Η «αμφισβήτηση» του αρχηγού σε ένα κόμμα με τα χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ δεν αρχίζει ποτέ την επομένη της εκλογικής ήττας. Αλλά όταν πλέον η «ελβετική φρουρά» του προέδρου όχι μόνον αδυνατεί να τον προστατέψει, αλλά μετατρέπεται στον βασικό του «κίνδυνο».
Η εμπλοκή του Νίκου Παππά με «ιδιώτες», που έψαχναν μεταξύ άλλων να βρουν άκρη με τον ερευνώμενο ως παραθεσμικό μηχανισμό του Δ. Παπαγγελόπουλου, καθιστά τον Αλέξη Τσίπρα ευάλωτο, όχι μόνο και όχι πρωτίστως στην κριτική των «αντιπάλων» του, αλλά και των συντρόφων.
Σε συνδυασμό με την απονεύρωση της μπρουτάλ προστασίας του από τον Παύλο Πολάκη προς χάριν των πασοκογενών, την εθελοντική αδρανοποίηση του Δ. Τζανακόπουλου, τη διακριτική απόσταση των Αλ. Χαρίτση και Εφ. Αχτσιόγλου, η Κουμουνδούρου μοιάζει με «βασίλειο» όπου όλοι προετοιμάζονται για τον «θάνατο» του βασιλιά.
Όσο κι αν οι πασοκογενείς, οι γεφυροποιοί και οι κόλακες της προεδρικής ματαιοδοξίας, όπως π.χ. ο Χρήστος Σπίρτζης, επιδιώκουν να γίνουν οι νέοι Ηρακλειδείς του Στέμματος και λένε δημόσια ότι θα περάσουν πολλές δεκαετίες για τη «μετά Τσίπρα εποχή», η προεργασία γι' αυτό το «μετά» συμβαίνει ήδη. Οι υπόγειες διεργασίες μεταξύ μεσαίων και χαμηλών στελεχών που εκφράζουν τον αριστερό ριζοσπαστισμό του ΣΥΡΙΖΑ έχουν στόχο να αποτινάξουν τη μομφή του «κυβερνητισμού του Π», όπως ορίζεται από τα έργα και την αισθητική των Παππά, Παπαγγελόπουλου, Πολάκη, Παπαδημούλη και των «παραμάγαζων».
Η πρώτη ένδειξη για το ποιος θα μπορούσε να εκφράσει αυτό το ρεύμα δόθηκε στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-Προδευτική Συμμαχία, με τον Νάσο Ηλιόπουλο να εκφράζει δημόσια, συγκροτημένα και αρκούντως σκληρά, κριτική στον Αλέξη Τσίπρα για τη διεύρυνση και τα πανηγυρικά «βαφτίσια». Το event στο κλειστό γυμναστήριο της ξιφασκίας και ο τρόπος με τον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας εμφάνισε εαυτόν ως άλλο Ανδρέα στο remake του '89 δεν ενθουσίασαν το άλλοτε ενθουσιώδες κομματικό κοινό. Μπορεί να είναι ο Νάσος Ηλιόπουλος ο άνθρωπος που θα διαδεχθεί τον Αλέξη Τσίπρα όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και προφανώς με την παρεμβολή μιας νέας εκλογικής ήττας; Η δημογεροντία της Κουμουνδούρου που αντιμετωπίζεται από τον Αλέξη Τσίπρα ως βαρίδι έχει κάθε λόγο να προμοτάρει ένα στέλεχος του κομματικού σωλήνα, που ο ίδιος ο πρόεδρος πριμοδότησε και για τη θέση του γραμματέα της Νεολαίας του ΣΥΝ και στη συνέχεια ως «άχαστου» για τη δημαρχία της Αθήνας. Ο Νάσος Ηλιόπουλος διαθέτει πολλά από τα χαρακτηριστικά του Αλέξη Τσίπρα και φαίνεται να στερείται πολλά από τα ελαττώματά του. Ενας Τσίπρας millennial;
