Ρώτησαν πριν από καιρό τον γνωστό κωμικό κ. Σεφερλή, αν πρόκειται στην καλοκαιρινή του επιθεώρηση να συμπεριλάβει σκετς με τον κ. Κασσελάκη του ΣΥΡΙΖΑ κι εκείνος απάντησε: όχι, γιατί ο κ. Κασσελάκης υποδύεται εμένα.
Η παράσταση ξεκίνησε ως reality show, εξελίχτηκε σε ηθογράφημα κακιάς κοπής και κατέληξε σε ιλαροτραγωδία. Ο λόγος για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό τον κ. Κασσελάκη και επιτελείο όλο τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ. Κουλουβάχατα θα μου πείτε και μάλλον θα έχετε δίκιο.
Χθες, ο κ. Κασσελάκης με υπερατλαντικό του μήνυμα από την τοποθεσία Χάμπτονς, διέγραψε τον κ. Στέφανο Τζουμάκα, για δηλώσεις που έκανε ο τελευταίος σε τηλεοπτικό σταθμό.
Έμπλεξαν τα στεφάνια τους, οι Στέφανοι, αλλά τουλάχιστον προκαλούν άφθονο γέλιο στους θεατές και αρκετή δουλειά στους γελοιογράφους των εφημερίδων.
Εδώ που τα λέμε και ο ένας Στέφανος και ο άλλος, δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ. Ο μεν Τζουμάκας αφού υπηρέτησε επί πολλές δεκαετίες του ΠΑΣΟΚ, μόλις είδε πως το πατρικό του κόμμα περιθωριοποιείται, μαζί με πολλούς άλλους, έκανε το άλμα και βρέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου ανήλθε και πάλι στα ύπατα κομματικά αξιώματα. Αν κάτι έμαθε ο Στέφανος σε αυτή τη ζωή, είναι να ελίσσεται στις κομματικές ίντριγκες και να εξελίσσεται στην κομματική ιεραρχία. Άλλος στη θέση του θα το είχε ρίξει στη συγγραφή βιβλίων με τα απομνημονεύματα της θυελλώδους πολιτικής του ζωής στο θερμοκήπιο του ΠΑΣΟΚ. Ποιος ξέρει, μπορεί κάποιος ευφάνταστος σεναριογράφος να το πρότεινε στο Netflix για τη σειρά Survivor.
Μα κι ο άλλος Στέφανος, ο Κασσελάκης, ούτε κι αυτός ήταν ΣΥΡΙΖΑ. Απλά έτυχε να δει φως στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, μπήκε, είδε το αποτέλεσμα των εκλογών, συμβουλεύτηκε γίγαντες και τιτάνες της πολιτικής όπως ο Πολάκης, ο ναύαρχος Σαλοπέτα και ο κ. 13 - 0 κι αποφάσισε πως μπορεί και πρέπει να γίνει ο Σωτήρας που θα αναστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και θα δώσει νέα πνοή στην ελληνική αριστερά.
Ουσιαστικά, δηλαδή, μιλάμε για δύο σώγαμπρους που μαλώνουν σε σπίτι που άλλοι έφτιαξαν, ενώ αυτοί ήρθαν, έβγαλαν τα παλιά παπούτσια τους και φόρεσαν τις άνετες παντόφλες του νεοφώτιστου ζηλωτή.
Το γεγονός πως τελικά ήρθαν σε σύγκρουση μεταξύ τους, δεν έχει καμιά σχέση με την ουσία της πολιτικής. Απλά δεν συμφώνησαν στη διαχείριση της προίκας που άφησε ο γενάρχης της οικογένειας, Τσίπρας. Αναπόφευκτο όταν στην οικογένεια εισέρχονται ξένοι, είτε ως γαμπροί, είτε ως νύφες, είτε ως σώγαμπροι, όπως στην προκειμένη περίπτωση.
Δεν τολμώ να σκεφτώ τη συνέχεια, από το φόβο μην με πιάσει νευρικό γέλιο. Σκέφτομαι όλους εκείνους που χρόνια τώρα προσπαθούσαν να μας πείσουν πως η ελληνική αριστερά γεννάει πρωτοπόρες ιδέες, έχει καινοτόμες προτάσεις, όραμα για τον άνθρωπο και την οικουμένη και τελικά αποδείχτηκε πως δεν ήταν τίποτα άλλο από μια μεγάλη παρέα ανεπάγγελτων ή έστω μετακλητών υπαλλήλων κομμάτων, οι οποίοι για το μόνο πράγμα που ενδιαφέρονταν ήταν η δημιουργία ενός συστήματος που θα αυτοαναπαραγάγεται αέναα.
Αντικειμενικά, το κατάφεραν και πέρασαν ζωή χαρισάμενη από το 1974 και μετά, χάρη στις ευγενικές χορηγίες των δύο βασικών κομμάτων, της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, τα οποία, άγνωστο για ποιο λόγο, πάντα τους βόλευαν σε ωραίες θέσεις, κατά προτίμηση με αργομισθία.
Έτσι, όμως, εκείνοι που ορκίζονταν στο όνομα του ανθρώπου, δεν είχαν καμιά σχέση με τον απλό, τον διπλανό τους άνθρωπο. Ζώντας στο προστατευμένο και περίκλειστο περιβάλλον της κομματικής νομενκλατούρας έχασαν κάθε επαφή με την πραγματικότητα, ασχολούνταν με την επινόηση «εχθρών» και τελικά βρέθηκαν να αποτελούν την προίκα για την οποία τώρα μαλώνουν οι σώγαμπροι.
Αν είχα το ταλέντο του δραματουργού, ίσως καταπιανόμουν με τη συγγραφή ενός θεατρικού έργου στο ύφος του αστικού ηθογραφήματος. Δυστυχώς, η αταλαντοσύνη μου σε αυτό το πεδίο, με υποχρεώνει να παραμείνω απλός θεατής με το ανάλογο απόθεμα ποπκόρν για να παρακολουθήσω μέχρι το τέλος αυτή τη διασκεδαστική παράσταση.
