Ο κύβος ερρίφθη, οι υποψήφιοι για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ συμφώνησαν στην τηλεδιάσκεψη που είχαν με την ηγεσία της ΕΡΤ, σε ένα ντιμπέϊτ στις 29 Νοεμβρίου, στις 22:00, και άλλο ένα μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου.
Θα είναι η πρώτη φορά που τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ θα βρεθούν δημοσίως ενώπιοι ενωπίοις, και ο λαός, αυτό τουλάχιστον που εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για την τύχη της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας, θα μπορέσει να τους παρακολουθήσει και να τους αξιολογήσει - όσο αυτό είναι δυνατόν αυτό μέσα από ένα ντιμπέϊτ τόσων προσώπων και βεβιασμένου χρόνου απαντήσεων.
Μόνο που δε θα είναι το όλον ΚΙΝΑΛ. Θα είναι ντιμπέϊτ ΚΙΝΑΛ χωρίς… το ΚΙΔΗΣΟ. Ο Γιώργος Παπανδρέου αρνείται να συμμετάσχει. Θα μπορούσε να είχε δίκιο επί της ουσίας στον προβληματισμό άρνησης. Η πρόταση του ήταν να γίνουν τρεις θεματικές, διαδικτυακές – τηλεοπτικές συζητήσεις, όπου οι υποψήφιοι να μπορούν να συμμετάσχουν (με zoom ) από όποιο σημείο της χώρας βρίσκονται, ώστε να έχουν επαρκή χρόνο ανάλυσης των θέσεων τους. Να γίνει κατά πως λέει «ένας σοβαρός διάλογος» για να αποφευχθεί ένα ντιμπέϊτ «Reality show».
Θα μπορούσε να έχει δίκιο εάν οι υπόλοιποι συμφωνούσαν. Μόνο που δε συμφώνησαν, και ο ίδιος αρνείται να αποδεχθεί τη δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας, προκειμένου να αντιπαλέψει με τους συνυποψηφίους του επί ίσοις όροις.
Η ερμηνεία για τη συμπεριφορά του είναι διττή. Η πρώτη λέει ότι ο πρώην Πρωθυπουργός δε θέλει να συμμετάσχει σε ένα με τους υπόλοιπους γιατί τέτοια διαδικασία τον εξομοιώνει και τον μειώνει. Θα εξαναγκαστεί να αντιμαχήσει με στελέχη που ήταν υπουργοί του. Όσο να πεις, όσο δημοκράτης και να είσαι, το φέρνεις λίγο βαρέως.
Η υποκειμενική του αίσθηση υπεροχής φάνηκε άλλωστε και από τις συναντήσεις που έκανε κατ΄ ιδίαν με τους υποψήφιους. Ως υποψήφιος και ο ίδιος, δεν είχαν κανένα άλλο λόγο παρά να τους εκπέμψει ευγενικά και αδιόρατα τη νύξη, κατεβαίνω, υποχωρήστε. Ολοι το κατάλαβαν αλλά προσποιήθηκαν το αντίθετο. Ο ίσκιος του ονόματος και των προηγούμενων αξιωμάτων δεν τους εντυπωσίασε. Μάλλον συνέβη αυτό που έλεγε ο Φλωράκης για τους δικούς του στο βρώμικο 89: «είδαμε τον ίσκιο μας και τον περάσαμε για το μπόι μας».
Αλλωστε στο ντιμπέϊτ θα υπήρχε και η δυνατότητα μιας ερώτησης του καθενός προς τους άλλους. Είναι ώρα τώρα να τον ρωτάνε για τη διάσπαση που έκανε το 2015 , κατερχόμενος στις εκλογές εναντίον του κόμματος που τον τίμησε αναδεικνύοντάς τον Πρόεδρο και Πρωθυπουργό;
Η δεύτερη εξήγηση που κυκλοφορεί στα γραφεία κάποιων υποψηφίων, και την οποία δεν υιοθετούμε, αλλά την αναφέρουμε ως στοιχείο του ρεπορτάζ: Ήθελε να συζητηθούν λίγες ενότητες, εκ του μακρόθεν μέσω zoom και με περισσότερη ώρα απαντήσεων, ώστε να τα έχει έτοιμες γραμμένες τις θέσεις τους και να τις διαβάζει.
Η παρουσία Παπανδρέου είχε το θετικό της. Κάνει γκελ στα ΜΜΕ, και εξ αυτού τόνωσε το ενδιαφέρον τους για τα δρώμενα, όπως και αυτό της κοινής γνώμης. Ήταν συμπληρωματική της συναισθηματικής φόρτισης από τον θάνατο της Φώφης. Όμως το ενδιαφέρον δεν μεταφράζεται αυτομάτως και σε αποδοχή. Το έδειξαν οι δημοσκοπήσεις, προς τις οποίες ξιφούλκησε ο Γιώργος, χωρίς να τις κατονομάσει.
Σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου, δείχνει να έπαθε… ολίγον ΣΥΡΙΖΑ! Καταγγέλλει ότι τον τελευταίο καιρό «πολλαπλασιάζονται τα κρούσματα παρεμβάσεων στην εσωκομματική εκλογική διαδικασία του Κινήματος Αλλαγής, όχι μόνο από εξωθεσμικά και άλλα κέντρα, αλλά και από παράγοντες της δεξιάς ( βέβαια όταν ο Τσίπρας είχε παρέμβει και δηλώσει ότι ο Λοβέρδος θα πάει το ΚΙΝΑΛ στη ΝΔ, ο κ. Παπανδρέου ίσως έλειπε ταξίδι για δουλειές της Σοσιαλιστικής Διεθνούς).
Καταγγέλλει επίσης ότι οι παρεμβάσεις αυτές στρέφονται εναντίον στελεχών της Παράταξης και ιδιαιτέρως εναντίον του Γιώργου Α. Παπανδρέου (γι’ αυτό και η καταγγελία).
Ο κ. Παπανδρέου είναι οραματιστής, μιλάει για πράγματα που έρχονται στη δημόσια ατζέντα μετά από δεκαετία, όπως η πράσινη ανάπτυξη. Τώρα είπε να γίνουμε μέτοχοι στο Facebook. Προφανώς, δεν εννοούσε να μοιραστούμε τα κέρδη του, που μας αναλογούν 5 ευρώ το χρόνο.
Το αρνητικό στοιχείο του είναι ο α-συγχρονισμός του με τον περιρρέοντα κοινωνικό προβληματισμό. Ο κόσμος που θα πάει να αναδείξει αρχηγό της παράταξής του προβληματίζεται για την ακρίβεια, την πανδημία, την ενεργειακή κρίση, την ανεργία, την παρανομία, το μεταναστευτικό. Το Facebook απλώς το χρησιμοποιεί.
Ο ίδιος θέλει να γίνει Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ και όχι επικεφαλής think tank που ερευνά την κοινωνιολογία των social media. Που σημαίνει ότι δείχνει απόσταση από το κοινό του.
Η αποχή από το ντιμπέϊτ ίσως του στοιχίσει εκλογικά γιατί θα εκληφθεί (και θα χρησιμοποιηθεί από τους άλλους) ως φυγομαχία. Θα έπρεπε αυτός ή οι γύρω το να έχουν κατανοήσει εκείνο το παλιό: «Χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην». Να έχουν καταλάβει δηλαδή ότι τελείωσαν οι παλιές εποχές και είμαστε στις εποχές της απομυθοποίησης.
