Το ότι κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή θα γινόταν διαγωνισμός μεταξύ Τσίπρα και Βαρουφάκη, για το ποιος θα εμφανιστεί… κληρονόμος του Αντρέα, ήταν απρόσμενο. Ο Αλέξης διακήρυξε ότι «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», ενώ ο Βαρουφάκης... κατσάδιασε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, επειδή λέει ντρέπονται… για τον Αντρέα!
Βέβαια, η φράση του Αντρέα είχε ενοχοποιηθεί από την ανανεωτική Αριστερά ως εθνικολαϊκισμός και Περονισμός, παρότι φέρεται ως σύνθημα του ΚΚΕ και μετά του ΕΑΜ (όταν ήθελε να αποσχίσει τη Μακεδονία από την Ελλάδα!).
Στη λαϊκή συνείδηση έχει παραμείνει ως σύνθημα του Αντρέα, αλλά οι λογογράφοι του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος προσπαθούν να διατηρήσουν επαφή με τα ηλικιωμένα στρώματα του ΠΑΣΟΚ μηρυκάζοντας ξεθυμασμένα συνθήματα πεντηκονταετίας.
Ήταν μια συζήτηση κατά την οποία μόνο οι ομιλίες Μητσοτάκη και Κουτσούμπα είχαν μια λογική διάρθρωση, προφανώς επειδή έχουν συγκροτημένη και κατασταλαγμένη άποψη για τα γεγονότα - φυσικά υπό το διαφορετικό πρίσμα του καθενός. Οι υπόλοιποι απλά πελαγοδρόμησαν ασκώντας κριτική ήξεις αφήξεις.
Ο Αλέξης Τσίπρας εν πλήρει αμηχανία, έκανε ακροβασίες επικαλούμενος και την ασύμβατη για την αριστερή ιδεολογία, αρχαιολατρία, λέγοντας: «Είμαστε η κοιτίδα του δυτικού και του οικουμενικού πολιτισμού» (μόνο που η κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού είχε δούλους, γι’ αυτό και δεν ήταν ποτέ σημείο υπερήφανης αναφοράς της Αριστεράς. Αντιθέτως, την αποστρεφόταν ενώ την υπερ-οικειοποιείτο η Δεξιά).
Παράλληλα παρασυρμένος σε έναν ιδεολογικό ανεμοδούρι, δήλωσε «η Ελλάδα είναι και Δύση και Ανατολή και Βορράς και Νότος», χωρίς να προσδιορίσει τι σημαίνει αυτό - πολιτισμικά και πολιτικά, όχι γεωγραφικά. Απλώς κάτι έπρεπε να βρει για «να την πει» στον Μητσοτάκη, ο οποίος επεξέτεινε τη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή «Ανήκομε εις τη Δύσιν», λέγοντας «είμαστε Δύση».
Ακόμη και κάποιες σωστές κριτικές επισημάνσεις που έκανε, δεν αφορούν το αξίωμά του. Ανήκουν στον ρόλο του δημοσιογράφου, όχι ενός πρώην Πρωθυπουργού. Είπε π.χ. «που ήταν το διεθνές δίκαιο επί 48 χρόνια στην πολύπαθη Κύπρο; Και οι κυρώσεις που είναι; Κάποιοι μιλάνε για πρωτοφανές γεγονός μετά τον Β’ ΠΠ. Δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε εισβολή; Υπάρχουν σοβαρές ευθύνες της Δύσης για τη διαχρονική παραβίαση του Δικαίου».
Αυτά είναι εύκολα, τα έχουμε γράψει και εμείς εκ του ασφαλούς. Αλλά ο κ. Τσίπρας υπήρξε Πρωθυπουργός. Τα είπε ποτέ στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό; Τα είπε στους διεθνείς οργανισμούς, στους Αμερικανούς και Ευρωπαίους συναδέλφους του; Όχι! Χθες παρίστανε τον διαμαρτυρόμενο διαδηλωτή εντός Βουλής, απλώς για να αντιπαραθετεί σε κάτι! Όπως και ότι η Ελλάδα «πρέπει να επιμείνει στην πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που ασκεί τις τελευταίες δεκαετίες». Μάλιστα!
