Ήμουν από τους πρώτους που θεώρησαν πως η απαγόρευση της λειτουργίας του κόμματος «Εθνικό Kόμμα - Έλληνες» ήταν και είναι λάθος για λόγους αρχής. Δεν υπεισέρχομαι σε πιθανές νομικές ασάφειες του κατατεθέντος από την κυβέρνηση νομοσχεδίου. Υπάρχουν άλλοι αρμοδιότεροι εμού για να ασχοληθούν με αυτά τα ζητήματα. Η τοποθέτησή μου είναι αμιγώς ιδεολογική και πολιτική.
Το Σύνταγμα του 1975, με όλες τις αναθεωρήσεις του, αν ήθελε να θεσπίσει την πρόνοια απαγόρευσης λειτουργίας κόμματος θα το είχε κάνει. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός πως το Σύνταγμά μας έχει τις ιδεολογικές κρυσταλλώσεις του σχηματισμένες πάνω στις δυσλειτουργίες του μετεμφυλιακού θεσμικού πλαισίου και στα μεταδικτατορικά αιτήματα για μια σύγχρονη δημοκρατία, χωρίς αποκλεισμούς.
Και έτσι πορευθήκαμε εδώ και σχεδόν 49 χρόνια. Συνεπώς, σήμερα μια ρύθμιση που αντιστρατεύεται αυτό το πνεύμα έχει όλα τα χαρακτηριστικά της πολιτικής σκοπιμότητας, είναι μια ad hoc ρύθμιση. Αν συνέτρεχαν λόγοι αρχής αυτοί θα μπορούσαν να αποτυπωθούν στην αναθεώρηση του Συντάγματος που έγινε το 2018-2019, με δεδομένο πως ήταν ήδη γνωστή η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, ως νεοναζιστικού μορφώματος.
Αυτό δε συνέβη, και σήμερα, καθώς το κόμμα Κασιδιάρη έχει ισχυρές πιθανότητες να εισέλθει στη Βουλή, έρχεται το επίμαχο νομοσχέδιο. Περιττό να πω ότι θα μπούμε σε μια πορεία στην οποία ο επόμενος στόχος θα είναι κόμματα και συλλογικότητες της Αριστεράς, κι έτσι θα επανέρχονται στην επικαιρότητα ζητήματα που θεωρούσαμε ότι η μεταπολιτευτική μας δημοκρατία τα είχε λύσει.
Αλλά υπάρχει και ένας ακόμα λόγος αρχής που με κάνει ενάντιο σήμερα στην απαγόρευση λειτουργίας του κόμματος Κασιδιάρη. Είναι πάγια αρχή πως δεν αλλάζεις τους κανόνες του παιχνιδιού επειδή δε σε συμφέρουν, λίγο πριν από τη λήξη του. Δεν είναι δίκαιο ή είναι ανέντιμο. Και αυτή η αρχή δεν αφορά μόνο την απαγόρευση λειτουργίας κομμάτων, αλλά και την αλλαγή του εκλογικού νόμου ή όποιας άλλης παραμέτρου που μπορεί να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα και τους νέους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς.
Αυτή η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός έχουν κατακτήσει ένα πολύ συγκεκριμένο θεσμικό προφίλ με θετικό πρόσημο. Ας το διαφυλάξουν και ας μην υποκύψουν σε ανόητες προεκλογικές σκοπιμότητες. Γιατί όποιος πιστεύει πως οι ψηφοφόροι του κόμματος Κασιδιάρη αν απαγορευθεί η λειτουργία του θα σπεύσουν να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία, είναι εντελώς ανόητος.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι οργισμένοι και αγανακτισμένοι με το υπάρχον πολιτικό σύστημα και μετά βεβαιότητος θα ενισχύσουν άλλους παρεμφερείς κομματικούς συσχετισμούς και επίσης μετά βεβαιότητος η ψήφος τους θα είναι τιμωρητική προς τη Νέα Δημοκρατία.
Συνεπώς, η κυβέρνηση, κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται μπροστά στη διάπραξη ενός πολιτικού λάθους. Τουλάχιστον, αφού αποφάσισε να το κάνει, ας το κάνει σωστά χωρίς να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Ας κάνει το λάθος, αλλά με τρόπο αποτελεσματικό και παραγωγικό.
Να αυξήσει το όριο του 3% που απαιτείται για την είσοδο στη Βουλή ενός κόμματος. Μια ρύθμιση χωρίς νομικές αμφισβητήσεις, με πιθανές πολιτικές αντιδράσεις οι οποίες όμως ούτως ή άλλως θα υπάρξουν και με το κατατεθέν νομοσχέδιο.
ΥΓ Για σκεφτείτε, στο μέλλον, με έναν άλλον πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων, να κατατεθεί νομοσχέδιο που να απαγορεύει τη συμμετοχή στις εκλογές κομμάτων που χρωστούν π.χ. 100 εκατομμύρια ευρώ.
