Του Γιάννη Σιδέρη
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ήδη στην επόμενη μέρα, της μετα-αξιολόγησης εποχής. Ατενίζει το μέλλον με οραματική αποφασιστική αισιοδοξία, και σε αυτό πρωτοπόρος καθοδηγητής θα είναι ο πρωθυπουργός, όπως μας προϊδεάζει το ΑΠΕ, στο α λα «TASS» (αλήστου μνήμης Σοβιετικό Πρακτορείο Ειδήσεων), δημοσίευμά του με τίτλο «Το βάρος της επόμενης μέρας στις «πλάτες» του Αλ. Τσίπρα».
Ήδη, ο κ. Τσίπρας από σήμερα ξεκινάει τις επισκέψεις στα υπουργεία, με πρώτο σταθμό αυτό της Παιδείας, για να σηματοδοτήσει την έναρξη του νέου κύκλου που έχει ονομάσει παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Μέσα στην εβδομάδα θα βρεθεί στην Κίνα, όπου θα έχει κατ'' ιδίαν συνάντηση με τον Ρώσο Πρόεδρο Vladimir Putin, με τον οποίο σαφώς θα συζητήσουν ενεργειακά και Βαλκάνια, ενδεχομένως τον Erdogan, ενώ θα δει και τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Antonio Guterres, για το Κυπριακό. Πρώτιστου ενδιαφέροντος συνάντηση, αυτή με την Christine Lagarde, με την οποία θα συζητήσει για το χρέος. (Είναι μια λάμψη που δεν την απαρνείσαι εύκολα για να βρεθείς στη μιζέρια της Κουμουνδούρου, και αυτό είναι μια παράμετρος που σπανίως συνυπολογίζεται στους εκλογολογούντες).
Χθες συναντήθηκε με τη γοητευτική προσκεκλημένη του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην πρόεδρο της Αργεντινής Cristina Fernandez de Kirchner, άξια συνεχιστή της σχολής Peron, η οποία έχει παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη της χώρας της για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και συμφωνίες ασυμβίβαστες με το προεδρικό αξίωμα.
Βέβαια επειδή για τη Λατινική Αμερική μιλάμε, όλα αυτά μπορεί να είναι κατηγορίες των πολιτικών της αντιπάλων, «ντόπιων πρακτόρων της CIA». Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πεπεισμένοι γι'' αυτό, ενώ και ο πρωθυπουργός τα ανέφερε με τη ρήση «ζήσαμε από κοντά τις περιπέτειες και τα κατορθώματά σας». Στο κάτω κάτω, κατά τον πρωθυπουργό, Έλληνες και Αργεντίνοι έχουμε παρόμοια mentalite! (Γιατί όχι; Με τη «φιλολαϊκή» πολιτική Kirchner η χώρα ξανατέθηκε το 2014 σε κατάσταση επιλεκτικής χρεωκοπίας!).
Όμως ακριβώς επειδή είναι Λατινική Αμερική, και οι ηγέτες εκεί δεν διακρίνονται από τη θεσμική και ηθική νομιμοφροσύνη των Ευρωπαίων και βορειοαμερικανών συναδέλφων τους, (η περιουσία της την οποία δέσμευσαν οι δικαστές υπερβαίνει τα 7 εκατομμύρια δολάρια), ως κυβέρνηση θα όφειλαν να είναι πιο επιφυλακτικοί. Αλλά θα πει κανείς, εδώ δεν είναι με τον Maduro…
Ούτως ή άλλως η κ. Kirchner και η αχλή του κινηματικού Περονισμού, ταιριάζει στον ΣΥΡΙΖΑ για εσωτερική κατανάλωση και αναπτέρωση του ηθικού. Ο Γραμματέας Π. Ρήγας στο χαιρετισμό του πριν από την ομιλία της στο Μέγαρο Μουσικής, δήλωσε ότι «η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής, έχει να μας διδάξει πολλά»!
Ποια σχέση μπορεί να έχει η Λατινική Αμερική, με την κατάσταση μιας χώρας μέλος της Ε.Ε. μόνο στη μυθολογική παραδοξολογία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εντοπίσει (εντάξει και του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ''70 που ήθελε εθνικοαπαλευθερωτικό αγώνα κατά του μητροπολιτικού καπιταλισμού της Δύσης).
Πάντως, η κα Kirchner ήρθε την κατάλληλη στιγμή, που ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναπιάνει στα χέρια του το κομμένο νήμα της αντιμνημονιακής καταγγελίας. Τον Αλέξη Τσίπρα και το «οι δανειστές δεν είναι φίλοι μας», συμπλήρωσε χθες ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης,
Ο κ. Δραγασάκης είπε μεν, το αυτονόητο, σκορπώντας δυσαρέσκεια στο Μαξίμου, ότι «το τέλος των Μνημονίων δεν θα έρθει αυτόματα ως μια τυπική διαδικασία το καλοκαίρι του 2018, αλλά θα κριθεί από το τι θα κάνουμε από τώρα ως το καλοκαίρι του 2018, από την ικανότητά μας να οργανώσουμε από τώρα σε νέες βάσεις την πολιτική μας ζωή μετά το 2018, έπειτα από τα Μνημόνια και την επιτροπεία».
Ωστόσο, με το διαρκές παράπονο του ΣΥΡΙΖΑ, που ξαφνικά είδε πως η ζωή δεν είναι όπως τη φανταζόταν, κατηγόρησε τους Ευρωπαίους ότι η κυβέρνηση αντιμετώπισε «ασυμμετρία ισχύος» με τους δανειστές, οι οποίοι «ορισμένες φορές συμπεριφέρονται, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, ως δανειστές παρά ως εταίροι».
Στον αγωνιστικό εφηβικό κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ οι εταίροι δανείζουν λεφτά χωρίς να περιμένουν την επιστροφή τους, και αφού δεν κάνουν κάτι παρόμοιο με τη χώρα μας, άρα δεν είναι εταίροι, παρά μόνο δανειστές! (Υπομονή να έχουμε, τώρα που βγήκε ο «νεοφιλελεύθερος» Μακρόν, ο οποίος θα αλλάξει την Ευρώπη μαζί με τον κ. Τσίπρα, όπως του ζήτησε ο τελευταίος, ίσως στο μέλλον να σκορπούν τα λεφτά τους στην ιστορική μας χώρα, τιμής ένεκεν, χωρίς να μας ζητούν λογαριασμό).
Τους αγώνες της Λατινικής Αμερικής (συμπαθείς ούτως ή άλλως στην στήλη), αλλά αταίριαστους με το ευρωπαϊκό μας περιβάλλον, θα τους ξανασυναντήσουμε στην εσωτερική μυθολογία του ΣΥΡΙΖΑ, στον αγώνα του κατά των άτεγκτων δανειστών, που απέδειξαν ότι δεν είναι φίλοι και εταίροι, αφού δεν μας κόβουν χρέος την ώρα που το θέλουμε, παρότι μόνοι μας έχουμε υπογράψει για το ''18.
