Διάβασα χθες την πρώτη σελίδα των δύο εφημερίδων της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η «Αυγή» είχε τίτλο «Σχίσμα Μαξίμου-Εκκλησίας» και η «Εφημερίδα των Συντακτών», «Ξεσηκώθηκε η Δεξιά του Κυρίου». Εύλογο το ερώτημα εναντίον ποίου ξεσηκώθηκε η «Δεξιά του Κυρίου» και για ποιο λόγο επήλθε το σχίσμα μεταξύ του Μαξίμου και της Εκκλησίας;
Προφανώς, η «Δεξιά του Κυρίου» δεν πολεμά κάποιον ομοϊδεάτη της, αλλά κάποιον που θεωρεί ότι βρίσκεται στην απέναντι πλευρά. Το δε σχίσμα προδίδει όχι απλώς μια διαφωνία, αλλά την ύπαρξη βαθύτατου ρήγματος μεταξύ των δύο πλευρών. Αν από τη μια πλευρά είναι η Δεξιά και ο συντηρητικός χώρος, από την άλλη βρίσκεται - σύμφωνα πάντα με τα δύο χθεσινά πρωτοσέλιδα - ο πρωθυπουργός, ο οποίος εκ των πραγμάτων πλέον τοποθετείται στον «προοδευτικό» χώρο.
Άρα τελικά ο Μητσοτάκης τι είναι; Ακροδεξιός ή φιλελεύθερος; Δε γίνεται να είναι συγχρόνως και τα δύο! Κι 'όμως για τη ριζοσπαστική Αριστερά είναι και τα δύο. Πώς μπορεί να συμβεί αυτό, αναζητείστε το στην τρικυμία εν τω κρανίω. Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε ο Μητσοτάκης την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, πριν από οκτώ χρόνια ακριβώς, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι φίλιες δυνάμεις βρέθηκαν σε μια εμφανή αδυναμία να αναλύσουν τα χαρακτηριστικά του.
Και αν για τον πρώτο χρόνο είχαν τα ελαφρυντικά τους, για τη συνέχεια δεν τα είχαν. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, οι διανοούμενοί του, οι δημοσιογράφοι του, δε μπορούσαν να αντιληφθούν τι τελικά είναι ο Μητσοτάκης. Και εξ αιτίας αυτής της αδυναμίας τον υποτιμούσαν διαρκώς και δε μπορούσαν να βρουν ένα τρόπο να τον αντιμετωπίσουν.
Όταν δε μπορείς να αναλύσεις τα βασικά χαρακτηριστικά του κύριου πολιτικού σου αντιπάλου θα γράφεις συνεχώς ήττες. Έτσι, καταλήξαμε στο γνωστό αποτέλεσμα. Αυτός καλπάζει για την τρίτη τετραετία και αυτοί αγωνίζονται για την τρίτη θέση στις επόμενες εκλογές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι φιλελεύθερος από ιδεολογία. Ο φιλελευθερισμός του δεν είναι αποτέλεσμα τακτικών ελιγμών. Δεν κάνει ντρίμπλες. Ασκεί πολιτική. Και αυτό είναι το πλεονέκτημά του και το πρόβλημά του. Πλεονέκτημα γιατί προσπαθεί να κάνει κάποιες σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην κοινωνία, πρόβλημα γιατί ηγείται ενός κόμματος κατά βάση συντηρητικού, το οποίο τον ακολουθεί διότι του προσφέρει την εξουσία.
Ο Μητσοτάκης το στοίχημα το κερδίζει διότι δεν υπάρχει εναλλακτική στην πολιτική του. Κανένας πολιτικός χώρος δεν έχει να προτείνει μια συγκροτημένη πρόταση επάνω στην οποία θα κινηθεί την επόμενη δεκαετία η ελληνική κοινωνία. Και δεν υπάρχει και κανένας πολιτικός ηγέτης που μπορεί να τον αντιμετωπίσει. Δεν είναι εκτίμηση. Είναι αποτέλεσμα όλων των μετρήσεων. Πρέπει να είσαι εντελώς φανατισμένος για να μην το βλέπεις.
Συνεπώς, η ριζοσπαστική Αριστερά θα πρέπει να κατασταλάξει: ο Μητσοτάκης είναι ακροδεξιός ή φιλελεύθερος; Γιατί και τα δύο μαζί δε μπορεί να είναι.
