Η εθνική παραφωνία που κυρίαρχα και μονότονα χαρακτηρίζει τον προγραμματικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα από τα διακυβεύματα που θα βρουν οι ψηφοφόροι μπροστά της κάλπης της 25ης Ιουνίου. Η Κουμουνδούρου που θα μείνει μετεξεταστέα και στο προσεχές εκλογικό μάθημα, δεν κρύβει την αλλεργία της στα εθνικά συμφέροντα. Είναι ξεκάθαρο ότι επεδίωξε να χρησιμοποιήσει ως παραβάν για τις αντεθνικές εξαλλοσύνες των στελεχών της, το εμπόριο πατριωτισμού στο οποίο επιδόθηκαν τα μορφώματα δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας.
Αυτή η στρατηγική δεν ήταν αρκετή για να ευνουχίσει τα αντανακλαστικά του υπεύθυνου πατριωτισμού, τα οποία ενεργοποιούνται από τις απανωτές μπαρούφες της ιδεοληψίας και της αμάθειας που χαρακτηρίζει την παρουσία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στη δημόσια σφαίρα. Των ανθρώπων που έδωσαν διαπιστεύτηρια της επιζήμια στάσης τους απέναντι στις μεγάλες επιλογές για τη μεγέθυνση και τη θωράκιση του εθνικού κεφαλαίου που υλοποιήθηκαν την περασμένη τετραετία. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ αδιατάρακτα αλλάζει τα ύψη των ολισθημάτων στα οποία προβαίνει η ηγεσία της και υπό την πολιτική κάλυψη της ένοχης σιωπής και ανοχή της, και τα στελέχη που την περιβάλλουν ως «αυλή».
Το νέο ζενίθ των ελληνο-αμερικανικών σχέσεων όπως διαμορφώνεται από την ισχυρή ψήφο εμπιστοσύνης του αμερικανικού κογκρέσου στην αμυντική και ναυπηγική βιομηχανία της χώρας, δημιουργεί το απόλυτο κοντράστ με τη νέα προσθήκη στην «τροπαιοθήκη» της ανθελληνικής προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ. Οι νομοθέτες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού αναγνωρίζουν τη θετική δυναμική και επενδύουν στις εξίσου δυναμικές προοπτικές του ναυπηγικού κλάδου της ελληνικής οικονομίας, η αναγέννηση του οποίου μέσω του αναπτυξιακού σχεδίου της ONEX Shipyards, θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην αποτρεπτική ισχύ του Πολεμικού Ναυτικού της χώρας.
Η έγκριση της χρηματοδότησης μέσω δανεισμού - της εισήγησης της αμερικανικής αναπτυξιακής τράπεζας- με το ποσό των 125 εκατομμυρίων δολαρίων προς την ONEX Shipyards για την εξυγίανση των ναυπηγείων Ελευσίνας, πιστοποιεί αυτό που δεν βλέπει ο Αλέξης Τσίπρας όταν εδώ και τέσσερα χρόνια ξιφουλκεί κατά της κυβέρνησης για την «κολοβή» πολιτική για την αμυντική βιομηχανία. Τα ναυπηγεία της Ελευσίνας θα κατασκευάσουν, μεταξύ άλλων τις φρεγάτες, τις κορβέτες και τα πολεμικά πλοία της επόμενης γενιάς που θα προσδώσουν εθνικό πρόσημο στην αλλαγή επιπέδου της ισχύος του ελληνικού στόλου. Τα προσεχώς που δημιούργησαν οι πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη αλλά δεν βρέθηκαν ούτε στα ραντάρ αλλά ούτε και στις προβλέψεις του Αλέξη Τσίπρα και της ομάδας του που αντιτάχθηκαν ιδεοληπτικά σε όλα τα εθνικά βήματα.
Ανασύροντας τον αντιαμερικανισμό της επαναστατικής περιόδου του 3% καταψήφισαν την επικαιροποίηση του πρωτοκόλλου αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, αλλά και τη συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης με την Γαλλία. Αυτή είναι η «προίκα» με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί την ψήφο την προσεχή Κυριακή χωρίς να φρενάρει στον αντεθνικό κατήφορο που κινείται εδώ και τέσσερα χρόνια. Όταν οι ΗΠΑ αναδεικνύουν τους ισχυρούς δεσμούς συνεργασίας με την Ελλάδα αλλά και την γεωπολιτική σημασία του εγχειρήματος της ONEX στην Ανατολική Μεσόγειο, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τα στραβά μάτια στην αχαλίνωτη οχλαγωγία με τις επιζήμιες τοποθετήσεις για τα εθνικά συμφέροντα.
Ο «θεωρητικός» του δόγματος ότι η άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός επιδίδεται σε ακόμη ένα ρεσιτάλ ανευθυνότητας, δίνοντας λαβές στην Άγκυρα να αναγνωρίζει εντός ελληνικού εδάφους, υποστηρικτές των διαχρονικών επιδιώξεων της. Ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Τσίπρας, εκστόμισε την επικίνδυνη αναφορά ότι: «η UNCLOS, η σύμβαση για το Δίκαιο της θάλασσας, αναφέρεται σε όλες τις θάλασσες του κόσμου, στην Αραβική θάλασσα, τη θάλασσα της Κίνας κ.ο.κ. Η μόνη περιοχή που δεν υπάρχει ρητή αναφορά είναι το Αιγαίο». Θα ήταν απλώς αδιάβαστος εάν τα δείγματα γραφής του δεν στοιχειοθετούσαν την κατηγορία ότι είναι επικίνδυνος, όπως και οι τεθλασμένες, κομματικές γραμμές, που εκφράζονται με δημόσιες παρεμβάσεις όπως του Πάνου Σκουρλέτη που προχώρησε στην νουθεσία ότι κακώς αναδεικνύεται κατά προτεραιότητα το ζήτημα της διακίνησης μεταναστών.
Άλλωστε για τον ΣΥΡΙΖΑ ζητούμενο παραμένει η απαξίωση των θεσμών και η στοχοποίηση των ελληνικών αρχών. Μια στρατηγική που τον καθιστά εθνική εξαίρεση καθώς είτε αναπαράγει αυτούσια, είτε δίνει επιχειρήματα στην τουρκική προπαγάνδα. Ο κ. Τσίπρας δεν διστάζει να χαρακτηρίζει παλιόχαρτο το πληροφοριακό δελτίο της ΕΥΠ που ξεσκεπάζει τον «ομφάλιο λώρο» που συνδέει την πιθανή εκπροσώπηση του στην επόμενη Βουλή, από τη Ροδόπη και την Ξάνθη, με το τουρκικό προξενείο. Και ενώ τυρβάζει περί άλλων, αποδύεται σε μια μάχη εντυπώσεων με συμψηφισμούς και επικοινωνιακά τεχνάσματα, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βλέπει έναν από τους «σπόρους» που έριξε στη Θράκη τον Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, να κουνάει και το δάχτυλο. Σηκώνοντας μπαϊράκι ο κ. Ζεϊμπέκ απέφυγε επίσης να μιλήσει για την ταμπακιέρα αλλά παίζοντας το παχνίδι της Άγκυρας μίλησε για επίθεση στην μειονότητά «τους».
