Του Γιάννη Σιδέρη
Η μεγαλοπρέπεια θεριεύει την ηγεμονική εικόνα ενός ηγέτη. Το γνώριζαν κυρίως τα αυταρχικά καθεστώτα του μεσοπολέμου. Όμως η εικόνα λειτουργεί ενισχυτικά όσο ο ηγέτης και η εξουσία του είναι αδιαμφισβήτητα. Όταν έχει αρχίσει η αποδόμηση, η «τήβεννος» των χώρων μεγαλοπρέπειας καταντάει σαν τις εικόνες παρηκμασμένων αριστοκρατών, που αναπολούν τις παλιές ημέρες και δεν θέλουν να πιστέψουν ότι τα πρωτινά μεγαλεία παρήλθαν.
Την «έξοδο» από τα μνημόνια, όπως ονόμασε το τέλος της δανειακής σύμβασης, την εόρτασε στο Ζάππειο. Το ίδιο και το επίδομα που ονόμασε 13η σύνταξη, και που επέβη ένα ακόμη παραπαίον βήμα προς την αύξηση της λαϊκής αγανάκτησης και την ήττα των ευρωεκλογών.
Χθες στο αίθριο του Μεγάρου Μουσικής παρουσίασε το πρόγραμμα της επόμενης τετραετίας. Μπορεί να φαίνεται μίζερη η κριτική για τον τόπο παρουσίασης αλλά η επιλογή του δεν είναι τυχαία, αποκρυσταλλώνει τη μετάλλαξη ενός κόμματος, που από τις πλατείες βρέθηκε στα σαλόνια, που πολύ τα ηγάπησε – όπως και τα κότερα της μπουρζουαζίας.
Χθες ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη τετραετία. Εδώ να πούμε ότι τα προγράμματα των κομμάτων μικρή σημασία έχουν. Το απέδειξε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας με το περίφημο (διαβόητο θα ήταν η κατάλληλη λέξη) πρόγραμμα Θεσσαλονίκης. Τα προγράμματα των κομμάτων μόνο ως ο γενικός σηματωρός μιας μέλλουσας κυβερνητικής πορείας μπορούν να εκληφθούν, και όχι ως «ημερολόγιο πρόγραμμα» μιας προδιαγεγραμμένης κυβερνητικής πορείας.
Αν τα πάρουμε κατά γράμμα ελλοχεύει η απογοήτευση για τους οπαδούς και η ευκολία κριτικής από τους αντιπάλους. Και τούτο για τρεις λόγους:
α) συνήθως υποτιμούν τις δυσχέρειες της καθημερινής τριβής με την ανελαστικότητα της κρατικής δυσκινησίας β) έρχονται αντιμέτωπα με τα μικροσυμφέροντα των οπαδών τους, παρότι αυτοί τους ψήφισαν, και γ) μπορεί να υπάρξουν έκτακτες συνθήκες που να κυρώσουν εντελώς τα προαναγγελθέντα.
Ωστόσο αφενός υπάρχει ένα γενικό πλαίσιο που δείχνει τις ατραπούς που θα ακολουθήσει ένα κυβερνών κόμμα, αλλά κυρίως υπάρχει η βιωμένη εμπειρία, τουλάχιστον για την κυβέρνηση που απέρχεται, και την αντιπολιτευτική συμπεριφορά αυτών που ευελπιστούν να έρθουν (το τι θα κατάφερνε ο ΣΥΡΙΖΑ μας είχε προϊδεάσει πριν γίνει κυβέρνηση) .
Χθες η κυβέρνηση συνέχισε τα ίδια, αυτά που την καταπόντισαν στις ευρωεκλογές. Προέβαλε ως μπαμπούλα την επερχόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη, χωρίς να δείχνει ότι κατανόησε τι έφταιξε και καταβαραθρώθηκε.
Ο οξφορδιανός Ευκλείδης αναλώθηκε και αυτός σε καταστροφολογία. Πρέπει να αποτρέψουν τη φοροδιαφυγή «γι' αυτούς που έχουν λεφτά» - τώρα το θυμήθηκε. Η Μαριλίζα υποσχέθηκε ψηφιακό δημόσιο, αφού το είχαν προαναγγείλει οι ΝΔτες. Δεν πρόκαναν αυτή την τετραετία αλλά το υπόσχονται για την επόμενη. Ο Νάσος Ηλιόπουλος χωρίς ντροπή, είπε ψέμματα ότι παραλάβανε 2.5 ανασφάλιστους που δεν είχαν περίθαλψη, ενώ την περίθαλψή τους είχαν νομοθετήσει οι Σαμαροβενιζέλοι. Η Εφη προανήγγειλε 500. Χιλ προσλήψεις. Έτοιμες τις έχει στο τεφτέρι.
Ο Αλέξης ξαναθυμήθηκε ότι υπάρχει τρόικα (αυτή που τόσα χρόνια με γλώσσα Όργουελ ονομάτισε «Θεσμούς»). Το πρόγραμμά του δεν είναι λέει όπως των άλλων που ακόμη κι αν το εγκρίνει ο λαός πρέπει να το εγκρίνει η τρόικα. Την ίδια στιγμή υποστήριξε ότι έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια. Τότε γιατί χρειάζεται να το εγκρίνει η τρόικα;
Σε μια έκθεση ιδεών επικολυρικής ανάτασης είπε τώρα είναι η ώρα η Ελλάδα να φτερουγίσει ή να ξαναγυρίσει πίσω με πεσμένα φτερά. Ο Ελληνικός λαός μπορεί να είναι περήφανος ξανά γιατί στα κρίσιμα ιστορικά σταυροδρόμια βρέθηκε με την σωστή πλευρά. Κουβαλά στις πλάτες του τις παρακαταθήκες μεγάλων αξιών που γεννήθηκαν σε αυτό τον τόπο: Ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη. Έχουμε αξίες που είναι γερά θεμέλια στην ιστορία μας (σαν δεκάρικος δημοδιδασκάλου σε προχουντικό εορτασμό τη 25ης Μαρτίου).
Κατά τα άλλα εψεύσθη λέγοντας ότι παρέλαβε… 400 δισ. χρέος, και υποστήριξε ότι η Ελλάδα δεν είναι πια μια χρεοκοπημένη χώρα. Υποσχέθηκε περιορισμό προκαταβολής φόρο, μείωση του πρώτου κλιμακίου φορολόγησης, μείωση ΕΝΦΙΑ, μείωση συντελεστή ΦΠΑ από το 13% στο 11%, κλπ Είπε επίσης ψέμματα στο ότι είναι επιτυχία να ελέγχουμε τον εναέριο χώρο των Σκοπίων, ενώ είναι απλώς ΝΑΤΟικός κανονισμός που αφορά την πλησιέστερη χώρα.
Φάνηκε ότι το κεντρικό του αφήγημα, λόγω της καθολικής κυβερνητικής αποτυχίας, θα είναι εκ νέου το δίλημμα «νέο ή παλιό», εναντίον αυτών «που μας έφτασαν εδώ». Το ότι πλέον έγιναν και οι ίδιοι «παλιό» και μας έφτασε σε ακόμη χειρότερα, δεν του... διέσχισε το μυαλό.
