Θα πρέπει να είναι… ευχαριστημένη η πρόεδρος του τμήματος Φιλοσοφίας του ΕΚΠΑ, Βάνα Νικολαΐδου – Κυριανίδου. Φτηνά τη γλύτωσε πάλι χθες καθώς «φοιτητές» μέλη ακραίων «συλλογικοτήτων» βανδάλισαν το γραφείο της και πέταξαν τρικάκια.
Άλλοι καθηγητές στο παρελθόν αποκλείστηκαν μέσα στα γραφεία τους υπό την αυστηρή επιτήρηση λαϊκών κομισάριων, αποστερούμενοι ακόμη και το δικαίωμα μετάβασης στην τουαλέτα.
Άλλοι διαπομπεύτηκαν με ταμπέλες υποταγής κρεμασμένες στο λαιμό τους δίκην Εβραίων επί Χίτλερ, ενώ σε πιο… επαναστατικούς καιρούς κάποιοι χτίστηκαν στα γραφεία τους με πηλοφόρι και μυστρί, από τα γνήσια παιδιά της εργατικής τάξης.
Άλλωστε, έχουν την ιδεολογική υποστήριξη και συμπαράσταση καθοδηγητών της ριζοσπαστικής Αριστεράς και των παραφυάδων της. Αυτών που σπίτι τους είναι ο δρόμος της διαδήλωσης, το αγωνιστικό πεζοδρόμιο. Εκτός, βέβαια, αν πρόκειται να χάσουν τις καλοβαλμένες θέσεις εξουσίας, οπότε κάνουν την κωλοτούμπα, υπογράφουν τρίτο μνημόνιο, και απολαμβάνουν τα αγαθά της εξουσίας που πολεμούν!
Όπως ο πρώην διευθυντής του υπουργού Παιδείας, Νίκος Φίλης, που έγραφε το 2023 στην ΕφΣυν, παρομοιάζοντας την κα. Νικολαΐδου ως το «ακαδημαϊκό ανάλογο του Πορτοσάλτε» (το ότι είναι φασιστικό να στοχοποιείς δημοσιογράφους που εκφέρουν άποψη που δεν σου αρέσει, δεν το έχουν κατανοήσει).
Έγραφε ο εν λόγω μεταξύ άλλων: «Οι θιγόμενοι φοιτητές έχουν κάθε δικαίωμα να της επιτίθενται, να την χαρακτηρίζουν γι’ αυτό που κατά τη γνώμη τους είναι και αντιπροσωπεύει, να κάνουν παράσταση στο γραφείο της ή το μάθημά της (σ.σ να το διακόπτουν), να αναρτούν πανό και να ζητούν την παραίτησή της από την προεδρία του τμήματος Φιλοσοφίας».
Τέτοια έγραφαν και ο λαός τους αντάμειψε καταλλήλως στις εκλογές, αλλά αυτό παρέλκει του θέματός μας, όπως και το όνομα του «αγωνιστή». Η θέση συμβούλου πρώην υπουργού Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ έχει σημασία. Άλλωστε, στην αγωνιστική του έξαψη, ψευδόταν ενσυνειδήτως.
Δεν ήταν γενικώς «οι φοιτητές». Από τους 25.000 φοιτητές της φιλοσοφικής, κατάληψη του γραφείου της το 2024 αποφάσισαν καμιά εκατοστή άτομα!
Η ίδια δεν μασάει τα λόγια της και τους «προκαλεί». Όπως σχετικά με τα συνθήματα μιας διαδήλωσης, σύμφωνα με την οποία: «Τα συνθήματα (σ.σ. των αριστερών) δεν είχαν πολιτικό υπόβαθρο. Ήταν βγαλμένα από τα φασιστικά κιτάπια της Χρυσής Αυγής. Υβρεολόγιο - λόγος μίσους. Μια ετεροχρονισμένη Βαϊμάρη με smart phones και apps».
Γι’ αυτό και έχει γίνει η «αγαπημένη» των βίαιων αυταρχικών μειοψηφιών. Είναι τουλάχιστον η τρίτη φορά που έγινε εισβολή στο γραφείο της. Η προηγούμενη ήταν τον Σεπτέμβριο του 2024, όταν υποστήριξε θέσεις της «μαύρης αντίδρασης».
Ήταν Σεπτέμβρης του ’24, όταν «αναρχικοί» πέταξαν τρικάκια και έγραψαν συνθήματα στους τοίχους, επειδή η καθηγήτρια έκανε το διττό «έγκλημα»: Αφενός εναντιώθηκε «στις θέσεις των συνδικαλιστικών φοιτητών οι οποίες ανέδιδαν έντονο άρωμα αντισημιτισμού» (σ.σ. με αφορμή τη Γάζα), αφετέρου επειδή, όπως έγραψε «υπερασπίστηκα τον νόμο που προβλέπει την απαλλαγή των πανεπιστημίων από τους αιώνιους φοιτητές».
Όμως, το 2023 η και μελετήτρια του έργου της Χάνα Αρεντ, έκανε κάτι «χειρότερο», με αποτέλεσμα το «προοδευτικό» τόξο να αφηνιάσει: Με αφορμή την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ανέλαβε την πρωτοβουλία να αφαιρεθεί από το ΕΚΠΑ ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα που είχε απονεμηθεί στον Μέγα Βλαδίμηρο Πούτιν.
Και Μέγα λάθος της. Κοτζάμ καθηγήτρια της Φιλοσοφικής δεν ήξερε ότι τους Πατερούληδες του υπαρκτού Σοσιαλισμού, δεν τους καθηλώνουν; Με ποια ιερά τοτέμ θα έχουν να πορεύονται και να εμπνέονται οι επαναστάτες με τα τρικάκια και τα σπρέι;
Το κακό άρχισε νωρίς, όταν εκφυλίστηκε η μεγάλη κατάκτηση του ακαδημαϊκού ασύλου. Έγινε ακαταδίωκτη φωλιά ακραίων πολιτικών ομάδων, μήτρα του αντικοινωνικού ανορθολογισμού, χώρος σίγασης των αντίθετων απόψεων, και ενίοτε χώρος καταφυγής του ποινικού περιθωρίου.
Η ακαδημαϊκή ελευθερία, η ελευθερία της έκφρασης, η διακίνηση των ιδεών, υποτάχθηκε στη θέληση των λίγων, των ανελεύθερων οργανωμένων γκρουπούσκουλων. Και αυτό έγινε στο όνομα των φοιτητών και του λαού, ο οποίος κατά τους «προστάτες» του δεν είναι ικανός να κατανοήσει τη δεξιά παγίδα. Εξ αυτού τον προφυλάσσουν. Και δεν κατανοούν ότι με τις απαγορεύσεις γίνονται ίδιοι με αυτά που – κατά φαντασίαν – καταγγέλλουν.
Το θετικό πάντως είναι ότι όλο και μεγαλύτερα τμήματα των φοιτητών και του λαού, αποστρέφονται τέτοιες τακτικές, που κάποτε είχαν τη λαϊκή κατανόηση, αν όχι απήχηση.
Όσο για το κράτος και πως τους αντιμετωπίζει; Μια χαρά, όλο συμπόνια. Η κυβέρνηση κατήργησε εν τη γενέσει της την πανεπιστημιακή Αστυνομία!