Πάντως για πρώτη φορά ανέφερε το όνομα Πούτιν και καταδίκασε την εισβολή! Κάτι ήταν και αυτό!
Ο Κουτσούμπας συνεπής κατά των «δύο ιμπεριαλισμών» (δηλ. και της Ρωσίας, αφού είναι καπιταλιστική) καταδίκασε την εισβολή αλλά δεν ξεπέρασε τις δοξασίες του: «αυτοί οι δυο λαοί για δεκαετίες έζησαν μαζί, προόδευσαν μαζί στο πλαίσιο του σοσιαλισμού».
Προφανώς θεωρεί ότι η εθνική καταστροφή του μεγάλου λιμού (Γολoντομόρ) με τους πάνω από εφτά εκατομμύρια νεκρούς της πείνας από τα κολεκτιβικά πειράματα του Στάλιν, δεν υπάρχουν στη συλλογική συνείδηση των Ουκρανών. Και δεν μισούν τους Ρώσους και γι' αυτό. Αλλά σε κάθε περίπτωση είναι συνεπής. Δεν μπορείς να του προσάψεις ανακολουθία.
Ο Βαρουφάκης ανακάλυψε το... αυγό του Κολόμβου: «Η μόνη εναλλακτική λύση είναι κατάπαυση του πυρός, απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων και ουδετερότητα της Ουκρανίας. Μια συμφωνία Ουάσιγκτον-Μόσχας στη βάση μιας ουδέτερης αλλά ανεξάρτητης Ουκρανίας είναι η βέλτιστη και καλύτερη εφικτή λύση» (Πρωτότυπο: ουδείς άλλος… το σκέφθηκε…).
Ο Βελόπουλος παλινδρόμησε: Αφενός διερωτήθηκε, σωστά κατ' εμάς: «Είπε ο Έλληνας πρωθυπουργός πως η Ρωσία δεν κινδυνεύει από κανένα. Και τότε τι δουλειά έχει το ΝΑΤΟ στα σύνορά της;». Αλλά και έδειξε και τη μορφωτική του ανεπάρκεια, υποστηρίζοντας: «Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί η Ουκρανία πρέπει να είναι στην Ευρώπη;». Έλα ντε! Τι να του απαντήσει ο Ντε Γκωλ που ήθελε μια Ευρώπη από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια;
Και για τον Μητσοτάκη θα πει ο αναγνώστης δεν θα κάνετε κριτική; Πιστεύουμε ότι προς στιγμήν βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα (και πότε δεν βρέθηκε στη θητεία του), οπότε δεν έχει σημασία τι λέει (όπως έχει για την αντιπολίτευση) αλλά τι κάνει.
Η αντίδρασή του στα καταιγιστικά γεγονότα που κατέλαβαν εξ απήνης όλη τη Δύση (ακόμη και ο Μπάιντεν παρά τις σωστές πληροφορίες από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, περίμενε μικρότερου μεγέθους εισβολή), θα κριθεί εκ του αποτελέσματος.
Κυρίως θα κριθεί η απάντησή του για τα καλάσνικοφ που έστειλε: «Αν δεν δείξουμε έμπρακτη αλληλεγγύη σήμερα σε μία χώρα που δέχεται ένοπλη επίθεση από έναν εχθρό της δημοκρατίας και των ελευθεριών, με ποιο ηθικό ανάστημα θα ζητήσουμε αύριο αν, ο μη γένοιτο, χρειαστεί αλληλεγγύη από τον δυτικό κόσμο;».
Αλλά αυτά για τους κυβερνήτες κρίνονται σε βάθος χρόνου. Αποφαίνεται η ιστορία σε τέτοιας έκτασης γεγονότα.
