Προχθές ψηφίστηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο για τα εργασιακά, το οποίο ρυθμίζει τα του εργασιακού χρόνου. Αυτό είναι το βασικό αντικείμενο του νόμου. Και για αυτό, όπως υποστηρίζουν τα συνδικάτα, έγινε η χθεσινή απεργία, που όπως φάνηκε δεν ήταν και ιδιαίτερα επιτυχημένη. Υπάρχει όμως στον ψηφισθέντα νόμο μια διάταξη που στέλνει στο αυτόφωρο όποιον απεργό εμποδίζει τους εργαζόμενους να πάνε να εργαστούν, διότι δε θέλουν να συμμετάσχουν στην απεργία και συγχρόνως αυτός καλείται να πληρώσει πρόστιμο 5.000 ευρώ.
Ως γνωστόν στην Ελλάδα οι απεργίες στον ιδιωτικό τομέα πάντα συνοδευόταν με αποκλεισμό του εργασιακού χώρου, ώστε αν κάποιος θέλει να εργαστεί να μην έχει πρόσβαση. Αυτή η πρακτική ήταν μια από τις αιτίες της αποβιομηχάνισης της χώρας, κυρίως στη δεκαετία του 1980.
Η απεργία, ακόμα και αν έχει αμιγώς συντεχνιακά αιτήματα, δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα καταναγκασμού και επιβολής. Είναι ένα δημοκρατικό δικαίωμα και ως εκ τούτου θα πρέπει να διακρίνεται για τον εθελοντικό χαρακτήρα του, διότι από την άλλη πλευρά προστατεύεται και το δικαίωμα στην εργασία. Και η Πολιτεία οφείλει με τους μηχανισμούς της να προστατεύει και τα δύο δικαιώματα. Αυτό ακριβώς μεριμνά ο νόμος του Αδώνιδος Γεωργιάδη.
Κάθε στοίχημα έχει τα ρίσκα του.
Και το στοίχημα του Αδώνιδος είναι η εφαρμογή του νόμου. Είναι γνωστό πως στην Ελλάδα υπάρχουν νόμοι που ψηφίζονται, αλλά δεν εφαρμόζονται. Για να μην πάω πολύ πίσω, να υπενθυμίσω στο αναγνώστη ότι υπάρχει νόμος που προνοεί πορείες λίγων διαδηλωτών να μην κλείνουν τους δρόμους, αλλά οι αρμόδιες Αρχές τον έχουν ξεχάσει, μαζί και η πολιτική ηγεσία που τον έφερε στη Βουλή. Για να μην αναφερθώ στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία για την οποία ουδείς μιλά πλέον. Σα να μην ψηφίστηκε ποτέ ο νόμος της ίδρυσής της.
Ποιος είναι ο αντίπαλος του Αδώνιδος; Μα φυσικά ο άριστα οργανωμένος μηχανισμός του ΚΚΕ, που κυριαρχείται από το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», ένα σύνθημα που περιφρονεί βαθύτατα το κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Βέβαια, μπροστά σε ένα σοβαρό και αποφασισμένο Κράτος όλοι οι μηχανισμοί, ακόμα και οι καλύτερα οργανωμένοι, παραλύουν. Συντρίβονται, αν δε συμμορφωθούν.
Όμως, έχουμε ένα σοβαρό και άρτια οργανωμένο Κράτος; Θα μου επιτρέψετε να έχω τις αμφιβολίες μου. Στην κρατική μηχανή επικρατεί ο νόμος της αδράνειας και αυτό το γνωρίζει ο Άδωνις. Έτσι προχθές στη Βουλή είπε στο σ. Παφίλη πως ο ίδιος προσωπικά θα παρακολουθεί την εφαρμογή του νόμου. Δηλαδή, αν οι εισαγγελείς κάνουν τη δουλειά τους και στη συνέχεια αν η ΕΛΑΣ εφαρμόζει τις εισαγγελικές εντολές. Το στοίχημα προφανώς δεν είναι του Αδώνιδος, αλλά της δημοκρατικά οργανωμένης Πολιτείας απέναντι στους αρνητές του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Επειδή στον Άδωνι πιστώνονται πολλές κυβερνητικές επιτυχίες -να υπενθυμίσω το ξεμπλοκάρισμα της επένδυσης στο Ελληνικό, την επαναλειτουργία των ναυπηγείων, το καλάθι του νοικοκυριού κ.α.- αυτή η πορεία αποτελεί μια εγγύηση πως ο νέος εργασιακός νόμος θα εφαρμοστεί πλήρως. Αν το κατορθώσει αυτό, θα είναι μια νίκη πρωτίστως ιδεολογική, διότι φέρνει τη νομιμότητα σε ένα χώρο που επικρατούσε για δεκαετίες ο τραμπουκισμός της Αριστεράς. Η τήρηση των νόμων και ο σεβασμός της τάξης είναι από τους βασικούς πυλώνες της φιλελεύθερης - αστικής δημοκρατίας.
