Εκρηκτική η επικαιρότητα και ως εκ τούτου σχεδόν απαρατήρητα περνούν τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο αυτά θα καθορίσουν τη μελλοντική φυσιογνωμία του ως αξιωματική αντιπολίτευση, άρα και τα προτάγματα που θα έχει κατά την επαναδιεκδίκηση της εξουσίας. Το ποιοι θα έχουν το πάνω χέρι σε ένα κόμμα προδικάζει την ποιότητα της πολιτικής που ασκήσουν.
Αυτό τον μήνα διεξάγονται εκλογές στις Νομαρχιακές Επιτροπές του Κόμματος. Σε ένα κόμμα, εσωκομματικές εκλογές σημαίνει ένα μπρα ντε φερ, ανάμεσα στις ομάδες που θα κυριαρχήσουν.
Τα ως τώρα αποτελέσματα δείχνουν ότι κυριαρχεί η ομάδα των λεγόμενων «Προεδρικών». Και αυτό είναι λογικό. Αν ο Πρόεδρος ενός κόμματος δεν μπορεί να επιβάλει τους δικούς του ανθρώπους στις εσωκομματικές αρχαιρεσίες, τότε καλύτερα να παραδώσει τα κλειδιά.
Ειδικά στις επαρχιακές οργανώσεις η κυριαρχία των «Τσιπρικών» είναι αδιαμφισβήτητη αλλά και αναμενόμενη. Εκεί η «πολιτική ζύμωση» δεν είναι θέμα ημερησίας διατάξεως, οι άνθρωποι δεν είναι καθημερινά «εν όπλοις». Και συνήθως το πρόσωπο του Προέδρου κόμματος, έχει πρόσβαρη σημασία.
Προβλήματα υπήρξαν κυρίως στις πολυπληθείς οργανώσεις των δύο μεγάλων πόλεων, Αθήνας και Θεσσαλονίκης (βέβαια όταν λέμε πολυπληθείς, το εννοούμε με τα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ, που πάντα οι οργανώσεις του ήταν λειψές).
Στις μεγάλες οργανώσεις, ειδικά της Αττικής, υπήρξαν αντιδράσεις γιατί ο προεδρικός Σπίρτζης θέλησε να μεταφέρει τεχνογνωσία «Πασοκάρας». Θέλησε να εγγράψει ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να ήταν ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά καμία σχέση δεν είχαν με αυτό που ονομάζεται «οργανωμένη δράση». Αυτό συνέβη στη Θεσαλονίκη, τον Πειραιά και την Ανατολική Αττική. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις υπήρξαν οργανώσεις που ενόψει των εσωκομματικών εκλογών, τριπλασίασαν τα μέλη τους!
Παρόλα αυτά οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι του Τσίπρα πήραν το πάνω χέρι. Οι κομματικοί που πρόκεινται στους «53» και στην «Ομπρέλα» (το δεύτερο αφορά τις παλιοσειρές, Βούτση, Φίλη, Σκουρλέτη), το πήραν πρέφα και απέκλεισαν αρκετούς. Και καλά έκαναν. Κινδύνευσαν να έχουν «συντρόφους» άτομα που είναι πιθανό απλώς να ψήφιζαν Τσίπρα και να μην ήξεραν καν τι σημαίνει το Αρκτικόλεξο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Π.Σ.»!
Παράλληλα πληροφορίες αναφέρουν ότι εκτός του Σπίρτζη, και ο άξιος σύντροφός του Νίκος Παππάς, σαν έτοιμος από καιρό, επεχείρησε να τον μιμηθεί. Να εγγράψει μαζικά απλούς άσχετους ψηφοφόρους, ως κατευθυνόμενους «συντρόφους» στις οργανώσεις, προκειμένου αυτοί να εκλέξουν στελέχη καθ’ υπόδειξή του, αλλά έφαγε και αυτός πόρτα. Οι «πρόσφοροι» σύντροφοι δεν ενεγράφησαν ως μέλη. (Είναι θετικό. Δεν μπορεί ο… «πάσα εις» που τυχαίνει να ψηφίζει ένα κόμμα να γίνεται μέλος, και να αποφασίζει για το ποιοι θα στελεχώσουν τα ηγετικά κλιμάκια).
Αλλωστε ο συγκεκριμένος κόσμος, αν τόσο φλεγόταν να γίνει… στρατιώτης της ριζοσπαστικής Αριστεράς προκειμένου να συμβάλει στον… ριζοπαστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας (λέμε και κάνα ανέκδοτο να περνάει η ώρα), θα είχε αξιοποιήσει αυτοβούλως το isyriza, το site που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ για να εγγράφονται νέα μέλη. Ξεκίνησε με «φουσκωμένα πανιά» και μεγάλες προσδοκίες στο διαδίκτυο, και κατάντησε αραχνιασμένη ιστοσελίδα.
Βέβαια οι Σπίρτζης και Παππάς είχαν το δήθεν επιχείρημα ότι ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία πρέπει να ανοίγεται στον λαό. Σύμφωνοι, αλλά στον λαό ανοίγεσαι με τις θέσεις που ανακοινώνεις, και όχι με το πόσους εγγράφεις για να ψηφίσουν πρόσωπα σε ένα Σαββατοκύριακο, και την επομένη ημέρα θα είναι σαν ανενεργοί λογαριασμοί στα σόσιαλ μήντια.
Σε συνομιλία μας με στελέχη των αντίθετων πλευρών, ο καθένας παρουσίασε τη δική του αλήθεια. Οι προεδρικοί θεωρούν ότι έχουν ως τώρα καταγάγει νίκην μεγάλην, ενώ η εσωκομματική αντιπολίτευση θεωρεί ότι απέκοψε την εισβολή του πασοκισμού στο κόμμα.
Όμως παρόλη την εσωκομματική αντίσταση της «Ομπρέλας» και των «53», άλλα στελέχη τους κατανοούν ότι δεν θα αποφύγουν να γίνουν ένα κακέκτυπο του ΠΑΣΟΚ (εννοούν στα πιο τρωτά σημεία του ΠΑΣΟΚ. Είχε μαζική οργάνωση, και στο μικρότερο άγνωστο χωριό, αλλά καμία ιδεολογικοπολιτική επεξεργασία. Ηταν ένας τεράστιος εκλογικός μηχανισμός που αναλάμβανε να καλεί κόσμο στις προεκλογικές ομιλίες και να κολλάει προεκλογικές αφίσες).
Βέβαια υπάρχει μια ποιοτική διαφορά. Τις οργανώσεις του το ΠΑΣΟΚ τις δημιούργησε στο καιρό του αυθόρμητου ενθουσιασμού της δεκαετίας του ‘70. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να τις δημιουργήσει σε ένα «πεισιθανάτιο» πολιτικό τοπίο. Κυβέρνησε με τον τρόπο που κυβέρνησε, και πολύς κόσμος απαντά : Ευχαριστούμε πήραμε…
