Μόνιμο στόχο του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, στον οποίο επιτίθεται προσωπικά ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας.
Το θέμα για την Κουμουνδούρου δεν είναι ο ρόλος που του έχει ανατεθεί στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά οι πολιτικοί συμβολισμοί της υπουργοποίησής του σε συνδυασμό με το γεγονός πως οι… γέφυρες που η αξιωματική αντιπολίτευση επιχείρησε να στήσει με το κέντρο δεν βρήκαν και δεν βρίσκουν ανταπόκριση από την άλλη όχθη.
«Είναι πιθανόν, να αξιοποιηθούν πολιτικά στελέχη από άλλους πολιτικούς χώρους, χωρίς να υπάρχει καμία κοινοβουλευτική συμφωνία. Θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό. Διότι εφόσον μας εμπιστευτεί ο ελληνικός λαός η κυβέρνηση πρέπει να ορκιστεί εντός δύο ημερών. Δεν συζητάμε για κοινοβουλευτικές συμπράξεις. Συζητάμε για αξιοποίηση προσώπων που έχουν και πολιτικούς συμβολισμούς, αλλά και ικανότητα να διαχειριστούν το χαρτοφυλάκιο το οποίο θα τους εμπιστευτώ», δήλωνε τον Ιούνιο του 2019, λίγες ημέρες πριν τις εθνικές εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κάτι που το έκανε πράξη από την πρώτη στιγμή.
Η επιλογή των εκτός Ν.Δ. προσώπων ήταν προσεκτική και όπως φαίνεται 15 μήνες μετά την ανακοίνωση του κυβερνητικού σχήματος αλλά και τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού (από γενικούς γραμματείς μέχρι μέλη και προέδρους Οργανισμών), μελετημένη βήμα βήμα.
Αφορούσε και την τεχνοκρατική δυνατότητα του καθένα αλλά και τον πολιτικό συμβολισμό που έδειχνε την πρόθεση του πρωθυπουργού να διευρύνει την κεντροδεξιά παράταξη σε μια προσπάθεια να πέσουν διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος και να επιτευχθεί ο κεντρικός στόχος που είναι η ανάταξη και εν συνεχεία η ανάπτυξη της χώρας.
Βάζοντας ένα κεντρώο, εκ του μεσαίου χώρου και των εκσυχρονιστών προερχόμενο στέλεχος σε ένα υπουργείο αιχμής όπως αυτό της Προστασίας του Πολίτη κατέρριψε εν τη γενέσει τους τα επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ περί αυταρχικού κράτους και κατάλυσης των δικαιωμάτων στο όνομα της ασφάλειας.
Αυτό είναι η αιτία που ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας διαρκώς ασκούν κριτική στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να τον κατηγορήσουν ακόμη και για το γεγονός πως δεν προχώρησε στη διερεύνηση της τραγωδίας της Μαρφίν αν και ο ίδιος έμεινε τότε στο υπουργείο για ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Ακόμη και τώρα, με τη δίκη της Χρυσής Αυγής, για την υπόθεση της οποίας ο Σταύρος Κοντονής ξεγύμνωσε την τακτική που ακολούθησε το (πρώην) κόμμα του ως κυβέρνησης , βρήκαν ευκαιρία να του επιτεθούν, ενώ κατ' επανάληψη ζητείται η αποπομπή του.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, σε σχέση με πολλά άλλα στελέχη προερχόμενα από το κέντρο, είναι το πιο γνωστό πολιτικό πρόσωπο. Και γι αυτό βρίσκεται στο επίκεντρο των επιθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μέσα από τις…. Γέφυρες και την προοδευτική συμμαχία δεν κατόρθωσε να δώσει πολιτικούς συμβολισμούς σε σχέση με την προσπάθειά του να κυριαρχήσει στο χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς.
Παρά την αδυναμία του ΚΙΝΑΛ να καταλάβει τον συγκεκριμένο χώρο, ο Αλέξης Τσίπρας αν και επιχείρησε κατ' επανάληψη να προσεταιριστεί στελέχη που έχουν δείξει κάποιο έργο, απέτυχε παταγωδώς «συλλέγοντας» κυρίως πρόσωπα που έχουν εντρυφήσει στον λαϊκισμό και ασχολούνται μόνο με το να αποδείξουν πως είναι «βασιλικότεροι του βασιλέως».
Άλλωστε η αντιπολιτευτική τακτική που ακολουθεί και η ροπή προς τον λαϊκισμό και το όχι σε όλα, ακόμη και στα εθνικά θέματα σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη ως προς τα ελληνοτουρκικά δείχνουν ότι αφενός δεν διαθέτει ερείσματα στον χώρο που ιστορικά δίδει τη σκυτάλη της διακυβέρνησης, αφετέρου πως η στροφή στη σοσιαλδημοκρατία είναι ανέφικτη για τον κόμμα στο οποίο ηγείται.
Ένα κόμμα που εξακολουθεί να διχάζεται μεταξύ των αναφορών στην κεντροαριστερά και της διχαστικής εμφυλιοπολεμικής ρητορικής.
Η περίπτωση της Άννα Διαμαντοπούλου και η επίθεση που και αυτή δέχθηκε αποδεχόμενη την τιμητική πρόταση να είναι υποψήφια για τον ΟΟΣΑ (δεν πρόκειται για κάποιο διορισμό αλλά για έναν αγώνα που πρέπει να δώσει ώστε να επιλεγεί από τις χώρες μέλη), έρχεται απλά να επιβεβαιώσει το λόγο για τον οποίο έχει στοχοποιηθεί ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.
Από τα fake news και την κοπτοραπτική παλαιών δηλώσεων μέχρι τις υποτιμητικές αναφορές στο έργο της ως υπουργού και επιτρόπου της Ε.Ε. την ώρα που μια ελληνική πρόταση θα έπρεπε να στηριχθεί από όλα τα κόμμα του δημοκρατικού τόξου.
Σε κάθε περίπτωση ο πανικός του Αλέξη Τσίπρας και η δυσπραγία του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο σε επίπεδο προγραμματικών θέσεων και προτάσεων αλλά και ανοίγματος προς το κέντρο, είναι εμφανής. Και αποτυπώνεται στο σύνολο των μέχρι τώρα δημοσκοπήσεων, όπου πασοκογενείς ψηφοφόροι ομνύοντας στην αντιδεξιά ρητορική έδωσαν ένα μεγάλο ποσοστό στον ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο του 2019, τώρα έρχονται να στηρίξουν τις παρεμβάσεις και την πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Όπως άλλωστε ανέφερε και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη σε πρόσφατη συνέντευξη στο Βήμα της Κυριακής:
«Στην Ελλάδα, η μεταρρυθμιστική δυναμική και η κοινωνική φροντίδα της κυβέρνησης περιορίζουν την εύκολη συγκρότηση μιας ουσιώδους Κεντροαριστεράς. Πολύ περισσότερο που, κυρίως, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς καν σκέψεις για αυτό που ζούμε, δηλαδή ένα πρωτόγνωρο παρόν και ένα απροσδιόριστο μέλλον που οφείλουμε να εφεύρουμε».
