Τα περιβάλλοντα των πρώην αρχηγών της Νέας Δημοκρατίας και πρώην πρωθυπουργών εξακολουθούν να εκφράζουν τη δυσαρέσκεια τους απέναντι στην κυβέρνηση μέσω διαρροών. Στην κεντρική σκηνή η δυσαρέσκεια εκφράζεται με επερωτήσεις κάποιων βουλευτών πάνω σε διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις τις οποίες οι ίδιοι οι βουλευτές έχουν υπερψηφίσει στο παρελθόν.
Ωστόσο, στα παρασκήνια, οι ενστάσεις αφ’ ενός εξακολουθούν να εστιάζουν στο νομικό πλαίσιο για τα ομόφυλα ζευγάρια που έχει ψηφίσει η κυβερνητική πλειοψηφία και αφ’ ετέρου καταγγέλλουν τη φημολογούμενη συμφωνία για τις «Πρέσπες του Αιγαίου», για την οποία οι πάσης φύσεως υπερπατριώτες σχίζουν ήδη τα ιμάτια τους. Μιλώντας για ξεπουλήματα, υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.
Ανησυχούν λοιπόν, τα περιβάλλοντα των πρώην πρωθυπουργών για τη φυσιογνωμία του κόμματος στο οποίο ήταν αρχηγοί, αλλά και για την πορεία της χώρας.
Ναι, η Νέα Δημοκρατία όπως τη βλέπουμε από έξω εμείς σήμερα, δεν είναι το ίδιο κόμμα, με τη Νέα Δημοκρατία την οποία είχε τορπιλίσει ο Αντώνης Σαμαράς το 1992.
Δεν είναι ίδια, με τη Νέα Δημοκρατία του 2004 -2009 του Κώστα Καραμανλή που είχε οδηγήσει τη χώρα στην πτώχευση και στον κύκλο των μνημονίων.
Δεν είναι ίδια, με τη Νέα Δημοκρατία του αντιμνημονιακού Αντώνη Σαμαρά που σκίζοντας κάθε ημέρα τα Μνημόνια έστρωνε το έδαφος για τον ερχομό του Σύριζα στην κυβερνητική εξουσία.
Αυτό λοιπόν το ουσιαστικά νέο κόμμα της Κεντροδεξιάς, έρχονται να αμφισβητήσουν τα «περιβάλλοντα» των πρώην αρχηγών και οι ανησυχούντες βουλευτές. Δεν τους θυμόμαστε να ανησυχούν για τον εκτροχιασμό των δημοσιονομικών, τη διόγκωση των διπλών ελλειμμάτων που είχαν σπρώξει τη χώρα στην πτώχευση και τους πολίτες στην απόγνωση. Δεν τους θυμόμαστε να εκφράζουν λογικούς οικονομικούς συνειρμούς, απέναντι στο αντιμνημονιακό μένος που σαν δηλητήριο είχε εξαπλωθεί στη χώρα μας.
Τώρα ανησυχούν για την οικονομική πορεία της χώρας, όταν η χώρα εμφανίζει αύξηση του ΑΕΠ από το 2019 μέχρι σήμερα, κατά +29% και όταν η πορεία του Δημόσιου Χρέους ως προς το ΑΕΠ είναι έντονα καθοδική πλησιάζοντας κάποια ανεκτά επίπεδα;
Τώρα ανησυχούν για το μέλλον των πολιτών, που η ανεργία έχει υποχωρήσει από το 17,4% του 2019, στο 9,5% σήμερα;
Τώρα ανησυχούν για το μέλλον των πολιτών, τώρα που ο κατώτατος μισθός από τα €650 του 2019 έχει φτάσει σήμερα στα €830;
Τώρα ανησυχούν για το μέλλον των πολιτών, τώρα που ο μέσος μισθός από τα €1000 του 2019 έχει φτάσει σήμερα στα €1300;
Είναι, όμως, έτοιμοι όλοι αυτοί οι δυσαρεστημένοι να πουν τι θέλουν; Εδώ, στην πλήρως ρευστοποιημένη αντιπολίτευση ακούγονται σθεναρές φωνές που λένε, εγώ προτείνω αυτό, εγώ προτείνω το άλλο, εγώ θέλω αυτόν για αρχηγό, εγώ θέλω εκείνον, εγώ θέλω αυτή τη συμμαχία, εγώ θέλω την άλλη συμμαχία.
Αντίθετα, οι δυσαρεστημένοι «κύκλοι» των πρώην αρχηγών και οι βουλευτές του περιβάλλοντος τους, σωπαίνουν, μουτρώνουν, διαφωνούν, εξανίστανται, καταγγέλλουν, αλλά δεν έχουν να προτείνουν κάτι. Ακολουθούν μια προσπάθεια πολιτικής φθοράς της κυβέρνησης. Μια προσπάθεια αποδυνάμωσής της, τη στιγμή που δεν υπάρχει καν αντιπολίτευση.
Είναι έτοιμοι να περάσουν στη δεύτερη φάση του σχεδίου τους ή θα παραμείνουν στα στάδια του γραφικού αντάρτικου; Θα επαναφέρουν στο προσκήνιο τον εν εφεδρεία ευρισκόμενο Κώστα Καραμανλή; Θα συσπειρωθούν γύρω από τον νυν βουλευτή Αντώνη Σαμαρά; Διαθέτουν τους απαραίτητους αριθμούς και συσχετισμούς;
Η απουσία των πρώην αρχηγών της Νέας Δημοκρατίας από τα τεκταινόμενα σαν έκφραση δυσαρέσκειας, δεν πρέπει να ανησυχεί κανέναν. Η ενδεχόμενη ενεργή συμμετοχή τους είναι αυτή που μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα. Να δημιουργήσει προβλήματα στην κυβέρνηση, αλλά και σε όλους εμάς που βλέπουμε ότι τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλύτερα. Σε όλους εμάς που διαπιστώσαμε ότι η ελληνική κοινωνία δεν καταστράφηκε από τη νομοθέτηση του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Και σε όλους εμάς που αισθανόμαστε ασφαλείς από τους χειρισμούς της κυβέρνησης στα εθνικά θέματα.
