Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Ακόμα και την εποχή των σκληρών αντιπαραθέσεων και της έντονης πολιτικής κόντρας, ο λεγόμενος πολιτικός πολιτισμός έβρισκε τη θέση που έπρεπε να έχει. Ακόμα και στις πλέον δύσκολες πολιτικά δεκαετίες του 1980 και του 1990, όπου ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έδιναν μάχες που έχουν αφήσει ιστορία, υπήρχαν στιγμές που το fair play κυριαρχούσε. Φαίνεται όμως πως όλα αυτά δεν ισχύουν σήμερα και ειδικά σε αυτή την περίοδο που διανύουμε ενόψει των επερχόμενων εκλογών.
Για να γίνουμε λοιπόν πιο συγκεκριμένοι: Όπως μαθαίνει το liberal.gr την ημέρα έναρξης του 12ου τακτικού συνεδρίου της ΝΔ, την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου, ο πρωθυπουργός προγραμματίζει ομιλία στη Θεσσαλονίκη, στο πρώην Παλαί Ντε Σπορ. Ο κ. Τσίπρας δηλαδή επέλεξε “τυχαία” να μιλήσει σε πολιτική συγκέντρωση του κόμματός του, τη μέρα και ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα απευθύνει ομιλία στην κορυφαία εσωκομματική διαδικασία της ΝΔ, στη διάρκεια του τακτικού συνεδρίου που προγραμματίζεται εδώ και μερικούς μήνες. Αναμφίβολα πρόκειται για μία κίνηση του Μεγάρου Μαξίμου, η οποία θα συζητηθεί μια και παραβιάζει τους “άγραφους” κανόνες του fair play, οι οποίοι τηρούνται εδώ και δεκαετίες ανεξαρτήτως έντασης και πόλωσης. Όλοι θυμούνται ακόμα και τότε που η ΝΔ κονταροχτυπιόταν με το ΠΑΣΟΚ στις εποχές του σκληρού δικομματισμού, πως όταν ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα είχαν μία δημόσια εκδήλωση, το άλλο απέφευγε με κομψό τρόπο την διοργάνωση παρόμοιου γεγονότος την ίδια μέρα.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που ακούγοντας την είδηση για την ομιλία Τσίπρα το απόγευμα της 14ης Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη μιλούν για μία έκφραση πανικού εκ μέρους της κυβέρνησης , η οποία δε θέλει ο κ.Μητσοτάκης να έχει ελεύθερο επικοινωνιακό πεδίο, ακόμα και αν πρόκειται για μία κορυφαία εσωκομματική διαδικασία. Και όλα αυτά μερικές μέρες πριν από την έλευση της καινούργιας χρονιάς, η οποία φέρνει μαζί τις εθνικές εκλογές.
Την ίδια ώρα πάντως οι δηλώσεις του Ζόραν Ζάεφ δείχνουν να μετατρέπουν την κυβερνητική βεβαιότητα περί επικύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών στην ελληνική βουλή σε... πιθανότητα.
Οσοι λοιπόν θεωρούσαν ότι η κύρωση στην ελληνική βουλή στις αρχές του 2019 θα ήταν ένας υγιής περίπατος, μάλλον “πλανώνται πλάνην οικτράν”. Ή για να το πούμε καλύτερα, η μέχρι προχθές “βέβαιη” επικύρωση πλέον έχει μετατραπεί σε “πιθανή” επικύρωση.
Και στην περίπτωση της συμφωνίας για το ονοματολογικό μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ, όπως και σε τόσες άλλες καταστάσεις, οι κυβερνητικές διαρροές από την πρώτη στιγμή απέπνεαν έναν αέρα σιγουριάς που έφτανε κάποιες φορές στα όρια της πολιτικής αλαζονείας. Τόσο ο πρωθυπουργός όσα και άλλα πρωτοκλασσάτα κυβερνητικά στελέχη από την ημέρα υπογραφής του κειμένου διαβεβαίωναν σε κάθε αφορμή ότι η υπερψήφιση της είναι δεδομένη, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να υπονοήσουν ότι αυτό θα γίνει και με τις ψήφους βουλευτών εκτός του κυβερνητικού συνασπισμού.
Οι απαράδεκτες όμως δηλώσεις του Ζόραν Ζάεφ, οι οποίες πλέον αποδεικνύονται και διά οπτικοακουστικού υλικού, δίνουν μία άλλη διάσταση στην όλη διαδικασία, αυξάνοντας αναμφίβολα την πίεση σε όσους βουλευτές δεν έχουν ακόμα αποφασίσει το τί τελικώς θα πράξουν. Η αλήθεια είναι πάντως πως ο χρόνος μετράει αντίστροφα και με την έλευση του 2019 όλα τα μέλη του κοινοβουλίου θα κληθούν να αποφασίσουν για μία συμφωνία , η οποία μετά τα όσα υποστήριξε ο κ.Ζάεφ δημοσίως στην σκοπιανή βουλή, είναι φανερός ο τρόπος με τον οποίο την αντιλαμβάνονται στα Σκόπια.
Όσον αφορά στην ανθρωπογεωγραφία, αυτήν τη στιγμή τα σίγουρα “ναι” στην συμφωνία φαίνεται πως έρχονται από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (145), από τον Θανάση Παπαχριστόπουλο (ΑΝΕΛ), ίσως την Ελενα Κουντουρά (ΑΝΕΛ) και πιθανώς από τον ανεξάρτητο βουλευτή Χάρη Θεοχάρη. Παρότι μέλος του υπουργικού συμβουλίου ενστάσεις φέρεται να διατυπώνει μέχρι σήμερα η Κατερίνα Παπακώστα. Το σκηνικό περιπλέκεται όταν φτάνουμε στην ΚΟ του Ποταμιού, μια και οι βουλευτές του κινούνται μεταξύ του “ναι” και του “όχι”. Με έναν απλό υπολογισμό, εάν οι κύριοι Θεοδωράκης, Μαυρωτάς και Λυκούδης δεν στηρίξουν την επικύρωση, (οι κύριοι Ψαριανός και Αμυράς έχουν ήδη ξεκαθαρίσει ότι δε θα το κάνουν και ο κύριος Δανέλης ότι θα τη ψηφίσει), η πλειοψηφία που αναζητά η κυβέρνηση για την κύρωση της συμφωνίας στη Βουλή καθίσταται απλώς μία... πιθανότητα.
