Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Στην πολιτική έρχεται αργά ή γρήγορα η στιγμή που ο κάθε πολιτικός πρέπει να πάρει τη δύσκολη απόφαση. Την απόφαση που μπορεί να κρίνει ακόμα και την πορεία μίας κυβέρνησης ή ακόμα ευρύτερα μιας ολόκληρης χώρας. Στην πολιτική το «ναι» σε όλα δεν είναι πάντα πολύ εύκολο, μιας και κουβαλάει μαζί του πολλές και σημαντικές ευθύνες.
Όποιος παρακολούθησε την συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στο Open δεν μπορεί παρά να εξεπλάγη από την μεγάλη σιγουριά με την οποία ο κ. Τσίπρας «ξεκαθάρισε» ότι εφόσον ο κυβερνητικός του εταίρος άρει την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση (πράγμα αμφίβολο;) κατά τη διάρκεια του ραντεβού της Παρασκευής, τότε θα πάει στη βουλή και θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Κρίσιμη λεπτομέρεια: Θα το κάνει πριν την συζήτηση για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, όπως είπε.
Ο κ. Τσίπρας μάλιστα δεν έμεινε εκεί. Με περισσή ευκολία προανήγγειλε κάνοντας ένα άλμα στο μέλλον, πως αν δεν λάβει 151 ψήφους στην συγκεκριμένη κοινοβουλευτική διαδικασία τότε θα προσφύγει σε πρόωρες εκλογές (πιθανότατα τον Μάιο). Στο σημείο αυτό σε κάθε καλόπιστο τηλεθεατή γεννιέται μία απορία: Σαν πολύ εύκολα δε διατυπώθηκε ο οδικός χάρτης από τον πρωθυπουργό, χωρίς ίχνος αβεβαιότητας, η οποία πάντοτε ενυπάρχει σε ανάλογες περιπτώσεις; Κάποιοι θα σπεύσουν να απαντήσουν ότι η αποφασιστικότητα αποτελεί το φόρτε του πρωθυπουργού.
Ίσως να είναι και έτσι αλλά υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι, οι οποίοι διακρίνουν πίσω από αυτή την υπέρμετρη σιγουριά ως προς τα επόμενα βήματα του Αλέξη Τσίπρα την βεβαιότητα ότι το Μέγαρο Μαξίμου έχει ήδη βρει τους έξι βουλευτές, οι οποίοι θα προστεθούν στην κοινοβουλευτική ομάδα των 145 του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να «πιαστεί» το όριο των 151.
Και αν οι 145 είναι όντως γνωστοί, οι υπόλοιποι δεν μπορούν και δεν πρέπει να μείνουν στο σκοτάδι, από την στιγμή μάλιστα που καθορίζουν την πολιτική επιβίωση ενός κυβερνητικού σχήματος. Ο παραπάνω συλλογισμός αποτελεί τον πυρήνα της επιχειρηματολογίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος διατυπώθηκε και από τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη ενώπιον της πολιτικής επιτροπής της ΝΔ.
«....Ο κόμπος έφτασε πια στο χτένι και ο παραπαίων πρωθυπουργός έχει δύο δρόμους: Ή θα προσέλθει στη Βουλή και θα ζητήσει νέα ψήφο εμπιστοσύνης, όπως είχε δεσμευθεί το καλοκαίρι, για να δούμε ονομαστικά πόσοι και ποιοι τον στηρίζουν. Διότι σε μια δημοκρατία δεν υπάρχει κρυφή ή μυστική πλειοψηφία» τόνισε ο κ. Μητσοτάκης.
Σύμφωνα με πληροφορίες του liberal.gr, η αξιωματική αντιπολίτευση τις επόμενες μέρες θα αυξήσει την άσκηση πολιτικής πίεσης προκειμένου οι πολίτες να μάθουν ποιοι είναι οι έξι βουλευτές, εκ των οποίων τουλάχιστον οι τρεις φαίνεται πως ανήκουν αυτή την στιγμή σε κόμματα εκτός ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Την ίδια ώρα ενδιαφέρον παρουσιάζει η δήλωση του επικεφαλής του ποταμιού, Σταύρου Θεοδωράκη με την οποία λέει «ναι» στη Συμφωνία των Πρεσπών και «όχι» στην παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. «Το Ποτάμι έχει πυξίδα, όπως πυξίδα είχε και στις κρίσιμες μέρες του 2015. Και η πυξίδα αυτή δεν δείχνει το κομματικό συμφέρον, δείχνει μονάχα το πατριωτικό συμφέρον», τόνισε μεταξύ άλλων ο κ. Θεοδωράκης. Με την συγκεκριμένη δήλωση ο κ. Θεοδωράκης δείχνει να επιθυμεί να διαψεύσει όλα εκείνα τα σενάρια που τον ήθελαν να συζητά το ενδεχόμενο συνεργασίας του Ποταμιού με την ΝΔ.
Δεν είναι λίγοι εντός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκείνοι που εκτιμούν πως στην περίπτωση που ο κ. Τσίπρας δεν αναγκαστεί τελικά να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης πριν από την Συμφωνία των Πρεσπών, η κύρωσή της θα ισοδυναμεί για την αξιωματική αντιπολίτευση με ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και εφόσον ο κ. Θεοδωράκης ψηφίσει υπέρ, όπως ο ίδιος δήλωσε, τότε η οδός συνεργασίας με την ΝΔ μάλλον μοιάζει να στενεύει... απελπιστικά.
