Σε ανύποπτο χρόνο, στις 15 Δεκεμβρίου του παρελθόντος έτους, ο γράφων είχε δημοσιεύσει κείμενο με τίτλο: «Θέλει ο Ανδρουλάκης ένα μικρό προσωπικό ΠΑΣΟΚ;».
Αφορμή η υπόθεση Καϊλή, αλλά όχι το πολύκροτο σκάνδαλο. Με αφορμή αυτό, και αποδρώντας από την ηθική του διάσταση που εκ των πραγμάτων στιγμάτιζε το ΠΑΣΟΚ, προσπάθησε να αποτινάξει την κομματική σπίλωση, χαρακτηρίζοντας την ευρωβουλευτή ως «Δούρειο Ίππο της Ν.Δ».
Προσπάθησε να επωμισθεί η ΝΔ το σκάνδαλο, μια προσπάθεια που κατέστη ανεπιτυχής, καθώς ο κόσμος χλεύαζε με την πρόθεση απέκδυσης ευθυνών.
Καμιά αιχμή εκ μέρους μας ως προς αυτό. Πολιτική είναι, και η πολιτική έχει τις φτηνές της στιγμές. Στο σκάνδαλο κατηγορείτο ότι είχε εμπλακεί - δικαίως ή αδίκως, θα δείξει - μια ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, και όχι μια μέλλουσα ευρωβουλευτής της ΝΔ.
Όμως ο «αντ’ αυτού» στις ομιλίες αρχηγών στη Βουλή, Μιχάλης Κατρίνης, είχε δηλώσει: «Όταν κάποιος αλληθωρίζει είτε προς τη μια είτε προς την άλλη κατεύθυνση, να ξέρει ότι οι προσωπικές στρατηγικές δεν θα γίνουν δεκτές. Η διαγραφή είναι μήνυμα προς όσους δεν υποτάσσουν τις προσωπικές τους στρατηγικές στην στρατηγική αυτονομία» (όπερ σημαίνει ότι η διαγραφή Καϊλή δεν έγινε λόγω σκανδάλου, αλλά λόγω υποψίας λοξοκοιτάγματος προς τη ΝΔ!).
Τέλος, είχαμε αναφέρει ότι κατά τους προβληματιζόμενους εντός ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρουλάκης στοχεύει στην επιβολή άτεγκτης πειθαρχίας στο πράσινο κονκλάβιο, ως προείκασμα της επιβολής του ενός ανδρός αρχή.
Τα ανωτέρω αναφέρουμε όχι ως… αυτοδικαίωση, αλλά επειδή τα σημάδια ήταν εμφανή από καιρό.
Χθες ο Ανδρέας Λοβέρδος με ανάρτησή του στα social media, διέρρηξε κάθε δεσμόν με το ΠΑΣΟΚ, γνωστοποιώντας ότι παραιτείται από όλα ανεξαιρέτως τα όργανα, αλλά και από μέλος του κόμματος. Χαρακτήρισε τους λόγους της παραίτησής του ως «αμιγώς πολιτικούς» και τους κοινοποίησε με μια «άκρως εμπιστευτική επιστολή προς τον Πρόεδρο του Κινήματος».
Από το γραφείο του και από κύκλους προσκείμενους στον ίδιο, τηρήθηκε σιγή ιχθύος για τους λόγους της αποχώρησης αλλά και για το περιεχόμενο της επιστολής.
Βεβαίως είναι ακατανόητο! Εφόσον οι λόγοι που επικαλείται ήταν «αμιγώς πολιτικοί» δεν αναγνωρίζεται στον κ. Λοβέρδο το δικαίωμα της μη δημοσιοποίησης. Το χρωστάει στους ψηφοφόρους του και στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Και επίσης δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα στον κ. Ανδρουλάκη της μη δημοσιοποίησης. Υποχρεούται προς τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Προσωπικώς είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι ο Ανδρουλάκης φρόντισε να υπονομεύσει την υποψηφιότητα των βουλευτών που στήριξαν Λοβέρδο, αλλά και τον ίδιο. Γράφαμε στις 3/7 ότι ο Ανδρουλάκης «δεν δείχνει μεγάθυμος, όπως θα άρμοζε σε έναν αρχηγό που θα επεδίωκε να συσπειρώσει το όλον ΠΑΣΟΚ. Αντιθέτως με κλειστοφοβική συνωμοτική λογική παλιάς ΠΑΣΠ, φρόντισε δίνοντας γραμμή, να εξουδετερώσει τους υποστηρικτές του Λοβέρδου (μου έρχεται πρόχειρα το όνομα της αξιόλογης βουλευτού χαράς Κεφαλίδου αλλά και του ίδιου του Λοβέρδου)». Αυτά τα γράφαμε πριν τρεις ημέρες.
Χθες ενημερωθήκαμε ότι ο Λοβέρδος «δέχτηκε απίστευτο μπούλινγκ» (αυτή ήταν η έκφραση) από τους «σμπίρους» του Ανδρουλάκη στον βόρειο Τομέα Αθηνών, όπου ήταν υποψήφιος. Δεν μας το εκμυστηρεύτηκαν δικοί του, αλλά στελέχη του κύκλου Ανδρουλάκη (ο, τι γράφουμε ισχύει. Ο γράφων δεν γράφει κατά φαντασίαν).
Από την άλλη, είχε μετρηθεί σε μυστική δημοσκόπηση του ΠΑΣΟΚ πριν δύο μήνες, και έβγαινε πρώτος ως υποψήφιος Περιφερειάρχης, νικώντας τον Πατούλη!
Με την πρωτοφανή κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε προοπτικά να ήταν η εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας, οψέποτε γίνονταν εκλογές, και εφόσον η ΝΔ είχε κουράσει. Αλλά αυτό θα προϋπέθετε ένα ανοιχτό μεγάθυμο κόμμα που θα ήλκυε τον κόσμο της κεντροαριστεράς.
Ένα ΠΑΣΟΚ που ναι μεν θα απέρριπτε τους επώνυμους μηδίσαντες Πασόκους που μετανάστευσαν στον ΣΥΡΙΖΑ για να απολαύσουν θώκους εξουσίας, αλλά θα ήταν ανεκτικό στα δικά του στελέχη, και ανοιχτό στην υποδοχή μικρομεσαίων στελεχών άλλων χώρων που θα το προσέγγιζαν.
Όμως έτσι θα μεγάλωνε το μαγαζί, και δεν θα ήταν εύκολα ελέγξιμο…
