Από την ώρα που ανέλαβε την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον ΣΥΡΙΖΑ και στην παρέα του για ένα μικρό χρονικό διάστημα επικράτησε μια αμηχανία, καθώς αιφνιδιάστηκαν από αυτό το γεγονός. Περίμεναν τις εσωκομματικές εκλογές να τις κερδίσει άλλος, πιο βολικός αντίπαλος. Αμέσως μετά, όταν συνειδητοποίησαν τι έγινε, άρχισαν να χαρακτηρίζουν τον νέο αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας «νεοφιλελεύθερο» και «ακροδεξιό». Και όσο ο Μητσοτάκης καταλάμβανε τον χώρο του μεταρρυθμιστικού Κέντρου, τόσο τα στελέχη και τα παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ αρνούνταν να παραδεχτούν αυτήν την πραγματικότητα.
Είναι δόγμα της Αριστεράς πως όταν οι απόψεις της διαφωνούν με την πραγματικότητα, φταίει γι' αυτό η πραγματικότητα. Βέβαια, όταν την αρνείσαι, αυτή σε τιμωρεί. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ως γνωστόν τιμωρήθηκε, αλλά μυαλό δεν έβαλε.
Ο προχθεσινός ανασχηματισμός δεν παρουσίασε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και κυρίως δεν σηματοδότησε καμιά πολιτική στροφή της κυβέρνησης. Θα ξεχαστεί μέχρι το τέλος της εβδομάδος. Όμως τα σαΐνια της Αριστεράς ανακάλυψαν στροφή προς τα δεξιά.
Αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα όσα υποστηρίζουν βρισκόμαστε μπροστά στο παράδοξο φαινόμενο μια «ακροδεξιά» κυβέρνηση να κάνει μια δεξιά στροφή. Άβυσσος το μυαλό αυτών των ανθρώπων.
Στην προκειμένη περίπτωση για να δικαιολογήσουν το κλισέ τους ανέσυραν από το μπαούλο τους το τσεκούρι του Βορίδη. Ο Βορίδης ήταν υπουργός και στην συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, υπουργός και στην αρχική κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά το τσεκούρι παρέμεινε στο μπαούλο τους. Τώρα το θυμήθηκαν γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να πουν.
Το λες και κατάντια.
Γνωρίζουν πως όταν αναφέρονται σε ένα περιστατικό που συνέβη πριν από τριάντα πέντε περίπου χρόνια και για το οποίο έχουν δοθεί κατ' επανάληψη εξηγήσεις, αυτή η αναφορά τους δεν παράγει κανένα πολιτικό αποτέλεσμα. Έχει κουράσει. Ο Βορίδης κρίνεται από τους πολίτες και από τα πεπραγμένα του ως υπουργός. Θεωρείται δε σήμερα ένας από τους πιο σοβαρούς και συγκροτημένους πολιτικούς του κοινοβουλίου. Αυτό ακριβώς ενοχλεί τους αριστερούς και την συνομοταξία των αριστερούληδων, γιατί η παρουσία του και τα πεπραγμένα του αναιρούν το αφήγημα τους για τον ακροδεξιό Βορίδη και την ακροδεξιά Νέα Δημοκρατία.
Να σημειώσω πως για τον άλλο «αγαπημένο» των Συριζαίων και των γαλάζιων και ροζ παραφυάδων τους, τον Άδωνι Γεωργιάδη, τα «πολιτικά» τους επιχειρήματα εξαντλούνται στην τσιριχτή φωνή του, η οποία προδίδει και την ακροδεξιά καταγωγή του.
Κάτω από αυτήν την «ακροδεξιά» υστερία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ κρύβεται η προσπάθεια τους να αλλάξουν τον χαρακτήρα των συμμαχιών. Να διασπάσουν το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που υπάρχει σήμερα και να το μετατρέψουν σε ένα αντι-δεξιό μέτωπο. Αλλάζοντας τους όρους των συμμαχιών, να αλλάξουν και τους δυσμενείς γι' αυτούς συσχετισμούς των δυνάμεων. Όμως, ένα σοβαρό πολιτικό κόμμα προσπαθεί να οικοδομήσει τις συμμαχίες του πάνω σε πολιτικές που αφορούν την επίλυση των προβλημάτων των πολιτών. Όταν κατασκευάζουν ανύπαρκτους εχθρούς ξεθάβοντας τσεκούρια, το μόνο που πετυχαίνουν, πέραν της γελοιοποιήσεως, είναι να βαθύνουν την πολιτική απομόνωση τους.
Βέβαια, από μια άποψη καλόν είναι να συνεχίσουν έτσι.