Σίγουρα η ομάδα που έχει συγκεντρώσει δίπλα του και τον πλάσαρε ως Προφεσόρ από το «Κάζα ντε Παπέλ» προσδίδοντάς του μια νέα ταυτότητα, που θα τον έκανε εύκολα αναγνωρίσιμο στο εκλογικό σώμα της Αθήνας, βλέπει στον 37χρονο σύντροφό της έναν «μεταπτυχιακό» Αλέξη της νέας εποχής. Για χάρη του Νάσου, μάλιστα, ταξίδεψε μέχρι τις ΗΠΑ ξεπατικώνοντας την καμπάνια της Κορτές, θυμίζοντας έτσι κάτι από τις τακτικές του ορίτζιναλ Αλέξη, ο οποίος στην απόπειρα αντιγραφής παίρνει άριστα. Ο Νάσος Ηλιόπουλος έκανε το «αγροτικό» του στην Αυτοδιοίκηση, ως περιφερειακός σύμβουλος στην πολύ επιτυχημένη βάρδια της Ρένας Δούρου. Κάτι που αποσιωπείται επιμελώς και κατά τη διάρκεια της καμπάνιας για τον Δήμο Αθηναίων, ενώ αντίθετα αναδεικνύεται η «μαχητικότητά» του στο ΣΕΠΕ και τα εργασιακά.
Τα ποστ του στα σόσιαλ μίντια δέχονται βροχή από likes από τον κόσμο του κόμματος και κυρίως από τους νεολαίους του. Αναδομεί το προφίλ του αριστερού παιδιού της διπλανής πόρτας από τα Κάτω Πατήσια που νοιάζεται πρώτα «για τα παιδιά που λιποθυμάνε από την πείνα». Τον τελευταίο χρόνο, δύο παρεμβάσεις του είχαν αφετηρία τη λιποθυμία μιας μικρής μαθήτριας από τον Πύργο και του 9χρονου κοριτσιού στη Ρόδο. Θυμίζοντας πολύ τον Αλέξη Τσίπρα του 2014-2015 με τα μαγκάλια και τις αυτοκτονίες λόγω μνημονίων. Θέτει ως πρώτιστο στόχο του ΣΥΡΙΖΑ «την υπεράσπιση της κοινωνίας και της δημοκρατίας».
Αλλά πέρα από το να ζητεί και ευλόγως από την κυβέρνηση τα στοιχεία για τη χρηματοδότηση των ΜΜΕ, δεν έχει ανάγκη εξηγήσεων για τις αποκαλύψεις του παραθεσμικού κυβερνητισμού των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Δείγμα ωριμότητας των συνθηκών και των φιλοδοξιών του, καθώς δεν αποκλείει πλέον την πρόκληση να γίνει γραμματέας του κόμματος. «Είχα πει ότι δεν θα αφήσω τον Δήμο Αθηναίων και επαναλαμβάνω και σήμερα την πρόθεσή μου αυτή. Η ανανέωση και η εναλλαγή αποτελούν δείγμα ζωντάνιας σε έναν πολιτικό οργανισμό και ειδικά η Αριστερά οφείλει να συγκρούεται με τις κάθε λογής επετηρίδες και την αντίληψη εκείνη που βλέπει την πολιτική ως άθροισμα προσωπικών στρατηγικών. Την ίδια στιγμή, πρέπει να σχεδιάζουμε σε βάθος χρόνου», δήλωσε πρόσφατα σε συνέντευξή του στην «Εφ.Συν». Ο χρόνος στην αντιπολίτευση περνά γρήγορα και ο Προφεσόρ και οι «οπαδοί» του προετοιμάζονται... Το ίδιο κάνουν όμως και άλλοι.
*Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο που δημοσιεύτηκε στις 4 Ιουλίου.
