Αδάμ και Εύα, Μπόνι και Κλάιντ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Λουδοβίκος ΙΣΤ και Μαρία Αντουανέτα, Αλέξης και Πάνος. Οι ιστορίες αγάπης δεν έχουν τέλος, δείχνοντας στην ανθρωπότητα τη δύναμη των ανθρώπινων σχέσεων. Πολλά πράγματα δεν εξηγούνται διαφορετικά, παρά μόνο με την δύναμη του έρωτα. Προσπαθήστε να εξηγήσετε με άλλο τρόπο τα όσα συμβαίνουν αυτή την στιγμή στην Ελλάδα με τον Πάνο Καμμένο και τον Αλέξη Τσίπρα.
Ξέρω, ξέρω. Θα πει κάποιος ότι γράφουμε σαχλαμάρες, ότι αγγίζουμε το πεδίο της γραφικότητας κλπ. Και θα έχει δίκιο! Είναι δυνατόν σοβαροί άνθρωποι να ασχολούμαστε με τα καμώματα του Πάνου Καμμένου και του Αλέξη Τσίπρα; Δυστυχώς είμαστε υποχρεωμένοι. Ο ένας είναι ο πρωθυπουργός της χώρας και ο άλλος ο υπουργός Αμύνης.
Πήγε ο κ. Καμμένος στην Αμερική, πρόσφερε την Επικράτεια για να κάνουν οι Αμερικάνοι στρατιωτικές βάσεις σε όποιο σημείο επιθυμούν και στο τέλος παρουσίασε και ένα εναλλακτικό σχέδιο για τα Σκόπια. Η στάση του προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στην Αθήνα, τόσο από το υπουργείο Εξωτερικών, όσο και από κορυφαία κυβερνητικά στελέχη που ζήτησαν το τέλος της συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ. Και πώς απάντησε ο πρωθυπουργός της χώρας; “Έχει τυφώνα στις ΗΠΑ, αλλά δεν λέγεται Πάνος, λέγεται Μάικλ”. Τέτοιο δούλεμα...
Ο φιλικός στην κυβέρνηση Τύπος έχει ξεσπαθώσει κατά του Πάνου και ζητά επιτακτικά την απομάκρυνσή του. Αυγή και Εφημερίδα των Συντακτών πρωτοστατούν. Είτε έχουν αποφασίσει να μας τρελάνουν είτε είναι πραγματικοί τρελοί ή αλλιώς πολιτικοί απατεώνες.
Τα πράγματα είναι απλά: Ο κ. Καμμένος εξέφρασε της απόψεις της ελληνικής κυβέρνησης στις ΗΠΑ ή όχι; Αν τις εξέφρασε, τότε καλώς τον καλύπτει ο κ. Τσίπρας και κακώς διαμαρτύρονται τα Συριζόπουλα. Αλλά κάποιος θα έπρεπε να τα προστατεύσει τα έρμα. Ο κ. Παππάς, ο κ. Τζανακόπουλος, κάποιος τέλος πάντων. Αν ο κ. Καμμένος δεν εξέφρασε την κυβέρνηση Τσίπρα, τότε δεν είναι κυβέρνηση αυτό που έχουμε. Είναι τσίρκο.
Δεν θα προκληθούν εκλογές με την “απόλυση” Καμμένου. Υπάρχουν πρόθυμοι για να κάνουν τα ρεπό του κ. Καμμένου. Δήθεν ανεξάρτητοι που μοιράζουν τις ανακοινώσεις τους με τα ταχυδρομικά περιστέρια του Νίκου Παππά. Δεν είναι εκεί το θέμα. Αλλά στο πόσο ακόμη απέχουμε από τον πάτο.
Ποτέ στο παρελθόν τόσοι πολλοί δεν φοβήθηκαν τόσο πολύ και τόσο λίγους. Μοιάζει απίστευτο...
Θανάσης Μαυρίδης
