Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει σαν να έχει βρει την ευκαιρία που έψαχνε για να ρεφάρει με το γεγονός πως υποχρεώθηκε να καταδικάσει, έστω σε επίπεδο ρητορικής, την εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία. Η προσωπική επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη και το πάρτι που ξεκίνησαν βουλευτές και τρολς με δηλώσεις και αναρτήσεις για εξευτελισμό του ελληνικού λαού προκαλούν ερωτήματα. Κυρίως ποιον και τι εξυπηρετεί η σκόνη που σηκώθηκε από την όντως άστοχη παρέμβαση που έγινε χθες κατά τη διάρκεια της ομιλίας Ζελένσκι από μαχητή του τάγματος Αζόφ το οποίο έχει ταυτιστεί με ναζιστικές λογικές.
Η παρουσία αυτή ενόχλησε μέχρι και στελέχη που βρίσκονται στη Ν.Δ., όπως και στο ΚΙΝΑΛ εν τούτοις η προσπάθεια να αποδοθεί ευθύνη στον Πρωθυπουργό από την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα αναδεικνύει την ανάγκη που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ να εγείρει ζητήματα που συντάσσονται με την επιχειρηματολογία Πούτιν και τα περί αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας.
«Η ομιλία μελών του νεοναζιστικού Τάγματος Αζόφ στη Βουλή των Ελλήνων αποτελεί πρόκληση. Την απόλυτη ευθύνη φέρει ο πρωθυπουργός. Μίλησε για ιστορική ημέρα αλλά είναι ιστορική ντροπή. Η αλληλεγγύη στον ουκρανικό λαό είναι δεδομένη. Οι ναζί όμως δεν μπορεί να έχουν το λόγο στη Βουλή» δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας και μετά πήραν σειρά συνολικά στελέχη του κόμματος και τρολς.
Έκαναν λόγο για εξευτελισμό του Κοινοβουλίου και του Ελληνικού λαού αφήνοντας ουσιαστικά να αναδειχθεί μια ταύτιση του Ουκρανού προέδρου με νεοναζί, όπως τουλάχιστον αποκαλούνται τα μέλη του εν λόγω τάγματος, το οποίο σημειωτέον σύμφωνα με την Ουκρανική πλευρά έχει ενταχθεί στον τακτικό στρατό της χώρας εδώ και περίπου 6 χρόνια.
Επίσης, η πολιτική του ηγεσία αυτή που δημιούργησε το Αζοφ το 2014 έχει αποχωρήσει κατέβηκε σε εκλογές και έλαβε ποσοστό που δεν υπερέβη το 2%. Αν μη τι άλλο οι Ουκρανοί πολίτες στο απέτρεψαν μέχρι και την είσοδό αυτού του μορφώματος στη Βουλή τους.
Αυτό δεν αλλάζει φυσικά τη γενικότερη εικόνα και κυρίως το γεγονός αν και σε αυτό έχουν ενταχθεί και εθελοντές εβραϊκής καταγωγής.
Όμως αυτό που ξεκίνησε μετά την ομιλία Ζελένσκι στην Ελληνική Βουλή προκαλεί ένα βασικό ερώτημα. Ποιον και τι εξυπηρετεί αυτή η σκόνη που δημιουργείται και που οδηγεί στο να περάσει στο περιθώριο η ιστορική ομιλία του Ουκρανού προέδρου, ο οποίος ακόμη και αν δεν αρέσει σε κάποιον, εκπροσωπεί έναν ολόκληρο λαό.
Έναν λαό που αμύνεται και αγωνίζεται για να ανακόψει την αναθεωρητική πολιτική του Ρώσου προέδρου και να αποτρέψει νέα εγκλήματα ανάλογα με αυτά που έγινα στην πόλη Μπούκα. Να διατηρήσει ακέραια τα κυριαρχικά του δικαιώματα και κυρίως το δικαίωμα να λειτουργεί ως μια ξεχωριστή κρατική οντότητα επιλέγοντας και την κυβέρνησή του μέσα από εκλογικές διαδικασίες που δεν παραπέμπουν σε άλλες εποχές.
Οι υψηλοί τόνοι δείχνουν ένα είδος… ξεσπάσματος ειδικά από ένα κόμμα που έχει φροντίσει να κρατήσει αποστάσεις δείχνοντας μια θετική τάση στην επιχειρηματολογία Πούτιν, όπως για παράδειγμα αυτό που δήλωσε ο επικεφαλής του στην Κρήτη ΤV ότι είναι απαράδεκτο να έχει Ουκρανία βαλλιστικού πυραύλους ή να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Όταν η αντιπολίτευση και κυρίως η αξιωματική αντιπολίτευση ωρύεται περί ναζιστών και παρουσίας τους στην ομιλία Ζελένσκι τότε το να δηλώνει ο Πεσκόφ ότι «η Μαριούπολη θα απελευθερωθεί από τα εθνικιστικά τάγματα» καθίσταται πιο εύηχο. Τουλάχιστον για τα αυτιά όσων θεωρούν πως έχουν βάση τα επιχειρήματα τα οποία επικαλείται ο Πούτιν για την εισβολή στην Ουκρανία.
Σε κάθε περίπτωση όταν κάποιος δείχνει το φεγγάρι (στη συγκεκριμένη περίπτωση την εισβολή σε μια χώρα και τις σφαγές αμάχων που οδήγησαν τη Ρωσία εκτός Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ) καλό θα είναι να μην κοιτάμε το δάχτυλο ούτε και να κρυβόμαστε πίσω από αυτό.
