Οι ανθρώπινες και οι οργανωμένες κοινωνικές ομάδες, στον πανικό εκφράζουν την ποιότητά τους. Και η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στον θέμα του Τατοΐου, προεικάζει για την ποιότητα των αντιπολιτευτικών δρώμενων που θα ζήσουμε ως τις εκλογές. Που είθε να γίνουν νωρίτερα από την Άνοιξη του 2023 - και όποιος κερδίσει - γιατί δεν αντέχονται άλλοι δώδεκα μήνες εντεινόμενης πολιτικής φτήνιας. Η χώρα έχει σοβαρότερα να αντιμετωπίσει.
Από θέσης αρχής πιστεύουμε ότι τα Μέσα Ενημέρωσης τα κρίνει το κοινό τους και όχι οι επαγγελματίες της ενημέρωσης. Γι’ αυτό δεν θα σχολιάσουμε τα πρωτοσέλιδα φιλικής («μετωπικής» με την παλιά αριστερή αργκό) εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, που αφού ανακάλυψε ότι ο Μητσοτάκης θέλει να φέρει τον Άνακτα από το παράθυρο, χθες «ευλόγησε τα γένια της» συμπεραίνοντας ότι «πιάστηκαν στα πράσα και τώρα τα μαζεύουν». Ανήκει στο κοινό της η αξιολόγησή της - όπως και της Αυγής που γράφει «Αυλάρχης των Γλίξμπουργκ ο Μητσοτάκης».
Ανήκει όμως στο δικαίωμα ημών να σχολιάσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, και κυρίως έναν εκ των ιδεολόγων και τίμιων στελεχών του, που παρότι απέχουμε παρασάγγας από τις ιδέες του, έχει επιδείξει πολιτικό πολιτισμό ανώτερο των συντρόφων του - εκτός μιας ατυχούς παρέκβασης στη Βουλή κατά της Νίκης Κεραμέως, ως μητέρα.
Αναφερόμαστε στον Νίκο Φίλη, ο οποίος στον αντιπολιτευτικό του οίστρο δεν θυμήθηκε μόνο το unfair του πατρός Μητσοτάκη το 1985, αλλά και το άδειασμα του Τατοΐου επί του ιδίου, από την οικοσκευή του τέως – όχι πως έχει σημασία, αλλά προσωπικά ο γράφων ήταν δημοσίως αντίθετος. Και όχι επειδή δήθεν δεν ανήκε στον Γλίξμπουργκ (η οικοσκευή του ανήκε παρ όλη τη λαϊκίστικη ερμηνεία ότι ανήκε στον λαό), αλλά γιατί ήταν ένα κομμάτι της ιστορίας μας, που θα μπορούσε να αποτελέσει αξιοθαύμαστο και μοναδικό παγκοσμίως μουσείο - αποτύπωμα μιας εποχής. Προσφορά στη θέαση των επόμενων γενιών Ελλήνων και ξένων επισκεπτών («μοναδικό», γιατί σε όλο τον κόσμο βλέπει ο επισκέπτης οικοσκευές αντίγραφα της εποχής τους, εκτός από κάποια παλάτια που ακόμη κατοικούνται, και ένα τμήμα τους αφίεται, με εισιτήριο φυσικά, στη θέαση του κοινού).
Και είθε, εάν το Τατόι ανακαινισθεί, η τέως βασιλική οικογένεια να έχει την ευκρίνεια σκέψης και τη μεγαθυμία (έστω για την ιστορική της υστεροφημία, ανεξαρτήτως φιλελληνικών αισθημάτων) να επιστρέψει κάποια εκ των αντικειμένων, προκειμένου να κοσμήσουν το εσωτερικό των κτηρίων. Για την καταγραφή της ιστορικότητας και μόνο.
