Μία από τις πολιτικές μούφες της προεκλογικής περιόδου αντιπροσωπεύουν η διακήρυξη του Νίκου Ανδρουλάκη για την πράσινη αυτονομία μαζί με τον μεγαλεπήβολο στόχο που θέτει για ανάκτηση των σκήπτρων της κεντροαριστεράς από το ΠΑΣΟΚ.
Ο κ. Ανδρουλάκης εμφανίζει την ίδια συμπτωματολογία με την πολιτική παθολογία που χαρακτηρίζει τον Αλέξη Τσίπρα. Φροντίζει άλλωστε από την αρχή της σταδιοδρομίας του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, παρά την επικοινωνιακή αχλή που δημιουργεί με τις κορώνες της άσφαιρης επίθεσης εναντίον του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, να μην κρατάει τα προσχήματα.
Ο κ. Ανδρουλάκης είναι ο Αλέξης Τσίπρας αυτής της δεκαετίας. Μοστράρει ακοστολόγητα προγράμματα ως πολιτικές συνταγές επιτυχίας αλλά επί της ουσίας λανσάρει μεθόδους από μια πολιτική εργαλειοθήκη που η ημερομηνία λήξης της έχει παρέλθει προ πολλού.
Με τις αναφορές που διέτρεξαν την παρέμβασή του στον Alpha, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσκομίζει νέα τεκμήρια για την πολιτική ταύτιση του με τον δήθεν άσπονδο φίλο του, Αλέξη Τσίπρα. «Λειτούργησε ο φόβος για τα χειρότερα» ήταν η φράση που εκστόμισε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύοντας ότι διαβάζει το εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου με μια καρμπόν, πολιτική «μυωπία» με του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν ήταν επαρκή τα δείγματα κομματικής αυτοπεποίθησης: «Ωραίοι οι φόβοι, αλλά δεν υπάρχει πια δράκος… Με εμάς ισχυρούς η ΝΔ θα αναγκαστεί να αλλάξει συμπεριφορά» με τα οποία απλώς ο Νίκος Ανδρουλάκης επέδωσε εκ νέου διαπιστευτήρια του μικρομεγαλισμού που διακρίνει τη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ.
Τα περί τιμής στην λαϊκή ετυμηγορία είναι ο πολιτικός «φερεντζές» που διαλύθηκε με την τοποθέτηση του κ. Ανδρουλάκη για το μείζον ζήτημα που έχει ανακύψει με την ωμή παρέμβαση του τουρκικού προξενείου στην εκλογική διαδικασία δυο περιφερειών. Ο Νίκος Ανδρουλάκης προμοτάρισε το αφήγημα του συμψηφισμού, το οποίο ο υποτιθέμενος αντίπαλος του, Αλέξης Τσίπρας, χρησιμοποιεί ως φύλλο συκής για τα εκλογικά κεσάτια του ΣΥΡΙΖΑ, με τις υποψηφιότητες του Φερχάτ Οζγκιούρ και του Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, σε Ροδόπη και Ξάνθη αντίστοιχα.
Αψηφώντας τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί porte-parole του Αλέξη Τσίπρα, ο Νίκος Ανδρουλάκης αναζωογόνησε πολιτικά την έωλη γραμμή άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήθεν καθυστέρησε να αναφερθεί στο ανύπαρκτο πρόβλημα με τον γαλάζιο υποψήφιο στη Ροδόπη, Μουσταφά Κατραντζή.
«Ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται ότι ήξερε πρώτος την ιστορία αυτή και μετά Άρα, ήξερε ο κ. Μητσοτάκης εδώ και εβδομάδες ότι στα ψηφοδέλτιά του υπάρχει ένας άνθρωπος που οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες θεωρούν ότι παίζει έναν άσχημο ρόλο και τον κρατούσε στα ψηφοδέλτιά του και περίμενε τον κ. Τσίπρα να το πει; Αυτό δεν είναι συγκάλυψη;», διερωτήθη ο κ. Ανδρουλάκης δίνοντας εκ νέου διαπιστευτήρια σύμπλευσης με τον αντίπαλο που ισχυρίζεται ότι θέλει να «εκθρονίσει» από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σε κάθε περίπτωση αύξησε το βαθμό της αρνητικής έκθεσης του καθώς οι θέσεις που εξέφρασε μόνον ως πολιτική αβάντα στον Αλέξη Τσίπρα μπορούν να εκληφθούν.
Ο…«πολύς» Νίκος Ανδρουλάκης προέβη και σε ακόμη ένα ατόπημα, δηλωτικό της πολιτικής υποκρισίας η οποία αναδύεται μέσω της δήλωσης του ότι: «Εμείς τι θέλουμε από τους βουλευτές μας, χριστιανούς ή μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες; Να σέβονται τη Συνθήκη της Λωζάννης. Διότι αυτή η Συνθήκη είναι που έχει σφυρηλατήσει τη σταθερότητα και δεν πρέπει να πάμε σε καμία περίπτωση στα παιχνίδια Ερντογάν, που έκανε λόγο για αναθεώρηση της. Ας βγουν, λοιπόν, δημοσίως να πουν οι υποψήφιοι βουλευτές ότι σέβονται τη Συνθήκη της Λωζάνης. Γιατί δεν το κάνουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ;». Ο κ. Ανδρουλάκης οχυρώθηκε πίσω από το τέχνασμα με το οποίο υπερέβη τον «σκόπελο» του Μπουρχάν Μπαράν.
Ο κ. Μπαράν ακόμη και αν δεν αποτελεί αντεπιστέλλον μέλος του «χαρεμιού» των πολιτικών φαβορί του τουρκικού προξενείου, έχει υιοθετήσει ανοιχτά τις βασικές γραμμές του τουρκικού αναθεωρητισμού. Αυτός είναι ο λογαριασμός που ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν μπορεί να κλείσει παρά την άρον-άρον ανασκευή της δήλωσης του πράσινου υποψηφίου στην εθνικά- ευαίσθητη- περιοχή της Θράκης.
