Του Γιάννη Σιδέρη
Ενεφανίσθη Καραμανλής, ή μάλλον οι κύκλοι του, καθώς ο ίδιος απόμακρος από τα πολιτικά εγκόσμια δεν ασχολείται με την τετριμμένη καθημερινότητα της πολιτικής. Η στάση του στην σύνοδο το ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008, έχει γίνει σημείο αναφοράς σε ΝΔ και κυβέρνηση, αλλά της έχουν προσδοθεί καλλωπιστικά στοιχεία, όπως ας πούμε ότι έβαλε VETO στην είσοδο των Σκοπίων στον Οργανισμό, κάτι που ουδέποτε έγινε γιατί δεν χρειάστηκε.
Την Κυριακή ενόψει και του συλλαλητηρίου, εμφανίστηκαν στην «Ελευθερία του Τύπου» δηλώσεις που του αποδίδονται, με το ερώτημα «Ποιος σας είπε ότι έχω δεσμευτεί να υπάρχει ο όρος Μακεδονία στην ονομασία της γείτονος».
Το γεγονός είναι ότι η θέση της κυβέρνησής του ήταν σύνθετη ονομασία erga omnes, ενώ όπως υπενθύμισε στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημ. Τζανακόπολος, σε ερώτηση που του είχε κάνει τότε ο Γ. Καρατζαφέρης, είχε ταχθεί υπέρ της σύνθετης ονομασίας που θα εμπεριείχε τον όρο Μακεδονία. Παράλληλα δεν υπάρχει δημοσίευμα της εποχής που να αναφέρει ότι από την σύνθετη ονομασία εξαιρείται ο όρος Μακεδονία – άλλωστε αν δεν υπήρχε το Μακεδονία και ήταν… Βαρδαρία προς τι η σύνθετη ονομασία;
Πάντως επειδή ο Καραμανλής το παίζει απόμακρος ως... Ολύμπιος τις διαρροές περί δηλώσεων ακολούθησαν νέες που διέψευδαν τις πρώτες. Αυτό συμβαίνει όταν κανείς δεν μιλάει επωνύμως. Ούτως ή άλλως αυτά θα καταχωρηθούν στην ιστορία του Σκοπιανού ζητήματος, ωστόσο έχουν και μια εσωτερική τρέχουσα πτυχή τους, μάλλον σημαντική. Δείχνει ότι σπάει η πολυετής ανακωχή – αν όχι υποστήριξη – του πρώην πρωθυπουργού με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η διαρροή ενέχει θέση «σήματος» προς την καραμανλική ΝΔ, ότι πλέον δεν υπάρχει ανοχή. Λογικά το κόμμα θα παρουσιάζεται στο εξής πιο συμπαγές στην αντιπολιτευτική του πρακτική και η επιθετικότητα των καραμανλικών θα είναι αύξουσα.
Οι «53»
Ο κ. Τσίπρας χάνει μια «εξόφθαλμη» βάση στήριξης στη διαχείριση του Σκοπιανού, από ένα μέρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την στιγμή διευρύνεται και το εσωκομματικό μέτωπο κριτικής για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης.
Η γνωστή ομάδα των «53», σε ομιλίες και σε κείμενό τους στην Κ.Ε. δεν αρκέστηκαν στη διαπίστωση ότι η επιτροπεία δεν τελειώνει μαζί με το πρόγραμμα, αλλά επιδόθηκαν σε μια μετωπική κριτική στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης.
Μεταξύ άλλων αφού εξέφρασαν την κατανόησή τους ότι η κυβέρνηση κινείται και με «ανορθόδοξες συμμαχίες», τονίζουν ότι η αντίληψη πως η εξωτερική πολιτική μιας χώρας δεν μπορεί παρά να έχει συνέχεια, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά, είναι λαθεμένη. Η εθνική γραμμή, κατ' αυτούς, δεν είναι κάποιο αφηρημένο «εθνικό συμφέρον» όπως το εννοεί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε θεωρούν ότι το «εθνικό συμφέρον» δεν είναι μια πάγια αρχή με συγκεκριμένο περιεχόμενο, καθώς αυτό «αποτελεί προϊόν πολιτικής συζήτησης και πολικής άποψης».
Κατά τους «53» το «Εθνικό ως ιδεολόγημα» συγκρούεται ενίοτε με την διεθνιστική αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ και με την υποχρέωσή του να υπερασπιστεί λαούς και πολιτικές δυνάμεις που διώκονται. Το κόμμα δεν έχει τις πολιτικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης, και ως εκ τούτου δεν μπορεί παρά να υπερασπιστεί με όλες του τις δυνάμεις τους φυλακισμένους αγωνιστές και αγωνίστριες του HDP στην Τουρκία, το λαό της Βενεζουέλας και της Κούβας, που δίνουν μάχη υπερασπιζόμενοι κατακτήσεις χρόνων (δεν διευκρινίζουν αν η υπεράσπιση θα γίνει σε στοίχιση με το καθεστώς Maduro αλλά εικάζεται ως προφανές).
Παράλληλα θέτουν ως καθήκον τους να υπερασπιστούν τα κοινωνικά κινήματα στις ΗΠΑ που βγαίνουν στους δρόμους ενάντια στην αντιλαϊκή, ξενοφοβική και σεξιστική πολιτική της κυβέρνησης Trump, όσες δυνάμεις στην Καταλωνία και την Ισπανία παλεύουν για δημοκρατία και ενότητα, απέναντι στον αυταρχισμό της κυβέρνησης Rajoy και τον αδιέξοδο εθνικισμό. Καθήκον τους φυσικά και η υπεράσπιση των Κούρδων και των Παλαιστινίων.
Να εξηγήσουμε ότι οι ανωτέρω στόχοι είναι θεμιτοί και συνάδουν ως στάση αλληλεγγύης σε ένα αριστερό κόμμα. Ωστόσο από την έκφραση αλληλεγγύης ως τη φράση «να υπερασπίσουμε» υπάρχει η οιηματική αυταρέσκεια του ΣΥΡΙΖΑ (που θα άλλαζε την Ευρώπη και γιατί όχι τον κόσμο ολόκληρο – Τσίπρας) και θυμίζει την σκωπτική ρήση του Χαρίλαου Φλωράκη «Είδαμε τον ίσκιο μας και τον περάσαμε για το μπόι μας».
Ωστόσο τα ανωτέρω, καταδεικνύουν την έντονη αντίδραση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στην εξωτερική πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση. Η δυσαρέσκεια είναι διάχυτη και εμφανής, και ζητούν να συγκληθεί ειδική συνεδρίαση της Κ.Ε. προκειμένου να υπάρξει συζήτηση «για το Κυπριακό και συνολικά για την εξωτερική πολιτική».
Εφόσον γίνει θα είναι θα είναι για πρώτη φορά στην ιστορία του κόμματος, και δείχνει το μέτρο της μη νομιμοποιημένης από το κόμμα, εξωτερικής πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση.