Με την παρέμβαση Φίλη μείναμε ενεοί όσοι ταχθήκαμε αντίθετοι με εκείνους τους σκόπιμους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ που έκαναν βουτιά στον χρόνο, και για να χτυπήσουν τον Τσίπρα ανέσυραν τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του πατρός του με την χούντα. Οντας πιστοί στη ρήση δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη, κάποιοι εξ ημών από κοινού με τους οπαδούς Τσίπρα, αντιδρούσαμε. Μόνο που αυτοί το ξέχασαν . Η οργή κράτησε όσο αφορούσε τα του Τσίπρα. Τώρα θυμήθηκαν τον πατέρα Μητσοτάκη για να χτυπήσουν τον υιό. Στον Τσίπρα δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη, στον Μητσοτάκη υπάρχει! Οι αρχές είναι κατά το δοκούν ( Ας μη βιαστούν. Ο πολιτικός πολιτισμός μας νοιάζει όχι ο Μητσοτάκης).
Και όμως, θα μπορούσαν να κάνουν ουσιαστική αντιπολίτευση για το θέμα της επίσκεψης στον Κάρολο. Μας πρόλαβε ο κοσμοπολίτης Αντώνης Πανούτσος που γράφει στο Protagon: «Το αστείο είναι ότι με την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Dumfries House στη Σκωτία μπορούσε να γίνει σοβαρή αντιπολίτευση. Να ερωτηθεί, για παράδειγμα, από ποιους αρχιτέκτονες, διακοσμητές, ιστορικούς τέχνης συνοδευόταν στο ταξίδι ή αν θεωρεί τον εαυτό του αρκετά ειδικό για να έχει γνώμη. Ή να ερωτηθεί γιατί να επιλεχθεί σαν υπόδειγμα το Dumfries House με το manicured lawn της εισόδου και την αγγλική αισθητική και όχι ένα βαυαρικό παλάτι με Englisher Garten που μοιάζει πλησιέστερο με το Τατόι».
Όντως αυτό θα ήταν σοβαρή αντιπολίτευση, και παρακαταθήκη εμπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ για το μέλλον, αλλά είναι ψιλά γράμματα για το κόμμα…
Δεν έχει σημασία να υπενθυμίσει κανείς ότι τις χρήσεις των κτηρίων, που έχουν χαρακτηριστεί μνημεία εντός του ιστορικού πυρήνα του Τατοΐου, ενέκρινε ομόφωνα το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, βάσει του ισχύοντας θεσμικού πλαισίου. Ούτως ή άλλως για τον Τσίπρα τα θεσμικά πλαίσια είναι «θεσμικά εμπόδια».
Εχει σημασία όμως να υπενθυμίσουμε ποιοι μιλούν: Αυτοί που επί διακυβερνήσεώς τους συνέβη η μεγαλύτερη μεταβίβαση δημόσιας περιουσίας – την οποία δεν διανοήθηκαν οι Σαμαροβενιζέλοι.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ( δια του αριστερού Τσακαλώτου), εν αγνοία και ερήμην των άμεσα ενδιαφερόμενων τοπικών φορέων ή ιδιωτών, εκχώρησε εν κρυπτώ και μαζικά στο Υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων 500.000 στρέμματα γης, δημόσια κτίρια, πάρκα, αλλά και οικόπεδα ιδιωτών.
Ενδεικτικά μεταξύ αυτών ήταν ξενοδοχεία, μαρίνες, κάμπινγκ, γκολφ, χιονοδρομικά, ιαματικές πηγές, Ολυμπιακά Ακίνητα, δεκάδες χιλιάδες τίτλοι ακινήτων της ιδιωτικής περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου, αλλά και πολλές ακόμα εκμεταλλεύσεις και φιλέτα, όπως αυτά στη λεγόμενη Αττική Ριβιέρα.
Γι’ αυτά ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δώσει λογαριασμό, δεν έχει κάνει καμιά αυτοκριτική. Κουβέντα δεν ακούσαμε στο πρόσφατο συνέδριο, από τους πλέρια αριστερούς συνέδρους. Το Τατόι τους μάρανε.
