Του Γιάννη Σιδέρη
Ο Γιώργος Παπανδρέου κουβαλούσε την αύρα που του κληροδότησε η οικογενειακή του ιστορία. Εγγονός του Γέρου της Δημοκρατίας και γιος του Αντρέα, η επικράτησή του στην πολιτική ζωή φάνταζε σαν κάτι αυτονόητο, σε ένα λαό παραδοσιακά προσκολλημένο στην πολιτική οικογενειοκρατία.
Παράλληλα όμως και ο ίδιος, προσπέρασε την ασφάλεια του προδιαγεγραμμένου δρόμου, φιλοτέχνησε μια εικόνα πολιτικής αυτονομίας εντός του Κινήματος, υιοθετώντας νεωτεριστικές απόψεις σε κοινωνικά θέματα, για τα οποία η κοινή γνώμη ήταν αρκούντως επιφυλακτική - όπως ας πούμε η αποποινικοποίηση της χρήσης μαλακών ναρκωτικών και η καλλιέργεια κάνναβης για προσωπική χρήση.
Σε όλη του πορεία στην πολιτική σκηνή εξέπεμπε έναν αέρα κοσμοπολιτισμού απέχοντα από την εικόνα του μέσου Πασοκικού στελέχους. Οι ιδέες του και η συμπεριφορά του προσιδίαζαν στη δυτική σοσιαλδημοκρατία ή τους liberal left των ΗΠΑ, από την εποχή που ΠΑΣΟΚ σημειολογικά σήμαινε μουστάκι, ζιβάγκο και ανοιχτό πουκάμισο. Ποτέ δεν έδινε την αίσθηση ότι είναι ΠΑΣΟΚ, ίσως γιατί ποτέ δεν ένιωσε ΠΑΣΟΚ.
Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδισε να εκμεταλλευτεί το οικογενειακό όνομα και να κατισχύσει επί του οργανωμένου κόμματος σε μια παρωδία εκλογής. Περίπου ένα εκατομμύριο κόσμος τον εξέλεξε αρχηγό σε μια απολίτικη διαδικασία. Το κόμμα υπό τον κ. Παπανδρέου έπαιρνε οργανωτικά και ιδεολογικά τη μορφή ΜΚΟ (το στοιχείο του) και ο τρόπος εκλογής του τον καθιστούσε ανεξέλεγκτο. Όταν έχεις ισχυρή, έστω και εικονική, νομιμοποίηση από ένα εκατομμύριο λαού, δεν σε δεσμεύουν οι καταστατικές διαδικασίες, και δεν υφίσταται κομματικό όργανο (Κ.Ε. ή Συνέδριο) στο οποίο να λογοδοτείς!
Παρά όμως την εκτίμηση που του είχε το… εξευγενισμένο και δυτικότροπο τμήμα του εκλογικού σώματος, οι δημοσκοπήσεις ήταν σκληρές μαζί του, καταγράφοντας λυμφατικά ποσοστά. Ο ίδιος μη γνωρίζοντας από εφηρμοσμένη πολιτική, προειδοποίησε τον Καραμανλή ότι θα χρησιμοποιήσει την προεδρική εκλογή του 2010 για να τον ρίξει (τέτοια βαλκάνια χρήση των θεσμών από έναν δυτικόφρονα σοσιαλδημοκράτη!). Με αυτή την προειδοποίηση έδωσε την ευκαιρία στον Καραμανλή να αποδράσει και να του κληροδοτήσει εκρηκτικό έλλειμμα και χρέος, που εισήγαγαν τη Ελλάδα στην τρομώδη οχταετία που ζούμε..
Ο κ. Παπανδρέου είχε λίγο πολύ προειδοποιηθεί ως ένα σημείο ότι το έλλειμμα δεν ήταν αυτό που κατέγραφαν οι αλχημείες της κυβέρνησης Καραμανλή, καθώς είχε έρθει στο φως της δημοσιότητας τρεις μήνες πριν τις εκλογές του 2009 η επιστολή Αλμούνια, ενώ και ο διοικητής της ΤτΕ Προβόπουλος του είχε κάνει νύξη για διψήφιο ποσοστό ελλείμματος.
