγέλλει. Πολύ περισσότερο όταν έχουν προϋπάρξει πρώιμες αλλά δυσοίωνες καταγγελίες από τον πρώην γ.γ. Υποδοχής και Ταυτοποίησης Οδυσσέα Βουδούρη.
Είναι εντυπωσιακό που ο κ. Βίτσας αναλαμβάνει το βάρος μιας αποπομπής, όταν ο ίδιος ο αποπεμφθείς ζητεί την παρέμβαση εισαγγελέα, άρα κρίνει υποθέσεις σε χρόνο που δεν έχει διερευνηθεί το περιεχόμενο των καταγγελθέντων. Είναι παράλληλα και αντιπαραγωγικό. Ο χρόνος της παντοδυναμίας κάποια στιγμή απέρχεται, και οι επόμενοι θα αρχίζουν να ερευνούν όσα έχουν εκληφθεί ως κακώς κείμενα.
Και δεν είναι μόνο το προσφυγικό. Υπάρχουν αρκετές κηλίδες στην θητεία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και δεν εννοούμε αναγκαστικά κηλίδες δολιότητος δι' ίδιον συμφέρον. Ενδεχομένως και λόγω ασχετοσύνης, διαχειριστικής ανεπάρκειας ή υπερεκχειλίζουσας… επαναστατικότητας, που όμως είχε δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας. Σαν το πρώτο εξάμηνο, ας πούμε, των Αλέξη- Γιάνη, ή σαν την εγκληματική κατάρρευση της ΔΕΗ. Ηδη βουλευτής της ΝΔ και τομεάρχης Ενέργειας και περιβάλλοντος της ΝΔ Κώστας Σκρέκας δήλωσε χθες ότι «οι υπεύθυνοι για την κατάντια της ΔΕΗ θα λογοδοτήσουν».
Δεν υιοθετούμε την ίδια φρασεολογία, αλλά πιστεύουμε ότι θα πρέπει να υπάρξουν διερευνήσεις σε όλα τις σκιερές και ατυχείς στιγμές της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Με την ίδια λογική άλλωστε ο γράφων υποστήριζε την πρόταση Γεννηματά (και όχι λόγω… πασοκίτιδας, όπως εξελήφθη) ότι η Εξεταστική Επιτροπή για την Οικονομία θα έπρεπε να αρχίσει από το 2000, και όχι από την εποχή του ΓΑΠ, όπως στόχευε για μικροπολιτικούς λόγους ο ΣΥΡΙΖΑ. Η πτώχευση της χώρας ήταν τεράστιο ιστορικό γεγονός που το μέγεθός του ξεπερνούσε τη μικροπολιτική διελκυστίνδα. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήρθη στο ύψος των γεγονότων.
Με την ίδια λογική άλλωστε, ασχέτως παραγραφής, θεωρούσαμε και γράφαμε ότι έπρεπε να υπάρξουν εξεταστικές, τόσο για τη θητεία Καραμανλή και την καταβύθιση της χώρας, όσο και γα την απέλπιδα, μοναχική, αλλά και αυτάρεσκα εξουσιαστική, μεθόδευση του ΓΑΠ να μας σώσει ερήμην ημών, αφ΄ ής στιγμής δεν είχε τέτοια εντολή από το εκλογικό σώμα.
Κάποτε πρέπει να διερευνηθούν οι ευθύνες. Είθε και των προηγούμενων έστω και αν ο καιρός παρήλθε. Σίγουρα όμως των νυν. Οι χώρες και οι ζωές των ανθρώπων δεν παίζονται στα ζάρια από ιδεολογική εμμονικότητα, διαχειριστική ανικανότητα και κομματική υστεροβουλία - έστω κι αν οι ψηφοφόροι οικειοθελώς προσφέροντα για… πούλια!
Εκτεταμένο Υστερόγραφο:
Από πάντα ο γράφων βρέθηκε σε αδυναμία να κατανοήσει την σκοπιμότητα αλλαγής των κομματικών συμβόλων.
Τα κομματικά σύμβολα δεν είναι εικαστικές παρεμβάσεις που υπακούουν σε ρεύματα τρέχουσας αισθητικής. Αποτυπώνουν την αισθητική της εποχής που γεννήθηκαν και εμπεριέχουν συμβολικά τα μηνύματα των κομμάτων. Συμπυκνώνουν και ανατροφοδοτούν τη μνήμη, την ιστορία, το συναίσθημα. Πόσοι έζησαν κάτω από σημαίες τους μεθυστικές νίκες ή απογοητευτικές ήττες, συλλογικά ή παραταξιακά οράματα!
Τα κομματικά σύμβολα είναι η κοίτη που θυμίζει την καταγωγή αλλά δεν εμποδίζουν αυτά και δεν ανακόπτουν την εξελικτική συνέχεια - πολύ περισσότερο όταν έχουν την φορτισμένη ιστορικότητα και την εύληπτη απλότητα του Πυρσού της ΝΔ, του Πράσινου Ηλιου του ΠΑΣΟΚ, του σφυροδρέπανου του ΚΚΕ.
Αυτά με αφορμή τη χθεσινή παρουσίαση του σήματος της ΝΔ αλλά όχι μόνο. Τα ίδια είχαμε γράψει και για το προηγούμενο σύμβολο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου.
Στα κόμματα πρέπει να εκσυγχρονίζονται και να εμπλουτίζονται οι ιδέες, οι αναλύσεις και τα προγράμματα. Εκεί άλλωστε κρίνονται. Όχι στις αισθητικές απεικονίσεις των συμβόλων. Δεν είναι τυχαίο που στη χώρα- πρωτοπόρο της διαστημικής εποχής, στις ΗΠΑ, οι Ρεμπουπλικάνοι και Δημοκρατικοί διατηρούν τα παλιά απλοϊκά τους σύμβολα που θυμίζουν την αφετηρία τους: τον ελέφαντα και τον γάιδαρο αντίστοιχα!
