Του Γιάννη Σιδέρη
Θυμόμαστε όλοι την σκηνή: Τον Γιάνη, αρχές Φεβρουαρίου το '15, στην Ντάουνινγκ Στριτ, φορώντας το μπλε ελεκτρίκ πουκάμισο έξω από το μαύρο παντελόνι, και χωρίς γραβάτα, να συναντάται με τον καλοντυμένο βρετανό ομόλογό του Τζόρτζ Οσμπορν.
Ο Guardian με βιτριολικό χιούμορ είχε σχολιάσει: «Αν θέλετε σοβαρή συζήτηση για το ελληνικό χρέος αναζητήστε την αλλού». Παράλληλα ο συντάκτης διεθνών ειδήσεων των «Times», David Byers, έγραψε ειρωνικά στο twitter ότι ο Όσμπορν μιλάει στο δρόμο με θαμώνα που ξενύχτησε σε κλαμπ!
Ενδιαφέρον για τις αντιδράσεις είχε το τιτίβισμα του οικονομικού συντάκτη Will Martin, που σημείωσε: «Ο Βαρουφάκης έδειχνε τόσο μη επαγγελματίας φτάνοντας στην Ντάουνιγκ Στριτ. Ασιδέρωτος, το πουκάμισο έξω από τον παντελόνι και ατημέλητο παλτό. Πως μπορεί κανείς να τον πάρει σοβαρά;»
Ο Martin υπέστη κύμα επιθέσεων από fans του νέου Κολοκοτρώνη της Ελλάδας -όπως τον απεικόνιζαν σε photoshop στα social media οι fan του- που απάντησε γεμάτος απορία: «Να δέχεσαι επίθεση γιατί πρότεινες πως κάποιος πρέπει να ντύνεται επαγγελματικά σε μια συνάντηση που μπορεί να αποφασιστεί το οικονομικό μέλλον της χώρας του!».
Εκδρομείς στην Κίνα
Δεν τους νοιάζει αν η προσωπική τους άποψη, η ακαλαισθησία τους ή η τσαλακωμένη ατημελησία τους (π.χ. Τσακαλώτος), προβάλλεται, συνδυάζεται και συγχωνεύεται με την εικόνα της χώρας!
Το Σάββατο η κυβερνητική αντιπροσωπία, το μισό υπουργικό συμβούλιο, κατέβηκε από το αεροσκάφος στην Κίνα, όπου τους περίμενε άγημα που απέδωσε τιμές. Φυσικά τους περίμεναν γραβατωμένοι κινέζοι αξιωματούχοι - κομμουνιστές υπενθυμίζεται. Ο πρωθυπουργός με σακάκι αλλά από μέσα μπλουζάκι, και ο αρχηγός της ελληνικής διπλωματίας, των διπλωματών μας δηλαδή όπου γης, Νίκος Κοτζιάς με μπλουζάκι στυλ Polo, λες και ήταν εκδρομείς του Σαββατοκύριακου! Και σε αυτούς τους ανθρώπους αποδόθηκαν τιμές από άγημα! Δικαίως τα ελληνικά social media τους τρολάρισαν αγρίως, ως «οι συμπέθεροι από το χωριό»!
Εντάξει, δεν είχε αρχίσει επισήμως η επίσκεψη, αλλά παρόλα αυτά, δεν δικαιολογείται η συγκεκριμένη εμφάνιση.
Καθόλου δεν διακατέχεται η στήλη από τυπολατρία και κομφορμισμό. Αλλά όπως είπε με την συσσωρευμένη πείρα του ο Martin για τον Γιάνη, «Πως μπορεί κανείς να τον πάρει σοβαρά; … κάποιος πρέπει να ντύνεται επαγγελματικά σε μια συνάντηση που μπορεί να αποφασιστεί το οικονομικό μέλλον της χώρας του!».
Ρούχα και επανάσταση
Στην κηδεία του Τσάβες υπήρξε το οξύμωρο: Ο παλιός κομαντάτε της Σιέρα Μαέστρα, Ραούλ Κάστρο φορούσε γραβάτα, ο… αντισυστημικός Αλέξης Τσίπρας όχι!
