Δεκατρία χρόνια από τις ωμές δολοφονίες αθώων στη Marfin

Δεκατρία χρόνια από τις ωμές δολοφονίες αθώων στη Marfin

Δεκατρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 5 Μαΐου, από την τραγωδία με τη φωτιά σε υποκατάστημα της τράπεζας Marfin στην οδό Σταδίου όπου έχασαν τη ζωή τους η 32χρονη έγκυος Αγγελική Παπαθανασοπούλου, ο 36χρονος Επαμεινώνδας Τσάκαλης κα η 35χρονη Παρασκευή Ζούλια.

Η τραγωδία σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της πορείας διαμαρτυρίας για το πρώτο Μνημόνιο όταν κουκουλοφόροι (σύμφωνα με το βούλευμα με το οποίο παραπέμφθηκαν σε δίκη οι δύο βασικοί κατηγορούμενοι) πλησίασαν το υποκατάστημα, πέταξαν μολότοφ και έβαλαν φωτιά.

«Δεκατρία χρόνια από τις ωμές δολοφονίες αθώων στη Marfin. Παρασκευή Ζούλια, Επαμεινώνδας Τσάκαλης και η έγκυος Αγγελική Παπαθανασοπούλου. Δεν ξεχνάμε τους συμπολίτες που χάσαμε. Και η τιμωρία των ενόχων παραμένει χρέος τιμής για την Πολιτεία», υπογραμμίζει ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης σε ανάρτησή του για τα 13 χρόνια από την τραγωδία της Marfin.

Μάλιστα προσθέτει ότι «γυρίζουμε πίσω μόνο για να θυμόμαστε και να διδασκόμαστε. Ώστε να προχωράμε ενωμένοι».

Αναλυτικά η ανάρτηση του πρωθυπουργού:

Δεκατρία χρόνια από τις ωμές δολοφονίες αθώων στη Marfin. Παρασκευή Ζούλια, Επαμεινώνδας Τσάκαλης και η έγκυος Αγγελική Παπαθανασοπούλου. Δεν ξεχνάμε τους συμπολίτες που χάσαμε. Και η τιμωρία των ενόχων παραμένει χρέος τιμής για την Πολιτεία. Κλείνοντας, καθημερινά, την πόρτα στον διχασμό, στο μίσος και στην πολιτική υποκρισία. Γυρίζουμε πίσω μόνο για να θυμόμαστε και να διδασκόμαστε. Ώστε να προχωράμε ενωμένοι. Για την Ελλάδα που θέλουμε και μας αξίζει.

Κ. Χατζηδάκης: Κάποιοι δεν βλέπουν τη Marfin και διαδηλώνουν υπέρ του Κουφοντίνα

Συμπληρώνονται 13 χρόνια από τη μέρα που ακροαριστεροί φασίστες έκαψαν ζωντανούς στη Marfin την εγκυμονούσα Αγγελική Παπαθανασοπούλου και το αγέννητο παιδί της, τον Επαμεινώνδα Τσάκαλη και την Παρασκευή Ζούλια. 

Είναι μια μέρα συντριβής για κάθε Έλληνα δημοκράτη γι’ αυτό το φρικαλέο έγκλημα. Μια μέρα περισυλλογής για το πού μπορούν να οδηγήσουν το τυφλό μίσος και η βία, που δυστυχώς έχουν ακόμα έχουν πολλούς υποστηριχτές σ’ αυτό τον τόπο. Μια μέρα να σκεφτούμε επίσης αν αυτή η ασύλληπτη στη βιαιότητά της πράξη είχε γίνει από τους άλλους τραμπούκους και φασίστες της Χρυσής Αυγής, πώς θα είχαν αντιδράσει ορισμένοι από την Αριστερά που σήμερα σχεδόν σιωπούν. Θα είχαν βέβαια απόλυτο δίκιο να αντιδρούν και να ζητούν την άμεση απονομή Δικαιοσύνης. Και θα ήμουν μαζί τους. Διερωτώμαι πάντως τι είναι αυτό που τους κάνει να κοιτάζουν μονόπλευρα, να μη βλέπουν ή να μην σχολιάζουν επαρκώς ακρότητες και εγκλήματα σαν της Marfin, ενώ την ίδια στιγμή να συμμετέχουν σε διαδηλώσεις υπέρ του Κουφοντίνα. Αν είναι αυτό προοδευτική αντίληψη, ας μου το πει κάποιος!

 «13 χρόνια από το έγκλημα στη Μαρφίν», αναφέρει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας σε ανάρτησή του στο twitter, την οποία συνοδεύει με μια φωτογραφία της τιμητικής πλακέτας για τα θύματα της τραγωδίας.

Όσο δεν αντιδρούμε ανοίγουμε τις πόρτες ώστε η ιστορία της Marfin να επαναληφθεί

Μήνυμα για την συμφοιτήτριά του, Παρασκευή Ζούλια, η οποία έχασε την ζωή της στην τραγωδία της Marfin, ανήρτησε στο facebook ο υφυπουργός Σύγχρονου Πολιτισμού, Νικόλας Γιατρομανωλάκης, με αφορμή την συμπλήρωση 13 χρόνων από την τραγική εκείνη μέρα.

Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν έγραψε ένα νέο μήνυμα, αλλά επέλεξε να αναπαράγει την ανάρτηση που έκανε το 2015 λέγοντας ότι «δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι αλλά αυτήν την ανάρτηση την αναπαράγω κάθε χρόνο και θα συνεχίσω».

«Όσο δεν αντιδρούμε σε όλα αυτά, όσο ανεκτικότεροι γινόμαστε, τόσο πιο διάπλατα ανοίγουμε τις πόρτες έτσι ώστε η ιστορία της Marfin να επαναληφθεί», διαμηνύει.

Αναλυτικά η ανάρτηση του Ν. Γιατρομανωλάκη:

Η Παρασκευή ήταν συμφοιτήτριά μου στο Πάντειο. Πέρναμε μαζί το Δέλτα Φαλήρου-Κηφησιά, εκείνη από το Μαρούσι, εγώ από το ΝΙΜΤΣ. Στο πανεπιστήμιο δεν είχα πολλούς φίλους γιατί παράλληλα εργαζόμουν στο ΕΛΙΑΜΕΠ και έτσι ήμουν μάλλον διεκπεραιωτικός με τα της σχολής. Η Παρασκευή και άλλη μια φίλη ήταν οι βασικοί μου συνδετικοί κρίκοι, μου έλεγαν αν έχανα τίποτα αξιόλογο από τις παραδόσεις και ενίοτε και κανένα κουτσομπολιό. Με την Παρασκευή μας συνέδεε και η Μήλος, καθώς περνούσαμε και οι δύο τα καλοκαίρια μας εκεί. Κάποια στιγμή η Παρασκευή μου είπε ότι έδωσε εξετάσεις για την Εθνική Τράπεζα και ότι πέρασε. Ενόσω σπούδαζε ακόμα, άρχισε να εργάζεται στην τράπεζα, αρχικά στο ταμείο και μετά, γάτα καθώς ήταν, άρχισε να αναλαμβάνει θέσεις με μεγαλύτερες ευθύνες.

Εγώ μετά την αποφοίτηση έφυγα για την Αμερική, η Παρασκευή συνέχισε στην Ελλάδα. Τα χρόνια πέρασαν, εγώ επέστρεψα, πού και πού άκουγα από την κοινή μας φίλη κάποια νέα της Παρασκευής, χαθήκαμε όμως. Πέντε χρόνια πριν άκουσα ξανά το όνομά της μετά από καιρό, όταν η ανοησία, η ιδεοληψία και το τυφλό μίσος κάποιων την σκότωσαν.

Ακόμα και τώρα κανείς δεν έχει τιμωρηθεί για αυτό το έγκλημα. Ακόμα και σήμερα ο θάνατος της Παρασκευής δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα. Ήταν μια έξυπνη, χαμογελαστή, συμπαθητική και ευγενική κοπέλα, η οποία πλήρωσε με τη ζωή της αμαρτίες άλλων, γιατί έκανε το φοβερό ατόπημα να δουλεύει σε μια τράπεζα. Ήταν μια συνομήλική μου με ολόκληρη τη ζωή μπροστά της, μια ζωή που δεν της χαρίστηκε αλλά που τη διεκδίκησε από νωρίς, μέχρι τη στιγμή που κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν τρέχει τίποτα να υπάρχουν και μερικοί θάνατοι προκειμένου εκείνοι να εκφράσουν την "ιερή τους αγανάκτηση" που όλα τα δικαιολογεί και όλα τα ξεπλένει.

Όσο δεν αντιδρούμε σε όλα αυτά, όσο ανεκτικότεροι γινόμαστε, τόσο πιο διάπλατα ανοίγουμε τις πόρτες έτσι ώστε η ιστορία της Marfin να επαναληφθεί. Για την Παρασκευή και την οικογένειά της δεν μπορώ να κάνω και πολλά, για την ακρίβεια δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Όμως η ασφυξία που νιώθω κάθε φορά που τη θυμάμαι έχει κάνει πολλά για μένα.

Μήνυμα Μ. Βαρβιτσιώτη για τα 13 χρόνια από την τραγωδία στη Μαρφίν


«13 χρόνια από τη μαύρη ημέρα του εγκλήματος της Μαρφίν», αναφέρει ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. «Δεν ξεχνάμε τα θύματα της τραγωδίας, δεν σταματάμε να ζητάμε δικαίωση, οι ένοχοι πρέπει να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Ποτέ ξανά», προσθέτει.

Διαβάστε ακόμα:

Marfin: 13 χρόνια από την τραγωδία