Συγκινητικός και φιλοσοφημένος ο Διονύσης Σαββόπουλος δήλωσε στην έκτακτη εκπομπή που οργάνωσε η ΕΡΤ, για οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία:
«Οι Ουκρανοί κοίταγαν τη ζωούλα τους, την οικογένειά τους, και ξαφνικά απέκτησαν επική συνείδηση. Γιατί μόνο με ψυχολογία έπους μπορείς να πας και να πεθάνεις γι’ αυτά τα υψηλά πράγματα που είναι και πολύ απτά και λέγονται πατρίδα, ελευθερία, Δημοκρατία».
Και συνέχισε συμπερασματικά: «Καλή είναι η ευημερία και η σχετική ξενοιασιά της, αλλά φαίνεται ότι την κρίσιμη στιγμή ο δρόμος που σώζει τον κόσμο, είναι πάντα ο ίδιος: Η Θυσία».
Αυτή τη διάθεση θυσίας μεταφέρουν και οι πολεμικοί ανταποκριτές. Το είδαμε στην Οδησσό, νέα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, να συμβάλουν στη δημιουργία οδοφραγμάτων, και να ετοιμάζουν μολότοφ, για να αντιμετωπίσουν με αυτές σε οδομαχίες τον ένοπλο εχθρό. Νέους και νέες να εκπαιδεύονται στα όπλα για να αντισταθούν στον εισβολέα. Στα πανεπιστήμια να πλέκουν δίχτυα παραλλαγής και αντισυπτικές γάζες για τους στρατιώτες της πρώτης γραμμής.
Τώρα μαθαίνουμε και από ανταπόκριση του Στ. Ιωαννίδη από τη Λβιβ, ότι χιλιάδες γυναίκες και άντρες κατατάσσονται στις τάξεις της πολιτοφυλακής και μαθαίνουν πώς να πολεμούν για να επιβιώσουν.
Νέοι διαφόρων επαγγελμάτων: Προγραμματιστές, οικοδόμοι, επιχειρηματίες, δάσκαλοι, τους οποίους ξένοι έμπειροι εκπαιδευτές τους μετατρέπουν σε μαχητές. Νοσταλγούν την πρωτινή ζωή τους, θέλουν να επιστρέψουν σε αυτή - όσοι ζήσουν για να επιστρέψουν - αφού πρώτα έχουν κάνει το χρέος τους στην πατρίδα.
Κάτι ξέρουμε και μεις από παλιά, τότε που «με το χαμόγελο στα χείλη παν’ οι φαντάροι μας μπροστά». Τότε που οι επιστρατευμένοι έφευγαν σαν σε γιορτή για να πάνε στα βουνά της Αλβανίας. Έκτοτε μάλλον έχουμε αλλάξει, ακολουθώντας τους ρυθμούς της Δύσης και της σχετικής ευημερίας που μας μετάγγισε η όποια ανάπτυξη.
Ήταν αυτό που δεν λάμβανε υπόψιν η στρατιά των απόστρατων που εμφανίστηκαν στα κανάλια από την έναρξη της εισβολής. Ως τεχνοκράτες του πολέμου στάθμιζαν αριθμούς στρατιωτικών δυνάμεων, ποιότητα και ποσότητα πολεμικού υλικού.
Ως ειδικοί είχαν δίκιο να υπολογίζουν γρήγορη επέλαση των ρωσικών δυνάμεων, καθώς δεν έλαβαν υπόψιν αυτή την «αρχέγονη» απόφαση των Ουκρανών να πολεμήσουν για την πατρίδα τους. Και πάλι δίκιο είχαν. Μετρούσαν τον ουκρανικό λαό με τα μέτρα της Δύσης.
Θαυμάζουμε, συμπονούμε τους Ουκρανούς, τους ευχόμαστε δύναμη και νίκη επί του βάρβαρου εχθρού που τους μακελεύει, ως πολίτες συμμετέχουμε στους εράνους υπέρ τους, αλλά δεν είναι σίγουρο πως είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε τμήμα της ευημερίας μας (ως λαοί της Δύσης εννοούμε) χάριν του αγώνα τους.
Επίσης, δεν είναι σίγουρο πως αυτό πλήττει τον Ρώσο εισβολέα. Σύμφωνα με προχθεσινές δημοσιεύσεις, οι αναλυτές του Bloomberg Analytics έδειξαν ότι η ρωσική οικονομία μπορεί να παραμείνει σε καλή κατάσταση, παρά στις περί αντιθέτου προβλέψεις. Εκτίμησαν ότι η Ρωσία θα κερδίσει 321 δισ. δολ. φέτος από τις εξαγωγές ενέργειας.
Παράλληλα σύμφωνα με εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Χρηματοοικονομικών (IIF) η Ρωσία οδεύει και σε πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της τάξης των 240 δισ. δολ.
Δεν είμαστε οικονομολόγοι αλλά αν έτσι έχουν τα πράγματα ίσως η ΕΕ κάνει μια τρύπα στο νερό. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, επιβεβαίωσε ότι η Κομισιόν προτείνει εμπάργκο στον ρωσικό άνθρακα, ως άμεση απάντηση στα «προφανή εγκλήματα πολέμου» που διέπραξε η Ρωσία.
Η πρόταση περιλαμβάνει τη δυνατότητα τρίμηνης μεταβατικής περιόδου με σταδιακή μείωση των εισαγωγών έως την οριστική απαγόρευση. Τι νόημα έχει; Ίσως έχει τελειώσει και ο πόλεμος.
Παράλληλα η Γερμανία δήλωσε έτοιμη να εξετάσει σοβαρά το εμπάργκο στον άνθρακα, όπως ανέφερε αξιωματούχος με γνώση των διαπραγματεύσεων στο Bloomberg. Όμως ήδη λόγω των εξελίξεων τα ευρωπαϊκά συμβόλαια άνθρακα έκαναν άλμα 7,9% στα 205 δολάρια ανά τόνο. Με τη Ρωσία καλύπτει περίπου το ήμισυ των αναγκών της ΕΕ σε εισαγωγές θερμικού άνθρακα, μάλλον θα της αυξήσουν τα κέρδη!
Και την ίδια στιγμή η ΕΕ δεν θα συμφωνήσει σε ενεργειακό εμπάργκο, που θα περιελάμβανε το φυσικό αέριο. Θα ήταν καθοριστικό για τη ρωσική οικονομία αλλά και για τις δυτικές. Και ουδείς ξέρει πόσο οι αλγεινές εντυπώσεις της ρωσικής βαρβαρότητας που αποκόμισαν οι πολίτες της Δύσης, θα τους φόρτιζαν με μακροπρόθεσμη υπομονή, βλέποντας το βιοτικό τους επίπεδο να υποχωρεί.
Έχει δίκιο στον ιδεαλισμό του ο Σαββόπουλος να λέει ότι «η Ουκρανία αυτή τη στιγμή υποφέρει για όλους μας, είναι το δικό τους θυσιασμένο αίμα τώρα που έρχεται να σώσει αυτό που κανένας ολοκληρωτισμός δεν μπορεί να νικήσει: Το μεγαλείο της ζωής».
Ωστόσο, ουδείς μπορεί να προείπει μια τέτοια μακρόχρονη υποχώρηση του βιοτικού επιπέδου εξαιτίας των μέτρων, ποιες λαϊκίστικες ή και ακραίες δυνάμεις θα ευνοούντο για να αναπτυχθούν στο ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό.