Έχουμε παραδείγματα ηγετών που σε διεθνείς συναντήσεις ντύνονται παράταιρα σε σχέση με το ενιαίο της εμφάνισης των διεθνών ηγετών – συνομιλητών τους. Μόνο που αυτοί δεν προβάλουν την στυλιστική υποκειμενικότητά τους - όπως ας πούμε ο ινδιάνος πρόεδρας της Βολιβίας Εβο Μοράλες, που μίλησε ακόμη και στο ευρωκοινοβούλιο με «σύγχρονα» ινδιάνικα ρούχα, εκφράζοντας την προσήλωση στον πολιτισμό του λαού του, ο Αραφάτ παλιά με την στρατιωτική στολή ή σπάνια το κοστούμι, αλλά πάντα την καφίγια στο κεφάλι, οι άραβες ηγέτες με τις κελεμπίες που εκφράζουν το σύνολο του λαού τους, οι κινέζοι με την στολή α λα Μάο παλιότερα, που ούτως ή άλλως αυτή εξέφραζε μια επαναστατική και υπαρξιακή κοσμογονία που υπήρξε εκεί (δεν αναφερόμαστε στα αποτελέσματα), ή ο Φιντέλ με την αντάρτικη στολή, σε μια σημειολογική υπενθύμιση ότι η επανάσταση συνεχίζεται. Το ίδιο και οι αγραβάτωτοι ιρανοί, που είναι παιδιά μιας επανάστασης που κράτησε αιχμάλωτο το βλέμμα και την αναπνοή της υφηλίου όταν εκδηλώθηκε.
Όλοι αυτοί, είτε εκπροσωπούσαν και εξέπεμπαν μια πολιτική σημειολογία, είτε εναρμονίζονταν με την παράδοση, την κουλτούρα, το φέρεσθαι και φένεσθαι, του μέσου πολίτη των χωρών τους. Στην δική μας περίπτωση οι στυλιστικές επιλογές του… αντικομφορμιστή πρωθυπουργού μας, ποιον εκπροσωπούν; Αφορούν μόνο τον ίδιο και τις ιδιωτικές του στιγμές και όχι τον μέσο έλληνα, ο οποίος και στο πιο απομακρυσμένο χωριό, όταν είναι να συναντήσει ξένους «φοράει τα καλά του».
Στην Κίνα με το βλέμμα… στην Κουμουνδούρου
Το κοστούμι στις διεθνείς συναντήσεις δεν είναι πολυτέλεια, ούτε αστισμός. Είναι στολή εργασίας και η πρώτη εικόνα για να σε πάρει ο συνομιλητής σου πρόσβαρα. Πολύ περισσότερο όταν δεν είσαι η κυβέρνηση μιας ισχυρής χώρας, αλλά της χρεοκοπημένης Ελλάδας που ζει με το χέρι απλωμένο έξωθεν, και αγωνιούσα για την επόμενη δόση (μέσα από την ηχηρή τους συνθηματολογία αυτό θέλουν να το προσπερνούν οι συριζαίοι, και κυρίως και το γεγονός ότι είναι η κυβέρνησή τους που το πράττει).
Είναι εντυπωσιακό ότι σε συνέντευξή του ο πρωθυπουργός, πέραν από τις γενικολογίες περί τη Ελλάδας- γέφυρας με την Ευρώπη (λογικό είναι, πρώτη επαφή εκεί, θα δούμε τι συμφωνίες θα φέρει), ένιωσε την ανάγκη -εκτός τόπου και ατμόσφαιρας- να μιλήσει με το βλέμμα στην Κουμουνδούρου: Να πει για δίκαιη ανάπτυξη (στις κινέζικες πολυεθνικές που δεν ξέρουν καν τι σημαίνει εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα, άρα αχρείαστο) και να διαβεβαιώσει τους... κινέζους πολίτες ότι δεν ιδιωτικοποιούμε το λιμάνι, μόνο το νοικιάζουμε (προφανώς είχαν αγωνία!).
Θα ησύχασε όμως… ο Δρίτσας!
