Ένα κόμμα σε αποσύνθεση που θυμίζει το ΠΑΣΟΚ στην αρχή της παρακμής του και της υποταγής του στον Τύπο. Τότε που ο Κουρής της Αυριανής επαίρετο ότι πήγε νύχτα στον Αντρέα με δυο τσουβάλια γράμματα αγανακτισμένων αναγνωστών του που απαιτούσαν να μην ψηφίσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως πρόεδρο της Δημοκρατίας, και αυτός άλλαξε απόφαση επιλέγοντας τον Σαρτζετάκη.
Και έτσι η Αυριανή απέκτησε στρατηγική δύναμη στο ΠΑΣΟΚ. Είχε δημιουργήσει και κοινό καθ’ εικόνα και ομοίωσιν, τους περίφημους «Αυριανιστές». Η εφημερίδα καθύβριζε όποιο στέλεχος δεν ήταν τα αρεσκείας της (κατά τεκμήριο εκσυγχρονιστικό), παρενέβαινε, απειλούσε, λοιδορούσε και εν πολλοίς συνδιοικούσε.
Ο Αντρέας είχε προχωρήσει ως το 1977 χωρίς να έχει μαζί του τον Τύπο της Κεντροαριστεράς. Η εκλογική του επιτυχία, ο διπλασιασμός των ποσοστών του και ο πολλαπλασιασμός των εδρών (από 12 στις 93) ανάγκασαν τον αντιδεξιό Τύπο να στρέψει τους προβολείς του προς τον ανατέλλοντα πράσινο ήλιο.
Στην εποχή ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ τα ιδιωτικά Μέσα είχαν πολλαπλασιαστεί, η δύναμή τους έγινε παρεμβατική αλλά και πολεμική εναντίον του. Παρόλα αυτά δεν ανεκόπη η ορμητική του πορεία στην εξουσία ούτε ή επανακατάκτησή της μετά την προδοσία του δημοψηφίσματος και την κωλοτούμπα.
Αυτό που δεν είχε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, το πολεμούσε και τον πολεμούσαν, τώρα το εκλιπαρεί και κλαίγεται που δε το έχει. Στέλνει επιστολές στο ΕΣΡ γιατί «δεν τον παίζουν» τα ΜΜΕ, ενώ θα έπρεπε να γνωρίζει ότι τα κανάλια, οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα, τα ενημερωτικά επαγγελματικά Site είναι και εμπορικές επιχειρήσεις. Εάν ένα κόμμα κάνει «γκελ» στην κοινωνία θα αναγκαστούν να ασχοληθούν με αυτό, για να μην αποκλειστούν από το κοινό που το ακολουθεί.
Άλλωστε η δύναμή τους είναι πάντα μικρότερη από την ακτινοβολία των κομμάτων, ακόμη και αν τα ΜΜΕ έχουν δίκιο όπως ο απέδειξε… ο έρπης του Τσίπρα και η κωλοτούμπα του. Τα ΜΜΕ ενημερώνουν καλά ή κακά, πάντως δεν κινητοποιούν. Τα κόμματα είναι εκείνα που εμπνέουν, ενθουσιάζουν και κινητοποιούν. Αλλά γι’ αυτό χρειάζονται ιδέες και προγραμματικές θέσεις, κάτι που στον ΣΥΡΙΖΑ απουσιάζει ή όταν τις έχει είναι τόσο υπερφίαλες που αντιμετωπίζονται με απαξιωτικό μειδίαμα - σαν τα 26 δις που είχε για ξόδεμα, λες και ήταν λεφτά… μονόπολης.
Αν κάτι δείχνει την αποσύνθεση στην οποία βρίσκεται το κόμμα είναι η παρεμβατικότητα βδομαδιάτικης εφημερίδας και ενός προσωπικού site στο εσωτερικό του – περιπτωσιολογικά αναφερόμαστε, δεν έχουν σημασία οι ονομασίες. Η στήλη απαξιοί τους καυγάδες μεταξύ ΜΜΕ και δημοσιογράφων. Κριτής είναι ο λαός. Όταν μέρος του τα επιλέγει, στους υπόλοιπους δεν πέφτει λόγος.
Δεν έχει ξανασυμβεί πάντως από την εποχή Αυριανής τέτοια παρεμβατικότητα σε κόμμα. Σαφώς οι μεγάλοι εκδότες των φιλικών προς μια κυβέρνηση ΜΜΕ, προωθούσαν κάποια δικά τους πρόσωπα στους ανασχηματισμούς, αλλά αυτό γινόταν κομψά, μυστικά, και αφορούσε ένα - δύο πρόσωπα. Και σίγουρα δεν έχει γίνει ποτέ για κόμμα της αντιπολίτευσης.
Στην προκειμένη περίπτωση, 77 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν ερώτηση για τον αποκλεισμό εβδομαδιαίας εφημερίδας φιλικότατης στον ΣΥΡΙΖΑ, από την καμπάνια «Μένουμε Σπίτι». Την ερώτηση δεν συνυπέγραψαν επιφανή στελέχη όπως ο γραμματέας του κόμματος Πάνος Σκουρλέτης, ο Νίκος Βούτσης, ο Νίκος Φίλης, ο Αντρέας Ξανθός, και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Η λογική τους - σωστή κατά την στήλη – ήταν πως ένα τέτοιο θέμα δεν μπορεί να εξαντλείται ονομαστικά σε μια εφημερίδα.
Αυτό ήρκησε για να εξαποληθεί νέα επίθεση στον Σκουρλέτη από φιλικό Site, την οποία αναδημοσίευσε και η αποκλεισθείσα εφημερίδα. Ταύτιζε δε τον Γραμματέα του κόμματος με …τον Μητσοτάκη! Και ο Γραμματέας αναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση για να απολογηθεί, εξηγώντας ότι δεν ζήτησε την απόσυρση της ερώτησης, απλώς εξέφρασε το αυτονόητο, ότι είναι πολιτικά άστοχο να εστιάζουν σε μια εφημερίδα, ενώ το θέμα κατ’ αυτόν είναι ευρύτερο και αφορά «την αδιαφανή διαδικασία της κυβέρνησης».
Όλα αυτά είναι πρόωρος μαρασμός. Καταδεικνύεται ότι είχαν δίκιο όσοι επέκριναν τον Τσίπρα γιατί δεν έκανε το συνέδριο ως το τέλος του περασμένου χρόνου, προκειμένου να αναβαθμιστούν τα κομματικά όργανα, να υπάρξουν ιδεολογικές επεξεργασίες, συγκροτημένες πολιτικές θέσεις, νέα ορμή και ένας νέος οδικός χάρτης.
Δεν το έκανε με αποτέλεσμα να επικρατήσει στο κόμμα η μικροπολιτική, το αλαλούμ, η έφεση στην σκανδαλολογία που τον παρασύρουν φιλικά του Μέσα ως κύρια αντιπολιτευτική τακτική, χωριστά καπετανάτα, και η «γιούργια» των απέξω να αποκτήσουν ζώνες επιρροής στο κόμμα.
