Του Τάσου Ευαγγελίου
Tην ταφόπλακα της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, θα αποτελέσει η συμφωνία για το Σκοπιανό που εξελίσσεται στην μεγαλύτερη από τις ήττες που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός τα τρία τελευταία χρόνια, τόσο σε ότι αφορά τη διαχείριση των εθνικών θεμάτων όσο και την οικονομία, ενώ θα συνοδεύει τον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του στον υπόλοιποι πολιτικό τους βίο.
Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία ο Αλέξης Τσίπρας, μέσα σε ένα μόλις εξάμηνο, κατόρθωσε να φέρει ένα τρίτο μνημόνιο, κλείνοντας τις τράπεζες, επιβάλλοντας capital controls και στεγνώνοντας στην κυριολεξία την αγορά.
Η ανάπτυξη οδηγήθηκε στα... τάρταρα και έφθασε μόλις στα τέλη του 2017 και με δυσκολία να αγγίζει τα επίπεδα του 2014, επιβεβαιώνοντας αυτή ακριβώς την αποτυχία, με έναν λαό να υποφέρει.
Έναν λαό στον οποίο τώρα υπόσχεται έξοδο από τα μνημόνια (το καθαρή έχει απαλειφθεί από το λεξιλόγιο του ιδίου και των υπολοίπων μελών της κυβέρνησης), ενώ καλλιεργεί παράλληλα ελπίδες για μια σημαντική ρύθμιση του χρέους, σηκώνοντας ψηλά τον πήχη από τον οποίο ίσως χρειαστεί να περάσουμε πάλι από κάτω
Η επιστροφή του από την 17ωρη διαπραγμάτευση και το τρίτο μνημόνιο ήταν η πρώτη σημαντική ήττα για τον ελληνικό λαό που λίγες μόλις ημέρες πριν χόρευε στις πλατείες ζώντας το όνειρο του αποτελέσματος ενός δημοψηφίσματος που ποτέ δεν ίσχυσε.
Οι πολίτες παρά το γεγονός αυτό του έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία την οποία όμως εξήντλησε χωρίς αποτέλεσμα. Διότι έφερε μέτρα, αχρείαστα, προκάλεσε σχεδόν ανεπανόρθωτη ζημιά στην πραγματική οικονομία με την υπερφορολόγηση και την αφαίμαξη πόρων από την αγορά. Ήττα στην Ήττα. Για τον λαό όχι για όσους αποκομίζουν τα οφέλη της εξουσίας.
Η μεγαλύτερη όμως ζημιά έχει γίνει στα εθνικά θέματα και στις διεθνείς σχέσεις. Οι σχέσεις με την Τουρκία έχουν αγγίξει σημεία που θυμίζουν άλλες εποχές έντασης μεταξύ των δύο χωρών.
Αυτό όπως που πλέον θα χαρακτηρίζει τον Αλέξη Τσίπρα και την Κυβέρνηση του (συμπεριλαμβανομένων των ΑΝΕΛ) είναι η συμφωνία των Πρεσπών για το Σκοπιανό.
Η συμφωνία με την οποία οι Σκοπιανοί παίρνουν ότι ζητούσαν και δεν έπαιρναν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και κυρίως το ζήτημα της γλώσσας και της ταυτότητας θα συνοδεύει τον Αλέξη Τσίπρα στον υπόλοιπο πολιτικό του βίο και βάζει την ταφόπλακα στην κυβέρνησής του.
Είναι πλέον ορατό και κατανοητό ότι η Ελλάδα στο Σκοπιανό ηττήθηκε. Σε κανένα σημείο της συμφωνίας δεν έχει κερδίσει κάτι. Ακόμη και το erga omnes είναι έωλο και στη διακριτική ευχέρεια των γειτόνων ενώ τα περί αμετάφραστου στο όνομα αποτελούν ήδη παρελθόν και μάλιστα με υπογραφή Τσίπρα - Κοτζιά.
Η συμφωνία των Πρεσπών θα αποτελέσει την ταφόπλακα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και όλα δείχνουν ότι αυτή η... συμμαχία δεν θα αντέξει πολύ. Όσο και αν στηρίζει ο Πάνος Καμμένος, όσο και αν οι αποδεκατισμένοι ΑΝΕΛ δηλώνουν πως θα πάνε μαζί μέχρι τέλος ο χρόνος μετρά αντίστροφα, με μεγάλη ταχύτητα.
Σε αυτό το σημείο η Ελίτ της χώρας πρέπει να πάρει τις αποφάσεις της. Πρέπει να κατανοήσει το ρόλο της στη χώρα και να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Η στήριξη που παρέχει στον Αλέξη Τσίπρα αποτελεί πράγματι αντικείμενο έρευνας.
Διότι δύσκολα μπορεί να κατανοήσει κάποιος τους λόγους που η Ελίτ αυτής της χώρας στηρίζει αυτούς που την καταστρέφουν και που στο τέλος της ημέρας φέρνουν μόνο ήττες ισοπεδώνοντας την ψυχολογία ενός ολόκληρου λαού.
Το τέλος που έρχεται ο Αλέξης Τσίπρας το βλέπει. Προκύπτει από τη στάση του Μαξίμου και από τον ανοιχτό και σφιχτό εναγκαλισμό με τους ξένους, τους, κατά το παρελθόν, κακούς δανειστές. Στηρίζεται πλέον σε αυτούς, τους οποίους εξυπηρετεί υπηρετώντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις επιθυμίες και τους στόχους τους σχετικά με την Ελλάδα αλλά και τα Βαλκάνια όπως διεφάνη από τη άρον άρον υπογραφή της συμφωνίας με τα Σκόπια.
Το ζήτημα όμως είναι πως και σε αυτή την περίπτωση ο ξένος παράγοντας στηρίζει όσο θεωρεί πως η σημερινή κυβέρνηση εξυπηρετεί τα συμφέροντά του και υλοποιεί αυτά που επιβάλλονται.
Όμως ανά πάσα στιγμή, ένα στραβοπάτημα μπορεί να φέρει το τέλος. Να σταματήσει αργά ή γρήγορα να είναι χρήσιμος. Και τότε χωρίς δυσκολία θα πεταχτεί ως «στημένη λεμονόκουπα». Έχει ξαναγίνει....
