Χθες αναρωτιόμασταν με ποιο τρόπο ο Τσίπρας δεν θα γίνει «μνημείο το εαυτού του», μια φράση των λογογράφων του που για λόγους κύρους την απέδωσε στον Μπρεχτ. Ήταν μια σιβυλλική απάντηση στην ερώτηση τι θα κάνει εάν χάσει τις εκλογές, δεδομένου ότι κατά τη μεταπολίτευση όλοι οι πρωθυπουργοί, πλην Αντρέα, όταν έχασαν παρέδωσαν τους αρχηγικούς τους θώκους.
Λέγαμε ότι το θέμα ενυπάρχει ως ανήσυχη ψιθυριστή απορία στα υψηλά κλιμάκια του κόμματος, αλλά ήρθε με καθόλου ψιθυριστό τρόπο στην επιφάνεια. Άρκεσε ένα άρθρο του ευρωβουλευτή του κόμματος Στέλιου Κούλογλου στην ιστοσελίδα του tvxs για να «ανάψουν τα αίματα» του αψιού Πολάκη.
Ο ευρωβουλευτής συμπέρανε ότι στην άτυπη διαμάχη της ΔΕΘ μεταξύ Μητσοτάκη και Τσίπρα υπήρξε «ισοπαλία μετά από έναν ανιαρό αγώνα». Και ου μόνον, αλλά έβαλε τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, αμφιβάλλοντας για το ενδεχόμενο ο Αλέξης Τσίπρας να είναι κοινά αποδεκτό πρόσωπο για τη θέση του πρωθυπουργού.
Αναφέρει ότι «θα ήταν διαφορετικά, εάν στην ερώτηση για το πρόσωπο του πρωθυπουργού, σε περίπτωση προοδευτικής συνεργασίας, άφηνε ανοιχτό ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Σε αυτή την περίπτωση η συζήτηση για την προοδευτική διακυβέρνηση θα ερχόταν στο προσκήνιο των συζητήσεων και της επικαιρότητας».
Άναψε και κόρωσε ο Πολάκης στο αγαπημένο του Facebook, εξαπολύοντας σφοδρή επίθεση. Με την ιδιαίτερη γραφή του, απευθυνόμενος στον ευρωβουλευτή γράφει:
«ΑΚΟΥ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ!!! Ο Αλέξης Τσίπρας ΘΑ ΕΙΝΑΙ με την ψήφο του λαού πρωθυπουργός της χώρας μετά τις επόμενες εκλογές για να κάνουμε μια νέα αρχή για μας και τα παιδιά μας, μακρυά από το ΦΑΓΟΠΟΤΙ της διαπλοκής και τον μεσαίωνα που φτιάχνει το Μητσοτακέικο».
Και συνεχίζει, τέμνοντας αυτό που κυρίως αναστάτωσε τον κύκλο Τσίπρα: «Αν ονειρεύεσαι πρωθυπουργό "εκ προσωπικοτήτων" που θα υπαγορεύσουν τα διάφορα κέντρα είσαι βαθειά νυχτωμένος και μάλλον πρέπει να ξεκουραστείς από την πολιτική και να ασχοληθείς μόνο με τη δημοσιογραφία…».
Στον καυγά μπήκε ως ειρηνοποιός και ο Δημ. Παπαδημούλης, ισχυριζόμενος ότι «ο Αλ. Τσίπρας παρουσίασε με επιτυχία τους συλλογικούς στόχους του ΣΥΡΙΖΑ», και με πατερναλιστική διάθεση τόνισε ότι για να πετύχουν χρειάζονται –και τη μπορούν– τη νίκη στις εκλογές. Όχι ισοπαλία! Συνιστά δε: «Όλοι και όλες μαζί. Με πρόγραμμα, συλλογική προσπάθεια, πειστικότητα και συνοχή. Και φυσικά, όχι αυτογκόλ».
Αυτό δεν εμπόδισε τους φαν του Τσίπρα και του Πολάκη στο διαδίκτυο να αρχίσουν μαζικές ανθρωποβόρες επιθέσεις κατά του ευρωβουλευτή.
Το πρόβλημα που αναδύεται από την ανακατωσούρα είναι ουσιαστικό και δεν έχει απασχολήσει τη δημόσια συζήτηση. Το έχει παραγκωνίσει προφανώς η δημοσκοπική υπεροχή της ΝΔ, ώστε η ενασχόληση με το ενδεχόμενο πρόσωπο πρωθυπουργού μιας «προοδευτικής συμμαχίας» να θεωρείται εκ του περισσού.
Αν όμως –ως υπόθεση εργασίας– τα ποσοστά που θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ επιτρέπουν τον σχηματισμό κυβέρνησης, θα τεθεί εκ των πραγμάτων θέμα προσώπου του πρωθυπουργού.
Τα έως τώρα δεδομένα, οι δηλώσεις και οι θέσεις των υποψηφίων αρχηγών του ΚΙΝΑΛ (γιατί αυτό αφορά η συζήτηση), δεν προδικάζεται ότι θα στρώσουν πορφύρα στον Αλέξη και θα γίνουν το υποπόδιό του για μια άκοπη και απρόσκοπτη νέα πρωθυπουργία. Οι τρεις από τους τέσσερις τουλάχιστον υποψήφιοι. Γιατί να το κάνουν ;
Η στόχευση του Αλέξη να βρεθεί πρωθυπουργός συμμαχικής κυβέρνησης, είναι φρούδα. Και αυτό αδυνατίζει ακόμη περισσότερο τη θέση του έναντι του Μητσοτάκη στην επερχόμενη εκλογική σύγκρουση.
Ο ίδιος το γνωρίζει. Γι’ αυτό και καλεί τα κόμματα της «προοδευτικής παράταξης» να… αναλάβουν τις ευθύνες τους! Γνωρίζοντας την άρνηση, θέλει εκ των προτέρων να τα ενοχοποιήσει ότι αυτά ευθύνονται για την «κυριαρχία της Δεξιάς», και να παρουσιαστεί ως ο ενωτικός αρχηγός της «δημοκρατικής παράταξης». Όχι της Αριστεράς!
Γι’ αυτό και στην ομιλία του στη ΔΕΘ απετάξατο την Αριστερά. Σε μια ομιλία εφτά χιλιάδων λέξεων δεν την ανέφερε ούτε μία φορά! Το γεγονός δεν διέλαθε της προσοχής των κομματικών που αντιτίθενται στην πρόθεσή του να μεταφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ από τον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Το ενδιαφέρον για τον ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχιστεί και μετά τις εκλογές. Έχουμε την αίσθηση ότι ο Κούλογλου απλώς τους προειδοποιεί γι’ αυτό που έρχεται, αλλά αυτοί θεωρούν ότι τους υπονομεύει.