Αλλά και να μην το ήξερε, το έμαθε αφότου έγινε πρωθυπουργός. Και αντί να κάνει νέες εκλογές με άλλο, περιοριστικό πρόγραμμα τον Φεβρουάριο του 2010, όπως του προτάθηκε από συμβούλους του, προτίμησε να υπογράψει το μνημόνιο. Και αντί να το περάσει από δημοψήφισμα ώστε να αποφασίσει ο λαός την τύχη του, αποφάσισε να το πάρει πάνω του. Δεν ζήτησε καν 180 ψήφους, όπως του πρότεινε ο Βενιζέλος, με αποτέλεσμα το ΠΑΣΟΚ να άρει τον σταυρό του μνημονιακού μαρτυρίου, να αφαιμάσσεται, αφήνοντας τους υπόλοιπους να κάνουν πάρτι ανέξοδης αντιμνημονιακής ρητορείας.
Ο κ. Παπανδρέου έχασε την πρωθυπουργία και την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ γιατί έκανε τα πάντα λάθος στις λάθος στιγμές. Συνέχισε και εκ των υστέρων τα λάθη, δημιουργώντας εσπευσμένα ένα δήθεν κόμμα το ΚΙΔΗΣΟ, στις 3 Ιανουαρίου μόλις τρεις εβδομάδες πριν τις εκλογές του 2015. Διέσπασε δηλαδή το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του, που τον έχρισε πολλάκις υπουργό, που τον τίμησε ως Πρόεδρο και τον ανέδειξε ως πρωθυπουργό. Παρ' όλα δικαιολόγησε την πράξη του διακηρύσσοντας ότι δεν πρόκειται για διάσπαση αλλά… για λύτρωση!
Προφανώς θα λυτρωνόταν από τον Βενιζέλο που πιστεύει ότι τον έριξε. Δεν ξέρουμε πόσο έβαλε το χεράκι του ο Βενιζέλος. Θυμόμαστε ωστόσο το κλίμα εκείνων των ημερών στην Κ.Ο. Κλίμα ξαφνιάσματος, απόγνωσης και οργής για τον κ. Παπανδρέου.
Όταν είδε και απόειδε ότι νεκρανάσταση με το νέο κόμμα δεν υπάρχει, προσχώρησε στο ΚΙΝΑΛ, υπό την Γεννηματά. Μόνο που κι εδώ άρχισε τα ίδια αστόχαστα, ιδιοτελή ή αφελή - δεν το γνωρίζουμε. Για την συμφωνία των Πρεσπών, κόντρα στο κόμμα του, ως Πρόεδρος της υπό νεκροφάνεια Σοσιαλιστικής Διεθνούς, εξέδωσε χαιρετιστήρια ανακοίνωση! Χθες σε συνέντευξή του στο Έθνος κάνει έκκληση, προκειμένου «οι προοδευτικές δυνάμεις να αποτελέσουν τον καταλύτη για την συνεννόηση των πολιτικών και κοινωνιών δυνάμεων» ώστε «να αντιμετωπισθούν οι αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση και τις χρόνιες παθογένειες του παρασιτικού, πελατειακού συστήματος, που αποτελεί την πηγή του κακού»! Με… τον ΣΥΡΙΖΑ θα τα αντιμετωπίσει αυτά!!
Είναι κρίμα γιατί ο ίδιος τουλάχιστον πρόλαβε σε σύντομο διάστημα και εν μέσω θυέλλης να θεσπίσει κάποια βήματα εκσυγχρονισμού, όπως τη Διαφάνεια, τους Οικονομικούς Εισαγγελείς, το open gove, την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, την Ενιαία Αρχή Πληρωμών, την Ειδική Διαρκή Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων, κατάργηση τραπεζικού απορρήτου έναντι των ελεγκτών, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, κλπ, κλπ
Προθέσεις είχε, από πολιτική δεν ήξερε. Γι αυτό και διέλυσε το κόμμα του, γι αυτό και τώρα θεωρεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα συναινούσε σε παρόμοιο έργο …
Φώφη νομίζουμε …έχεις δουλειά ακόμα…
ΥΓ: Η δημοσιογραφική εκτίμηση το θεωρεί εκ νέου άνοιγμα προς ΣΥΡΖΑ. Οι οπαδοί του κ. Παπανδρέου για να τους διαψεύσουν στα social media, στάθηκαν στη φράση του «Ο πλουραλισμός ιδεών και προτάσεων, είναι προ ωθητική δύναμη, πολλαπλασιαστής μιας προοδευτικής δυναμικής, απέναντι στη συντήρηση της δεξιάς και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ»
Ακριβώς! των ΣΥΡΙΖΑΕΛ, ως κυβέρνηση. Ο κ. Παπανδρέου στην περιγραφή του φωτογράφησε τον ΣΥΡΙΖΑ - σκέτο. Άλλωστε το έχει ξαναπροτείνει το 2014 και το 2016
2014: Γ. Παπανδρέου: Να είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ
