Ειδικού Συνεργάτη
Η θέση της Ελληνικής Αριστεράς έναντι του Μακεδονικού ήταν δυστυχώς πάντοτε προβληματική και γι'' αυτό εξάλλου εκφράζεται και σήμερα άκρως ενοχική και επιθετική.
Όμως στις κρίσιμες στιγμές για ένα σημαντικό ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής το οποίο όμως επηρεάζει εξελίξεις και ερεθίζει ευαισθησίες, οφείλουν όλοι να το αντιμετωπίζουν όχι με όρους ιδεολογικούς και ιδεοληπτικούς αλλά με όρους εθνικού συμφέροντος.
Για μια ακόμη φορά όμως διακρίνεται η προσπάθεια διαχείρισης και κλεισίματος ενός τόσο σοβαρού ζητήματος με όρους εμφυλιοπολεμικούς, των γνωστών ιδεοληψιών ορισμένων που θεωρούν ότι οι συγκυριακές πλειοψηφίες που προέκυψαν από τις ανώμαλες καταστάσεις τους 2010 και εντεύθεν και κυρίως το 2015 και μετά ,μπορούν να προσφέρουν την ευκαιρία για την ρεβάνς του ΄44..
Ακούσαμε με έκπληξη την κ. Σία Αναγνωστοπούλου στην Επιτροπή της Βουλής να ομιλεί περί του ΕΑΜ και του νέου ΕΑΜ που υποστηρίζει την Συμφωνία.
Ακόμη πιο σαφής ήταν ο ιστορικός και καθηγητής στο ΕΚΠΑ Αντώνης Λιάκος που στην εκδήλωση που οργανώθηκε στο Μέγαρο Μουσικής με κεντρικό ομιλητή τον Πρωθυπουργό ήταν σαφής για το πως αντιλαμβάνεται ένα μέρος της πρώην περιθωριακής και σήμερα κυβερνώσας Αριστερά το ονοματολογικό. Και με ποιους όρους το διαχειρίζονται και επιβάλλουν τώρα την λύση του.
Ο κ. Λιάκος είπε λοιπόν ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι η «Λυδία λίθος μιας πολιτισμικής αλλαγής» που θα «οριοθετήσει έναν νέο προοδευτικό πόλο» γιατί η Συμφωνία έχει «ευρύτερη σημασία έχοντας να κάνει με την εχθρότητα αναπτύσσεται στην Ελλάδα έναντι των γειτονικών χωρών …».
Η Συμφωνία «έχει μία ευρύτερη σημασία, γιατί έχει να κάνει με την εχθρότητα η οποία αναπτύσσεται στην Ελλάδα απέναντι στις γειτονικές χώρες, απέναντι στη Βόρεια Μακεδονία, στην Αλβανία, στην Τουρκία και η οποία στρέφεται και στο εσωτερικό, εναντίον όλων των άλλων, που εκδηλώνεται ως ρατσισμός, ως ξενοφοβία, ως ομοφοβία. Επομένως, πρόκειται, όχι απλώς για μία συμφωνία. Πρόκειται για μία Λυδία λίθο μίας πολιτισμικής αλλαγής».
«Από αυτή την άποψη» συνεχίζει ο ιστορικός, «οριοθετεί πλέον ένα νέο προοδευτικό πόλο» και τονίζει ότι οι όποιες αντιρρήσεις, «παρά το γεγονός ότι ξεκινούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, για πολιτικούς λόγους καταλήγουν στο σκληρό εθνικιστικό ΟΧΙ».
Βαπτίζοντας έτσι όσους έχουν αντιρρήσεις σε «εθνικιστές» ο κ. Λιάκος όπως ακολούθως έπραξε και η κυβέρνηση επιχειρεί να διχάσει να τραβήξει διαχωριστικές γραμμές μέσα στην κοινωνία για να επιπλεύσει και να δημιουργήσει πλασματικούς «προοδευτικούς» χώρους και νέα υποτιθέμενα ΕΑΜ…
Είναι ο κ. Λιάκος και όλοι όσοι ασπάζονται τέτοιου είδους αντιλήψεις που αντιλαμβάνονται το ονοματολογικό, τις προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Κύπρο, την στάση των Αλβανών έναντι και της Ελλάδας και της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, ζητήματα που προέκυψαν από την «εχθρότητα» της Ελλάδας προς τις χώρες αυτές και στην ομοφοβία και τον ρατσισμό στο Εσωτερικό…
Δυστυχώς η Αριστερά λέρωσε τα χέρια της πριν από σχεδόν οκτώ δεκαετίες βάζοντας το ιδεολογικό και το παραταξιακό συμφέρον πάνω από το Εθνικό, σε ότι αφορά στην Μακεδονία.
Η αναβίωση τέτοιων αντιλήψεων και η έκφραση με τέτοιο τρόπο αυτού του θλιβερού ρεβανσισμού, μόνο θετικά αποτελέσματα δεν προμηνύει και εξηγεί τα πως και τα γιατί της συγκεκριμένης Συμφωνίας των Πρεσπών.
Και δεν αφορά το μόνο το ονοματολογικό, αλλά το μέλλον της χώρας συνολικά…
