Το 2025 αποτελεί την αρχή του δεύτερου μισού για την θητεία της κυβέρνησης, που έως σήμερα δηλώνει κατηγορηματικά ότι οι εθνικές κάλπες θα στηθούν την άνοιξη του 2027. Με αυτή την παραδοχή κινούνται και σχεδιάζουν τα επόμενα βήματά τους όλες οι πολιτικές δυνάμεις και πρωτίστως η ίδια η κυβέρνηση. Κατά μία έννοια, αυτό είναι το πρώτο ορόσημο της χρονιάς και εκείνο, που δημιουργεί την πολιτική ατμόσφαιρα, μέσα στην οποία θα διεξαχθεί ο δημόσιος διάλογος και η πολιτική αντιπαράθεση τους επόμενους μήνες.
Υπάρχει, όμως και το «αντικειμενικό», χειροπιαστό και άμεσο ορόσημο, αυτό της προεδρικής εκλογής, που αναμένεται να αποτελέσει το πρώτο «μπρα ντε φερ» στο πολιτικό σκηνικό, λίαν συντόμως. Η θητεία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου λήγει στις 13 Μαρτίου, επομένως στα μέσα Φεβρουαρίου θα πρέπει να υπάρξει η έναρξη της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, ανεξάρτητα από το αν θα πρόκειται για νέο πρόσωπο ή όχι. Η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη αναμένεται το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου και το πρόσωπο, που θα προτείνει ο πρωθυπουργός θα αποτελέσει το πρώτο πεδίο είτε συναινέσεων με τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, είτε αντιπαράθεσης και διαφωνιών.
Πολλοί εκτιμούν ότι στην ατζέντα του πρωθυπουργού υπάρχει και ο ανασχηματισμός του κυβερνητικού σχήματος, με τις προτεραιότητες να έχουν τεθεί από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το τρίπτυχο αύξηση των εισοδημάτων και μείωση της ανεργίας, άσκηση κοινωνικής πολιτικής –με την στήριξη των ευάλωτων και την ενίσχυση της υγείας και της παιδείας και αντιμετώπιση μεγάλων θεμάτων, όπως το δημογραφικό ή το στεγαστικό, προτάσσονται ως τα μείζονα.
Πάνω σε αυτούς τους άξονες αναμένεται να αναπτυχθεί και η πολιτική αντιπαράθεση με το ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση μιλά με έργα, η αντιπολίτευση με λόγια, είναι η απάντηση υπουργών και στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, στην κριτική που ασκείται από την Χαριλάου Τρικούπη και σε αυτούς τους τόνους αναμένεται να παραμείνει, την στιγμή, μάλιστα, που το ΠΑΣΟΚ θα επιχειρεί να αναπτύξει, οδεύοντας προς τις κάλπες, μια εναλλακτική κυβερνητική πρόταση. Το επίδικο για την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ είναι χωρίς αμφιβολία ο χώρος του κέντρου, όπως και η μεσαία τάξη, την οποία ο πρωθυπουργός περιλαμβάνει πλέον με σαφείς αναφορές στην στήριξή της, στις δημόσιες τοποθετήσεις του.
Η αρχή της χρονιάς δίνει στην κυβερνητική «φαρέτρα» την υλοποίηση σειράς μέτρων, που επικεντρώνονται στη μείωση των φόρων, άξονα, που θα παραμείνει κεντρικός και το 2025. Μεταξύ αυτών, η μείωση από την 1η Ιανουαρίου, κατά μία ποσοστιαία μονάδα, των ασφαλιστικών εισφορών, η κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος στους ελεύθερους επαγγελματίες, η μονιμοποίηση της επιστροφής του ΕΦΚ στο αγροτικό πετρέλαιο, η αύξηση των συντάξεων και η επικείμενη αύξηση του κατώτατου μισθού από τον Απρίλιο, η αυτοτελής φορολόγηση της αποζημίωσης των εφημεριών των ιατρών του ΕΣΥ και η αύξηση της αποζημίωσης για τη νυχτερινή απασχόληση των ενστόλων, η αύξηση του επιδόματος γέννησης, η κατάργηση του φόρου ασφαλίστρων συμβολαίων υγείας, η αύξηση του φοιτητικού στεγαστικού επιδόματος, η αναβάθμιση των κτιριακών υποδομών των σχολείων με το πρόγραμμα «Μαριέττα Γιαννάκου» και η ανακαίνιση νοσοκομείων, αλλά και η υλοποίηση του προγράμματος «ΣΠΙΤΙ μου ΙΙ», το νέο πρόγραμμα «Αναβαθμίζω το Σπίτι μου» και τα μέτρα για την διάθεση ακινήτων στην αγορά, όπως η απαλλαγή για τρία έτη από τον φόρο εισοδήματος των εισοδημάτων από ενοίκια.
Η κυβέρνηση απέναντί της δεν θα έχει μόνο την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά όλα τα κόμματα, με διαφορετικές στοχεύσεις και ακροατήρια το κάθε ένα. Η άσκηση ισορροπίας για το Μέγαρο Μαξίμου είναι ανάμεσα στο εκλογικό ακροατήριο του κεντρώου χώρου και στο εκλογικό σώμα, που έχει στραφεί πλέον στα κόμματα που βρίσκονται πιο δεξιά από τη Νέα Δημοκρατία και από τις ευρωεκλογές και μετά, εμφανίζονται ιδιαίτερα ενισχυμένα.
Μέσα στην χρονιά αναμένεται να ανοίξει και ένα ακόμη μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο, αυτό της Συνταγματικής Αναθεώρησης και είναι μάλλον βέβαιο ότι και αυτό θα προσδώσει «άρωμα μάχης» στο πολιτικό σκηνικό.
