Ως «πρώτo βήμα για την προοδευτική διακυβέρνηση» χαρακτηρίζει το site tvxs του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιου Κούλογλου, ένα κείμενο για την «επισύνδεση» Ανδρουλάκη, που υπογράφουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Μεταξύ τους ο Αντώνης Λιάκος, η Μαριλένα Κοππά (έφυγε από το ΠΑΣΟΚ που την έκανε ευρωβουλευτή και τώρα ζητάει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ), μέλη του think tank του Αλ. Τσίπρα, όπως ο Δημήτρης Χριστόπουλος και ο Κωστής Παπαϊωάννου, ο συνήθης Μαρατζίδης, κ.α. Συνυπογράφει ο υπεύθυνος σύνταξης του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Χριστοδουλάκης.
Η υπόθεση της «επισύνδεσης», υποκλοπής δηλαδή (σωστή ή ηλίθια δεν το ξέρουμε, θα δείξει το αποτέλεσμα) ήταν δώρο εξ ουρανού για τον Ανδρουλάκη, να βρεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας σε μια στιγμή που οι ανθηροί δείκτες δημοσκοπήσεων άρχισαν να μαραίνονται. Με την «επισύνδεση», εισήλθε ορμητικά στο πολιτικό προσκήνιο και δικαιωματικά προσπαθεί να δρέψει δάφνες. Καλώς κάνει, το κίνητρο του δόθηκε.
Παραπλεύρως του Ανδρουλάκη άρχισε να αναδεύεται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ενώ ο πρώτος αντιμετώπισε με θεσμική σοβαρότητα το γεγονός, ο ΣΥΡΙΖΑ με την αναλλοίωτη εξαλλοσύνη του επένδυσε σε μια χρυσή ευκαιρία με διττό στόχο: Αφενός να φανεί πρωτοπόρος μαχητής της διαφάνειας, αφετέρου να προωθήσει την δική του «επισύνδεση» με το ΠΑΣΟΚ. Να το προσελκύσει υπό τις… προστατευτικές φτερούγες του, και μαζί να δομήσουν την κυβερνητική Κεντροαριστερά που καμώνεται πως εκπροσωπεί. Και ο επικοινωνιακός μηχανισμός του θα το αξιοποιήσει, καθώς στην συζήτηση αρχηγών θα απέχει ο Ανδρουλάκης.
Το ΠΑΣΟΚ ως άμεσα ενδιαφερόμενο θα ζητήσει την σύσταση εξεταστικής επιτροπής. Ο ΣΥΡΙΖΑ του αναγνωρίζει την πρωτοκαθεδρία και θα στηρίξει την πρότασή του. Όμως εδώ εμφιλοχωρεί ένα λάθος. Το ΠΑΣΟΚ απαιτεί στοιχεία που θα το πείσουν προκειμένου να συναινέσει να επεκταθεί η εξεταστική από το 2012, ισχυριζόμενο ότι η κυβέρνηση επιδιώκει συμψηφισμό και διάχυση ευθυνών.
Δεν αποκλείεται η κυβέρνηση να επιδιώκει κάτι τέτοιο. Μάλλον κάθε κυβέρνηση θα το είχε σκοπό, ή στο πίσω μέρος του μυαλού της. Όμως το θέμα είναι ουσιαστικότερο αυτής της επιδίωξης.
Οι καταγγελίες ΚΚΕ, Λαφαζάνη και Βαρουφάκη για παρακολουθήσεις (ασχέτως αν ο δεύτερος μαγνητοφωνούσε τα Eurogroup), η διαμάχη της εφημερίδας «Παραπολιτικά» με τον Καμμένο και τα αποκαλυπτικά έγγραφα της ΕΥΠ που είδαν το φως της δημοσιότητας για παρακολουθήσεις, η υποκλοπή του τηλεφωνήματος των εκπροσώπων του ΔΝΤ (Τόμσον- Βελκουλέσκου- Πέτροβα ) και η διαρροή του στα Wikileaks, η δημοσιοποίηση σε πρωτοσέλιδο της Αυγής προσωπικού mail και ονόματος δικαστικού που συμμετείχε στις διασκέψεις του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες, είναι κάποιες από τις υποθέσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας επί ΣΥΡΙΖΑ. Και που δεικνύουν (χωρίς ακόμη να αποδεικνύουν), ότι κάτι σάπιο υπήρχε έκπαλαι στο σκοτεινό βασίλειο των μυστικών υπηρεσιών.
