Άνθρακες ο θησαυρός. Το βιβλίο του Στέφανου Κασσελάκη υποσχόταν αποκαλύψεις που τελικά δεν έγιναν. Το θέμα των «μαύρων ταμείων» που θα εξιτάριζε και θα εισήγαγε τον αναγνώστη στον αθέατο κόσμο του πολιτικού χρήματος, αφαιρέθηκε από τον συγγραφέα, και θα δημοσιευτεί λέει στη β’ έκδοση του βιβλίου.
Μάλλον, δεν είχε ακλόνητα αποδεικτικά στοιχεία που θα τεκμηρίωναν τους ισχυρισμούς του στα δικαστήρια, εάν οι θιγόμενοι αποφάσιζαν να προσφύγουν. Από την άλλη, εάν υπήρχαν αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία για το μαύρο χρήμα… δεν θα ήταν μαύρο!
Πιο ενδιαφέρον είχε ο ισχυρισμός του στον Alpha ότι ο Πολάκης χρωστάει 90 χιλιάδες ευρώ στο κόμμα και άλλες 90 χιλιάδες στη «Αλληλεγγύη», που είναι ο φιλανθρωπικός οργανισμός του κόμματος.
Κατά τα άλλα δεν έγραψε κάτι που δεν γνωρίζαμε, όπως τον χαρακτηρισμό του Τσίπρα ως το «άγιο δισκοπότηρο του ΣΥΡΙΖΑ». Μόνο ο ίδιος δεν το γνώριζε ως νεόφερτος κοσμοπολίτης.
Ο Τσίπρας έως το στραπάτσο του 17,83% των δεύτερων εκλογών τον Ιούνιο του 2023, ήταν το απόλυτο ιερό φετίχ του ΣΥΡΙΖΑ.
Λογικό! Τους πήρε από το 4% και σε ελάχιστο διάστημα τους έκανε κυβέρνηση. Στα μάτια τους δικαιώνονταν οι αριστεροί πόθοι ενός αιώνα, καθότι συνέβη το αδιανόητο: Η Αριστερά στην εξουσία.
Με την ύπαρξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούσαν ότι δικαιώνονταν οι γενιές των παλιών αριστερών και οι θυσίες τους. Τις οποίες θυσίες, οι πολιτικοί απόγονοι και μια μεταπολιτευτική κουλτούρα άκριτης αποδοχής, είχαν ιεροποιήσει.
Γι’ αυτό δεν άσκησαν καμία κριτική, δεν ένιωσαν καθόλου τύψεις, όταν συνεργάστηκαν με την αγελαία δεξιά του Καμμένου. Άλλωστε, είχαν γαλουχηθεί με τη φράση που αποδίδεται στον Λένιν: «Θα συμμαχήσουμε ακόμα και με τον διάβολο, για να σώσουμε ό,τι πρέπει».
Ο Στέφανος στο βιβλίο θεωρεί ότι η αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ άρχισε με την αμφισβήτηση που έκανε στον Αλέξη. Γράφει: «Η αλήθεια είναι μία. Δεν είχε κερδίσει ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές. Ο Αλέξης τις είχε κερδίσει με υποσχέσεις που δεν τήρησε. Όμως οι ίδιοι δεν ήταν έτοιμοι να κυβερνήσουν, τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς. Το κόμμα έφθινε συνεχώς. Αυτό που είχαν ανάγκη ήταν ένας αποδιοπομπαίος τράγος προκειμένου να του ρίξουν όλες τις ευθύνες».
Αυτό δηλαδή που είχαν υποπτευτεί όσοι ασχολούνται επισταμένως με την πολιτική, ο Στέφανος δεν το είχε υποπτευθεί: Ότι ο Τσίπρας χρειαζόταν έναν «νομιμόφρονα», υπάκουο, μεταβατικό αρχηγό, χωρίς έντονο πολιτικό στίγμα, προκειμένου να φανεί η ανεπάρκειά του, και να επιστρέψει ο ίδιος εν χορδαίς και οργάνω και να σχηματίσει νέο φορέα στον οποίο θα ενσωμάτωνε και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως άλλαι μεν βουλαί Αλέξη, άλλα Στέφανος κελεύει. Απολιτικοποίητος μεν αλλά από χαρακτήρα μη χειραγωγήσιμος από το κομματικό απαράτ, από έναν διοικητικό οργανισμό μπολιασμένο από την εποχή του σταλινισμού, όπως έδειξε η εκπαραθύρωσή του από την Προεδρεία και ο αντιδημοκρατικός αποκλεισμός του από το συνέδριο.
Ο Στέφανος εισήγαγε καινά καπιταλιστικά δαιμόνια, που απορρίφθηκαν από το σώμα του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρώτο ηλεκτροσόκ ήταν τα stock options για τους εργαζόμενους που είχε αναφέρει στον ΣΕΒ. Ανατρίχιασαν οι πούροι αριστεροί, που ακόμη βαυκαλίζονται ότι μπορούν να σκίσουν τον καπιταλισμό σαν χάρτινη τίγρη, που θα έλεγε και ο «Μεγάλος Τιμονιέρης».
Αποτέλεσμα της πολυπραγμοσύνης του ήταν η πιο σοβαρή διάσπαση ως τώρα, με τη δημιουργία της Νέας Αριστεράς, αλλά και το δικό του «Κίνημα Δημοκρατίας».
Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην «πετάει» δημοσκοπικά, αλλά δεν συρρικνώνεται όπως περίμενε ο Αλέξης, ώστε να το συμπεριλάβει στις «άλλες δημοκρατικές δυνάμεις» υπό την ηγεμονία του.
Το ΠΑΣΟΚ με τη θεσμική συμπεριφορά που επέδειξε ο Νίκος Ανδρουλάκης στην ανανέωση της θητείας του και τον κόσμιο διάλογο όλων των υποψηφίων, συσπείρωσε ένα κοινό που παρουσιάζεται συμπαγές. Από αυτό το κοινό δεν έχει λαμβάνειν ο Αλέξης. Η ΝΔ ενδεχομένως να έχει, εάν το επόμενο εκλογικό αποτέλεσμα επιφέρει συνθήκες ακυβερνησίας.
Το εκλογικό σώμα στο οποίο ήλπιζε ο Αλέξης, είναι τριχοτομημένο και μη ενοποιήσιμο. Και ανεξαρτήτως ποιο πολιτικό μέλλον θα έχει ο Κασσελάκης, είναι ο άνθρωπος που εμπράκτως εκθεμελίωσε τον ΣΥΡΙΖΑ και το όνειρο του Αλέξη να επιστρέψει ως παράκλητος, θέτοντας την Κεντροαριστερά υπό την ηγεσία του.
