Η εξεταστική επιτροπή έχει πράξει ορθότατα σχετικά με το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, έχουν εξεταστεί δεκάδες μάρτυρες και το τεκμήριο της αμεροληψίας το έχει η ελληνική δικαιοσύνη.Αυτά τόνισε, μεταξύ άλλων, στην ΕΡΤ, ο υπουργός Επικρατείας, Μάκης Βορίδης, σχολιάζοντας τις κατηγορίες της αντιπολίτευσης για συγκάλυψη, καθώς και το θέμα του σβησίματος των ονομάτων των θυμάτων στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.
Για τα Τέμπη
«Η εξεταστική να ξέρουμε ότι παρετάθη η αρχική της διάρκεια, όχι μία νομίζω δύο φορές. Επομένως, κάποια στιγμή πρέπει να ολοκληρώνονται οι εργασίες. Δεύτερον, εξετάστηκαν οι μάρτυρες που προτάθηκαν, εξετάστηκαν πάρα πολλοί», σχολίασε ο Μ. Βορίδης τις κατηγορίες της αντιπολίτευσης για συγκάλυψη.
Όπως συμπλήρωσε: «Εγώ θεωρώ αν μπορώ να αξιολογήσω, κυριαρχικά κρίνει το κοινοβούλιο το πώς διεξάγεται η διαδικασία, αλλά μπορώ να κάνω μια κρίση. Απ’ ότι ξέρετε, αν ήμασταν σε ένα ποινικό δικαστήριο, η διαδικασία θα ήταν πολύ πιο σφικτή, πολύ πιο σφιχτή. Διότι οι μάρτυρες, ξέρετε, καλούνται να καταθέσουν περί πραγματικών περιστατικών τα οποία συνδέονται με την υπόθεση και των οποίων έχουν ιδία γνώση και αντίληψη δεν καλούνται να λένε τις απόψεις τους.
Οι μάρτυρες εισφέρουν κάτι το οποίο γνωρίζουν.
Λοιπόν, το να καλώ εγώ τώρα συνδικαλιστές για να μου πουν τη γνώμη τους, διότι περί αυτού πρόκειται τώρα να πουν τη γνώμη τους για τα πραγματικά περιστατικά τα οποία πρέπει να εξετάσει εξεταστική σε σχέση με το δυστύχημα αυτό δεν έχει κανείς να εισφέρει τίποτε.
Στην καλύτερη περίπτωση ας αναγνωστούν τα έγγραφα και τελειώνει εκεί.
Αλλιώς να ξέρετε, αν αρχίσει και καλείς τον καθέναν ο οποίος έχει μια οποιαδήποτε περιφερειακή σχέση για να πει τη γνώμη του, εν συνεχεία, αυτό είναι μια ατελεύτητη και άχρηστη διαδικασία. Πάμε λοιπόν.
Άρα νομίζω ορθά ορθότατα έχει πράξει η εξεταστική, έχουν εξεταστεί δεκάδες μάρτυρες, πολλοί από αυτών έχουν προταθεί από την αντιπολίτευση.
Επομένως, τώρα αν κάποιος θέλει απλώς να κρατάει ανοιχτή την εξεταστική για να κάνουμε κουβέντα μέχρι δεν ξέρω τι, μέχρι να παγώσει ο ήλιος, αυτό είναι άλλη η στόχευση.
Το δεύτερο και θα μου επιτρέψετε να πω αυτό το αποτέλεσμα οδηγεί στο αντίθετο, δηλαδή σε τελευταία ανάλυση στο να μην καταλήξουν και τα κόμματα και να κάνουνε κάποια πρόταση ως προς το τι προκύπτει αν θέλετε, από αυτή τη διαδικασία της εξεταστικής και από όλα αυτά τα οποία εξετάσαμε και τα έγγραφα και τους μάρτυρες και όλα αυτά τα οποία κάνανε στην εξεταστική επιτροπή.
Το δεύτερο επειδή άκουσα για την ποινική δικογραφία, να ξέρουμε ποινική δικογραφία δεν υπάρχει έτσι υπάρχουν κάποια στοιχεία τα οποία διαβιβάστηκαν.
Γιατί λέω γιατί το λέω. Διότι τα στοιχεία αυτά που διαβιβάστηκαν ακριβώς επειδή ακόμα βρίσκεται, δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία η ποινική, δεν έχουμε αυτή την έννοια συγκρότηση δικογραφίας.
Άρα, λοιπόν, και η ποινική δικογραφία βρίσκεται στα χέρια και των βουλευτών και θα την αξιολογήσουν τα στοιχεία από αυτό το οποίο θα υπάρξει η δικογραφία είναι στα χέρια των βουλευτών.
