Από συμπληγάδες περνά η επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς εξελίσσονται υπόγειες αλλά και δημόσιες - ελεγχόμενες προς το παρόν - συγκρούσεις που θα οξυνθούν στην πορεία προς το συνέδριο, καθώς ο «κότινος» θα είναι η φυσιογνωμία του κόμματος.
Αιχμιακό σημείο αποτελεί ο ρόλος και η έκταση της ηγετικής δύναμης του Αλέξη Τσίπρα, και επί αυτού άρχισαν οι πρώτες αψιμαχίες. Ο ίδιος σε συνέντευξη στο forum των Δελφών δήλωσε: «Εγώ αντιλαμβάνομαι ότι στους ηγέτες αναλογεί να παίξουν κάποια στιγμή ένα ιστορικό ρόλο και πρέπει να ξεπεράσουν τις προσωπικές αγάπες ή τους θυμούς και να προχωρήσουν μπροστά».
(Αναγκαία εκτενής παρένθεση: Η συνέντευξη δόθηκε στην κα Ολγα Τρέμη, την οποία ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ την χαρακτήρισε ως «δημοσιογράφο θύμα της διαπλοκής» – ενώ ως τώρα στην κυρίαρχη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ οι παρουσιαστές των κεντρικών δελτίων λογίζονταν ως «δημοσιογράφοι όργανα της διαπλοκής». Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Τσίπρας αναφερόμενους στους δημοσιογράφους είπε «πιστεύω ότι στο τέλος της ημέρας οι δημοσιογράφοι επιχειρούν -οι περισσότεροι όχι όλοι - να κάνουν τη δουλειά τους». Το παραθέτουμε και το αντιπαραθέτουμε στο διαβόητο σποτ που κατακρεουργούσε την αξιοπρέπεια των δημοσιογράφων, γιατί οι δύο αναφορές είναι σαν να μην πηγάζουν από ενιαίο κόμμα. Κλείνει η παρένθεση ).
Επανερχόμενοι στη ροή του κειμένου, ο κομπορρήμων αυτοχρισμός του κ. Τσίπρα ως ηγέτη (ιδιότητα και τίτλος που συνήθως οι άλλοι σου αποδίδουν), και η φράση να «ξεπεράσουν προσωπικές αγάπες» σήμανε συναγερμό στα παλαιά κομματικά στελέχη. Φοβούνται πλέον ότι με τον «εμπλουτισμό του κόμματος με την εισερχόμενη πασοκική «μάζα», θα δημιουργηθούν τέτοια αριθμητικά δεδομένα, που θα ξεπεραστούν εκ των πραγμάτων.
Στον Τσίπρα απάντησε εμμέσως ο Νίκος Φίλης, με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Σσυντακτών». Μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι «έχει παρέλθει η εποχή των αρχηγικών κομμάτων, παρότι ο νεοφιλελευθερισμός ενθάρρυνε τάσεις Βοναπαρτισμού στη δημόσια ζωή» ( τα περί «νεοφιλελεύθερου Βοναπαρτισμού» είναι βέβαια η αναγκαία γαρνιτούρα σε κάθε δήλωση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ναι μεν κακός ο νεοφιλελευθερισμός, αλλά η ιστορική τεκμηρίωση έχει καταγράψει ως Βοναπαρτισμό, την «λατρευτική» στάση των μαζών στους «πατερούληδες» με την μακρόχρονη παραμονή στην εξουσία, στις χώρες του πάλαι ποτέ «υπαρκτού»).
Ο Φίλης, και ου μόνον, αλλά και ο Βούτσης, ο Σκουρλέτης, οι «53» κ.α., αντιτίθενται στο «ασπόνδυλο» κόμμα που επιθυμεί να δημιουργήσει ο Αλέξης, ο οποίος στην πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας ζήτησε να συνεχιστούν οι εγγραφές μελών μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας.
Η αγωνία των παλαιών για τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ εκπέμφθηκε από τον Φίλη, σύμφωνα με τον οποίο η θεωρία ότι ένα κόμμα οφείλει να μεταλλάσσεται ακολουθώντας κυρίαρχα στερεότυπα μέρους των ψηφοφόρων του, παραπέμπει στην υποβάθμιση της πολιτικής σε υπόθεση των δημοσκοπήσεων και των κομμάτων σε ασπόνδυλα ιδεολογικά σχήματα.
Για το τι είδους κόμμα χρειάζεται, επιμένει: «χρειαζόμαστε κόμματα αρχών με μέλη που θα συμμετέχουν αυτοπρόσωπα κατακτώντας τα πολιτικά τους δικαιώματα. Αντιθέτως επιβαρύνει την κρίση δημοκρατικής νομιμοποίησης η μετατροπή κομμάτων σε σύνολο εικονικώς συμμετεχόντων ευκαιριακών μελών και ψηφοφόρων, που παραπέμπει σε πελατειακά δίκτυα και λογικές μετα-δημοκρατίας».
Θα συμπληρώναμε ότι κατά την ταπεινή μας γνώμη, τα ανωτέρω είναι και πρακτική αναγκαιότητα. Το πρώτο πείραμα κόμματος μετα-δημοκρατίας ήταν το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου όπου ξαφνικά ένα εκατομμύριο άνθρωποι έγιναν «μέλη» της μιας ημέρας και τον ψήφισαν για Πρόεδρο. Ωστόσο ουδόλως αυτό ωφέλησε το κόμμα και τον ίδιο, αφού στην πρώτη «στραβή στη βάρδιά του», ήτοι στο πρώτο μνημόνιο, έφυγαν σούμπιτοι για τον ΣΥΡΙΖΑ, και στο ΠΑΣΟΚ έμειναν οι παλιοί, όσοι είχαν «ζυμωθεί» επί χρόνια μαζί του.
Ότι ο Τσίπρας θα κυριαρχήσει, είναι δεδομένο. Στους προεδρικούς, όπως Παππά, Πολάκη, Τζανακόπουλο, Δούρου, Αχτσιόγλου, Μπαλάφα, Ζαχαριάδη κλπ, προστέθηκαν οι Πασόκοι, με εμφανείς τους Σπίρτζη, Ραγκούση, Ξενογιαννακοπούλου, κ.α. γιατί ως ξένα σώματα δεν είναι αυθύπαρκτοι στο κόμμα. Ο πρόεδρος αποτελεί γι’ αυτούς την εγγυήτρια δύναμη.
Το αν το κόμμα θα βγει πληγωμένο από την εσωκομματική διαμάχη του συνεδρίου θα το μάθουμε στο μέλλον. Όπως και αν θα βγει ως δομημένο αριστερό κόμμα ή ως ασπόνδυλο ιδεολογικό σχήμα.
