Του Τάσου Ευαγγελίου
Είναι δεδομένο ότι οι δημοσκόποι είναι επιφυλακτικοί. Το «σύνδρομο του δημοψηφίσματος» του 2015 τους ακολουθεί. Έπεσαν έξω στις μετρήσεις τους και από τότε είναι πιο «ευγενικοί» με τον ΣΥΡΙΖΑ αποδίδοντας του ποσοστά που προκαλούν ερωτήματα. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη η κατάσταση που διαμορφώνεται για το κυβερνών κόμμα από τη Λάρισα και πάνω, μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται...
Είναι δεδομένο ότι στο σύνολό τους οι εταιρείες δημοσκοπήσεων λαμβάνουν υπόψη τους την ύπαρξη μια σιωπηλής ομάδας πολιτών. Εκτιμούν όμως πως προτίθενται να ψηφίσουν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και καταγράφουν αυτό το ποσοστό υπέρ του. Ως προς την κατανομή των αναποφάσιστων επίσης γέρνουν την πλάστιγγα υπέρ κυβερνώντος κόμματος με το σκεπτικό ότι προέρχονται από αυτό.
Όμως προκύπτουν ερωτήματα. Πρώτα από όλα ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει ποσοστά που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι υψηλότερα ακόμη και από αυτά που είχε πριν την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών. Μιας συμφωνίας που έχει σπρώξει στα δημοσκοπικά τάρταρα τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του στην περιοχή από τη Λάρισα και πάνω.
Ταυτόχρονα στη Δυτική Ελλάδα η, σε βάρος της Ν.Δ., διαφορά των 12 ποσοστιαίων μονάδων των εθνικών εκλογών του 2015 έχει μετατραπεί σε 12 μονάδες υπέρ της δείχνοντας μια ανατροπή της τάξης των 24 ποσοστιαίων μονάδων.
Με απλά λόγια στη Βόρειο Ελλάδα όπως και στη Δυτική ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει σημάδια κατάρρευσης που μάλιστα έχουν παγιωθεί. Το αξιοπερίεργο είναι ότι στο τελικό σύνολο εμφανίζεται με ποσοστά που δύναται, υπό τις συνθήκες αυτές, να χαρακτηριστούν και ως «αξιοπρεπή».
Ένα ακόμη αξιοπερίεργο ακούει στο όνομα ΚΙΝΑΛ. Για παράδειγμα στις συγκεντρώσεις που μιλούν τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μετά βίας μαζεύονται 50 με 100 άτομα αλλά όταν στα ίδια μέρη μιλούν στελέχη του ΚΙΝΑΛ οι συγκεντρωμένοι ξεπερνούν τα 500, ίσως και παραπάνω. Όμως το ΚΙΝΑΛ εμφανίζει στις δημοσκοπήσεις μονοψήφιο ποσοστό, με μικρές επιστροφές ψηφοφόρων από τη σιωπηλή δεξαμενή και αυτή των αναποφάσιστων.
Αυτή η καταγραφή στις δημοσκοπήσεις επιτρέπει στον Αλέξη Τσίπρα και το περιβάλλον του Μαξίμου να υποστηρίζουν ότι δεν θα ξεπεράσει το 4% ή ακόμη, όπως ο Χριστόφορος Βερναρδάκης έχει υποστηρίξει, να μην μπαίνει στη Βουλή. Επίσης επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να υποστηρίζει πως η δεξαμενή των ψηφοφόρων του (που προέρχεται από το πρώην ΠΑΣΟΚ) παραμένει θετικά διακείμενη απέναντί του.
Τα ερωτήματα και οι απορίες πολλές. Κυριότερο όμως είναι το ερώτημα αν αυτά που βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις είναι πραγματικότητα ή στο τέλος, την ώρα της κάλπης, θα βρεθούμε όλοι μπροστά από μια... μαγική εικόνα.
Μια μαγική εικόνα που απέχει πολύ από αυτή που επιθυμεί ο Αλέξης Τσίπρας (της μικρής διαφοράς ή ακόμη και της πρωτιάς στις εκλογές). Οι ενδείξεις συνηγορούν σε μια επερχόμενη συντριβή. Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις που καταγράφουν διαφορές διψήφιες όσο και αν οι δημοσκοπικές εταιρείες συμπεριφέρονται «ευγενικά» προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Το δείχνουν κυρίως οι ίδιοι οι πολίτες που αναμένουν τις κάλπες για να στείλουν το μήνυμα – απάντησή τους στην εξαπάτηση των τελευταίων 4,5 ετών.
Οι δημοσκοπήσεις πράγματι δεν λένε την αλήθεια γιατί οι εταιρείες είναι επιφυλακτικές. Το «σύνδρομο του δημοψηφίσματος» τις έχει στοιχειώσει και αποφεύγουν να αναδείξουν την πραγματική διαφορά. Μια διαφορά που οδηγεί στη συντριβή αν λάβει υπόψη του κάποιος και ένα στοιχείο που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με «ευγένεια». Αυτό της παράστασης νίκης.