Ως εκ τούτου λίγο ενδιαφέρει η όποια σκοπιμότητα της κυβέρνησης να διαχύσει εντυπώσεις, να διαμοιράσει ευθύνες, να αμβλύνει εντυπώσεις. Ούτως ή άλλως η υπόθεση Ανδρουλάκη εδώ που έφτασε θα διερευνηθεί στο έπακρο. Και η κυβέρνηση θα επωμισθεί ή όχι το κόστος, ανάλογα με την αιτία και την αιτιολογία της «επισύνδεσης» (σ.σ. από θέση αρχής δεν θεωρούμε ότι υπάρχουν ιερά απαγορευτικά ταμπού. Στις ΗΠΑ το FBI μπούκαρε στην οικία κοτζάμ πρώην Προέδρου, του Τραμπ για να βρει έγγραφα. Σκεφθείτε να μπούκαρε εδώ στην οικία του πρώην Πρωθυπουργού, τι κατάρες για έλλειψη δημοκρατίας θα εκτοξεύονταν).
Μια εμβάθυνση στην τελευταία δεκαετία θα αποκαλύψει τις σκιερές πτυχές της δράσης των μυστικών υπηρεσιών. Όχι για να διαχυθούν ή να διαμοιραστούν ευθύνες. Ούτε για να τηρηθεί στο εξής μόνο η διαφάνεια και η νομιμότητα (αφενός διαφάνεια και τις μυστικές υπηρεσίες είναι οξύμωρο, αφετέρου η παρακολούθηση Ανδρουλάκη έγινε με πλήρη νομιμότητα. Με οξύνοια δεν γνωρίζουμε αν έγινε, βάσει των αιτιολογήσεων που παρουσιάστηκαν στην εισαγγελέα (την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ κατέστησε μία αρμόδια, ενώ ως τότε αποφάσιζαν δύο εισαγγελείς).
Επειδή η Ελλάδα είναι χώρα συνόρων με χρονίζοντα και εκρηκτικά εθνικά θέματα, θα έπρεπε από χρόνια να έχει αποκτήσει σοβαρές μυστικές υπηρεσίες, ει δυνατόν αντίστοιχες εκείνων του Ισραήλ ή της Βρετανίας. Μια εφ’ όλης της ύλης διερεύνηση των πεπραγμένων της την τελευταία δεκαετία, θα αποτελέσει ευκρινή ακτινογραφία της.
Βέβαια επειδή στην Ελλάδα είμαστε, είναι δεδομένο πως ό,τι ειπωθεί πίσω από κλειστές πόρτες συνεδριάσεων των επιτροπών της Βουλής θα διαρρεύσει. Έτσι κι αλλιώς όμως, όπως λένε και οι ίδιοι το κείμενο που αρχικά αναφέραμε «η έννοια του απόρρητου έχει διαβαθμίσεις». Ας μάθει και ο λαός τα διαχρονικά πεπραγμένα της ΕΥΠ στην πιο χαμηλή διαβάθμιση. Ίσως αυτό αποτελέσει την απαραίτητη «κάθαρση» για να διαπιστωθεί η ποιότητα της μυστικής Υπηρεσίας και να συμφωνήσουν με σοβαρότητα όλες οι πολιτικές δυνάμεις στην ποιοτική αναβάθμισή της.
Παράλληλα ο Ανδρουλάκης συναινώντας από το 2012, θα «κόψει το βήχα» του… υπερπροστατευτικού Τσίπρα, που λόγω απουσίας του ιδίου στη Βουλή, θα παρουσιαστεί ως ο μεγάλος στοργικός αδερφός που προστατεύει τον… μικρό και αδικημένο της κεντροαριστερής οικογενείας.