Θα το δούνε λοιπόν οι βουλευτές, θα το αξιολογήσουν και έχουν και αρκετό χρόνο για να το συμπεριλάβουν στα πορίσματα τους στα κόμματα.
Άρα κανένα ζήτημα εκεί. Πάμε τώρα παρακάτω. Άρα συγκάλυψη εδώ εγώ δεν βλέπω πουθενά.
Πού αλλού να υπάρχει άραγε συγκάλυψη. Γιατί αν δεν υπάρχει συγκάλυψη, εξεταστική επιτροπή, τα υπόλοιπα όλα είναι στον ανακριτή.
Εγώ θα πρότεινα να γίνει το εξής να κάνουμε ένα βήμα πίσω, οι πολιτικοί από την ποινική διερεύνηση.
Εδώ δεν είναι θέμα γούστου ή απόψεως. Είναι θέμα νομικής υποχρεώσεως. Οι πολιτικοί όταν υπάρχει εκκρεμής ποινική διαδικασία, οφείλουν να υφίστανται οιουδήποτε σχολιασμού.
Ξέρετε γιατί δεν το λέω εγώ τώρα αυτό.
Δεν είναι γνώμη μου. Αυτό το λέει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ξέρετε γιατί το λέει αυτό.
Για να μην χειραγωγούν οι πολιτικοί την κοινή γνώμη προς τα κάπου.
Γιατί το δικαστήριο έχει να κάνει μια δουλειά, Έχει να ακούσει τους πολιτικούς ενάγοντες, δηλαδή τα θύματα, να το πω.
Έχει να ακούσει όμως και τους κατηγορούμενους.
Το δικαστήριο λοιπόν, ο ανακριτής, κάνει μια στάθμιση ό,τι θέλουν οι πολιτικώς ενάγοντες, για παράδειγμα, επειδή μου λέτε τώρα για το θέμα του μπάζωμα, ό, τι θέλει εδώ η πολιτική αγωγή μπορεί να το ζητήσει από την ανάκριση.
Θέλει ελέγχους, θέλει διερεύνηση, θέλει διευκρινίσεις, θέλει πρόσθετα στοιχεία.
Τώρα τι θα κάνουμε, Θα μαζευόμαστε και θα λέμε: Ποιος άραγε την έδωσε την εντολή, Θα το ρωτάτε εσείς, Θα απαντάω κάτι εγώ, ο οποίος δεν έχω και όλη τη δικογραφία, δεν έχω και τα στοιχεία ο καθένας να λέει τη γνώμη του εδώ πέρα.
Δηλαδή άσχετοι άνθρωποι, οι οποίοι όμως μπορεί να επηρεάζουν προς τη μια η προς την άλλη κατεύθυνση πολιτικοί, οι οποίοι θέλουν να εκμεταλλευτούν πολιτικά αυτό το δυστύχημα.
Θέλουν λοιπόν να μας πουν κάτι και να παρέμβουν ουσιαστικά και να χειραγωγήσουν και να ποδηγετήσουν τη Δικαιοσύνη.
Εγώ λοιπόν σας απαντώ, εγώ δεν είμαι παράγων της ποινικής διαδικασίας, ούτε πολιτικώς ενάγων είμαι, ούτε υπερασπιστής κατηγορουμένων είμαι.
Επιμένετε λοιπόν, ενώ δεν θα έπρεπε να πάρω θέση σε αυτό Εδώ έχετε μια ευθύνη τα μέσα ενημέρωσης, Διότι όταν υπάρχει μια εκκρεμής ποινική διαδικασία πρέπει να αφήνουμε τους δικαστές να κάνουν τη δουλειά τους.
Εκεί λοιπόν προσέξτε τώρα θα αρχίσει ο Τριαντόπουλος, εφόσον το ρωτάτε να πει τη δική του εκδοχή.
Θα έρθει ο Αγοραστός θα πει τη δική του εκδοχή, θα έρθουν οι πολιτικώς ενάγοντες να πούνε τη δική τους εκδοχή και θα μαζευόμαστε στην τηλεόραση να κάνουμε τη δίκη.
Εγώ στοιχεία της δικογραφίας δεν έχω και επομένως διαβάζω και εγώ όπως και εσείς και από εκεί και πέρα αρχίζουμε και κάνουμε σκέψεις. Αυτό είναι πια η δική μας συνεισφορά, διότι άλλο δεν έχουμε τι να κάνουμε. Προσέξτε.
Εγώ απλώς θα κάνω τώρα μια σκέψη, γιατί σας ξαναλέω, γνώση δεν έχω. Μπάζωσαν, γιατί μπάζωσαν, για να συγκαλύψουν τι να συγκαλύψουν;
Το ότι είχε χυθεί φορτίο το οποίο μεταφερόταν, το οποίο ήταν επικίνδυνο και μεταφερόταν παρανόμως.
Άρα, για να περιορίσουν την ευθύνη, αυτός ο λόγος του μπαζώματος, στη θεωρία δηλαδή αυτό είναι το σενάριο.
Το σενάριο αυτό είναι ότι υπήρχε μεταφορά παρανόμως επικίνδυνου φορτίου, το οποίο δεν είχε καταγραφεί πουθενά και εκεί χρησιμοποιείται και η φωτογραφία της έκρηξης. Και επομένως αυτό το επικίνδυνο φορτίο, η κυβέρνηση επειδή κάποιον ήθελε να καλύψει που ήταν υπεύθυνος για τη μεταφορά του επικίνδυνου φορτίου, έβαλε να μας δώσουν τον χώρο.
Αυτό δεν είναι η θεωρία;
Μια ερώτηση απλά λογικά και μας μπαζώσανε μόνο την αριστερή πλευρά, τη δεξιά δεν την γάζωσαν αυτοί που θέλανε να συγκαλύψουν δηλαδή το φορτίο. Δηλαδή το επικίνδυνο φορτίο “έγειρε” και έπεσε από τα αριστερά στα δεξιά δεν έπεσε.
Αυτόν τον άχαρο ρόλο, γιατί εμείς όλοι, ούτε εσείς ούτε κανένας άλλος, έχει εικόνα της ποινικής δικογραφίας.
Αλλά αν θέλετε όλοι να κάνουμε τη δουλειά μας με προσοχή, ευσυνειδησία και ευαισθησία και να μην κάνουμε τους ανακριτές να μην κάνουμε τους εισαγγελείς. Κακώς ρωτάει η αντιπολίτευση. Γιατί; Διότι θα έπρεπε να ρωτάει την ανάκριση.
Εδώ τώρα εκκρεμεί ποινική υπόθεση, οφείλουν, ξαναλέω, οι πολιτικοί να υφίστανται. Γιατί;
Γιατί εμείς δεν έχουμε το τεκμήριο ούτε της αμεροληψίας, ούτε της ουδετερότητας. Ούτε εγώ το έχω, ούτε ο κύριος Κασσελάκης το έχει, ούτε κανένας άλλος πολιτικός το έχει. Το τεκμήριο της αμεροληψίας το έχει η ελληνική δικαιοσύνη».
Το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και τα ονόματα που σβήστηκαν
«Το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη θα δείτε ότι αναγράφει τις μεγάλες μάχες στις οποίες πολέμησε το έθνος και εκεί έπεσαν άνθρωποι, όσοι έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας σε αυτές τις μάχες υπέρ του έθνους. Είναι ιερός τόπος και δεν είναι για να γράφει ο καθένας ό, τι νομίζει», υπογράμμισε ο Μ. Βορίδης.
«Εάν κάποιος θεωρεί και αυτό είναι μια ωραία δημόσια συζήτηση, ότι πρέπει να ανεγερθεί κάτι για τη μνήμη των ανθρώπων εκείνων που έχασαν τη ζωή τους σε αυτό το τραγικό δυστύχημα. Πολύ ωραία.
Ο Δήμος Αθηναίων κατάλαβα ότι σκέφτεται να πάρει μια πρωτοβουλία. Η κυβέρνηση μπορεί να πει κάτι γι’ αυτό.
Αν πρέπει να γίνει κάτι στο σημείο του δυστυχήματος, αν πρέπει να γίνει κάτι, ένα μνημείο σε άλλο σημείο.
Αυτά όλα είναι μια πολύ εντάξει συζήτηση πολύ σωστή, κι’ εγώ θα πω και αναγκαία συζήτηση.
Το να αναγράφονται στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη ονόματα, όχι δε θα αναγράφονται.
Άλλο κάτι το οποίο, ας το πω συμβολικά, τίθεται και μπορεί για λίγο και αφαιρείται.
Αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς και άλλο το να έχουμε την αξίωση και την απαίτηση να μείνουν εκεί εγγεγραμμένα και μάλιστα επί μακρόν και μάλιστα χωρίς οποιαδήποτε, ας το πω συμμετοχή οποιουδήποτε δημόσιου φορέα.
Πέρασε κάποιος, κάτι σκέφτηκε, κάτι έγραψε και θεωρούμε ότι αυτό είναι, το να μου λέει κάποιος ότι ξέρετε λόγου χάρη στη Βουλή να αναρτηθούν τα ονόματα για λόγους τιμητικούς ή για ένα διάστημα ή με μια πινακίδα οτιδήποτε.
Αυτά όλα τα καταλαβαίνω, είναι εκδηλώσεις τιμής. Το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη είναι το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, δεν πάει να κάνει ο καθένας να γράφει ό, τι του νομίζει, ακόμα κι αν η πρόθεσή του είναι καλύτερη».
